Paul Pontallier, dyrektor słynnego Château Margaux w Bordeaux, zmarł w poniedziałek 28 marca w wieku 59 lat, po długiej walce z rakiem.

Pontallier urodził się w Bordeaux 22 kwietnia 1956 r. Wychowany, by uczyć się i kochać wino - jego rodzina posiadała winnice w Entre-deux-Mers - studiował enologię na Uniwersytecie w Bordeaux pod kierunkiem legendarnego Emile Peynaud, gdzie napisał rozprawę o czerwonym wino dojrzewa w beczce. Po uzyskaniu dyplomu Pontallier przyjął pierwszą i jedyną pracę w First Growth Estate Château Margaux w 1983 roku. Rok 2015 był jego 32. miejscem.

Po raz pierwszy spotkałem Pontalliera w 1991 roku w Groucho Club w Londynie, miejscu dziennikarskim. To było rok po jego powołaniu na stanowisko dyrektora. Pamiętam, że był nienagannie ubrany, miał tweedową marynarkę, krawat i idealnie wyprasowane spodnie - stylowy profesjonalizm, który nigdy się nie zmienił przez wszystkie lata jako reżyser.

„Był prawdziwym dżentelmenem” - powiedział Chris Adams, dyrektor generalny nowojorskiej firmy handlującej winami Sherry-Lehmann. „I z natury rozumiał, że„ biznes ”Margaux koncentruje się na relacjach budowanych w czasie i wyraźnie cenił ten aspekt swojej pracy. Będę za nim niezmiernie tęsknić ”.

Ilekroć odwiedzałem Château Margaux, szczerze nie mogłem się doczekać rozmowy z Pontallierem na temat jego poglądów na zabytki. Jeśli to był wspaniały rocznik, jego podekscytowanie natychmiast się ujawniło. Na przykład, kiedy omawialiśmy rocznik 2010, powiedział z entuzjazmem, że był „tak rzadki i tak wyjątkowy”.

Pomimo swojego zewnętrznego tradycjonalizmu Pontallier dokonał ważnych zmian w Margaux, owocnie współpracując z właścicielką Corinne Mentzelopoulos. Przeniósł się do biodynamicznej uprawy winorośli w jednych z najlepszych winnic w posiadłości. Był także jednym z pierwszych w Bordeaux, który pracował nad środkami przeciwdziałania fałszerstwom, a także pierwszym, który odłożył butelki z różnymi zamknięciami, aby zobaczyć ich wpływ na starzenie się wina.

Pontallier był również odpowiedzialny za rozwój programu białego wina w Château Margaux, dopóki nie wyprodukował wina, które opisał jako prawie Grand Vin. Był zaciekawiony i chętny do eksperymentowania, ale jego ostrożność wynikała ze świadomości, że rzeczywiście był strażnikiem wielkiej posiadłości.