Nie powinno dziwić, że wino od tysiącleci jest światowym źródłem inspiracji artystycznych. Występuje w starożytnych egipskich grobowcach. W islamie działa jako metafora zarówno boskości, jak i poniżonego. W dramatycznych przedstawieniach walki klasowej w sztuce Azji Środkowej i Południowej. W sztuce religijnej obu Ameryk po podboju i gdziekolwiek indziej produkowano lub spożywano wino.

Odgrywa szczególnie znaczącą rolę w malarstwie europejskim od późnego renesansu, kiedy chęć przedstawienia ludzkich emocji i życia codziennego skrzyżowała się ze zwiększoną konsumpcją i produkcją wina z powodów niereligijnych.

Oto kilka, które uwielbiamy i które inspirują nas do otwarcia butelki.

---

Bachanał Andrianów przez Tiziano Vecelli (Tycjan) (1523)

Ze wszystkich nasączonych winem obrazów przedstawiających bachanały na przestrzeni wieków ten może być najsłynniejszy i najczęściej naśladowany. (Właściwie skopiowali go między innymi Pieter Paul Rubens i Diego Velázquez.) Scena jest wręcz rozpustna, to celebracja wina i zabawy, z podniesioną karafką w samym środku. Mały zwój muzyczny brzmi w tłumaczeniu z francuskiego: „Kto pije i nie pije, nie wie, co to jest picie”.

Bachus przez Caravaggia (ok. 1596)

Bachus nigdy nie był przedstawiany tak uwodzicielsko, jak w androgynicznym chłopcu o różowych policzkach Caravaggia, z zabójczymi bicepsami i w szacie, którą ledwo utrzymuje owiniętą w zasłonę. Podaje obserwatorowi wino z pojemnego kieliszka w kształcie spodka, jakby prosząc widza, aby wypił je jak kot. To niegrzeczne przypomnienie zwodniczej atrakcji, jaką wino ma dla większości z nas.

Wesoły Skrzypek autorstwa Gerarda Von Honthorsta (1623)

Niemal słychać „proost” tego kochającego zabawę gościa, który wydaje się bardziej zainteresowany brzękiem kieliszków niż śpiewaniem ci serenady na skrzypcach. Ma się wrażenie, jakby przebijał się przez ramę na ścianie. Von Honthorst był najbardziej znany ze zdjęć muzyków i scen religijnych, zawsze charakteryzujących się niezwykle realistycznym oświetleniem. Podążył za tym skrzypkiem przez następny rok Szczęśliwy skrzypek przy lampce wina , równie porywająca praca.

Plantator Wina autorstwa Jacoba Gerritszoona Cuypa (1628)

Upiorne oświetlenie w tym ważnym dziele może odzwierciedlać brak słońca, który powstrzymywał Holandię od bycia produktywnym regionem winiarskim, mimo że w tamtym czasie w pobliżu rodzinnego miasta Cuypa, Dortrecht, było kilku producentów. Trudność tej rodzinnej działalności winiarskiej w dużym stopniu wpływa na główny temat i jest szczególnie dotkliwa dzisiaj, biorąc pod uwagę pilność praw pracowników rolnych i zmagania małych rodzinnych winiarni.

Koneserzy Wina autorstwa Jacoba Ducka (ok. 1640-42)

Holenderski złoty wiek XVII wieku przyniósł ze sobą koneserów wina, a zamożne klasy cieszyły się winami importowanymi z odległych miejsc, od Portugalii i Grecji po włoską Marsalę i hiszpańską Malagę. Duck malował zarówno życie wojskowe, jak i codzienne, ze zdrową kpiną z każdego z nich. Ten obraz jest dowodem na to, że przy każdej degustacji zawsze był „ten facet”.

Kieliszek Wina przez Johannesa Vermeera (ok. 1660)

Ta praca jest swego rodzaju dodatkiem do Pani i Dwóch Panów (często nazywany Dziewczyna z kieliszkiem wina ), kolejny obraz skupiający się na winie i zalotach, z tej samej perspektywy i w tej samej przestrzeni. W tamtym czasie wino rozprzestrzeniało się poza klasy wyższe, ponieważ Holendrzy byli liderami w handlu winem. (Ren wpływa do Morza Północnego w Rotterdamie, co czyni go ważnym portem). W rezultacie wino było powszechnie dostępne tutaj i w całej Europie. Jest to kluczowy dar w romantycznym geście przedstawionym w tej pracy i był częstym tematem w ówczesnym malarstwie holenderskim.

Wino to szyderca autorstwa Jana Steena (1663-4)

Jan Steen, syn piwowarów, którzy prowadzili tawernę Red Halbert w południowej Holandii, znajdował wiele inspiracji w tawernach i związanych z nimi scenach towarzyskich, a także w innych humorystycznie przesadzonych przedstawieniach życia codziennego. Choć przesiąknięte ukrytymi tsk-tsk, jego prace wibrują kolorem i humorem i nadal wydają się niezwykle współczesne.

Obiad autorstwa Gustave'a Caillebotte'a (1876)

Cóż za rozmaitość – zarówno czerwona, jak i biała na lunch! – a jednak nie ma tu nic radosnego. Klaustrofobia życia burżuazyjnego, którą Caillebotte tak doskonale przedstawiał, ma tutaj dodatkową warstwę patosu, ponieważ przedstawia jego własną rodzinę z wyższych sfer w ich rezydencji w czasie żałoby. Kiedy ten obraz został namalowany, francuski przemysł winiarski dopiero zaczynał odradzać się po dewastacji filoksera zaraza winna, dzięki szczepieniu na podkładkach amerykańskich.

Obiad imprezy żeglarskiej autorstwa Pierre'a-Auguste'a Renoira (1880-81)

Picie w ciągu dnia nigdy nie wyglądało tak dobrze, jak podczas lunchu nad rzeką na zamożnych przedmieściach Paryża. W tamtym czasie obraz był powszechnie podziwiany za połączenie martwej natury, pejzażu i malarstwa postaci w jednym epickim dziele. Jednak dzisiaj wyróżnia się ludzka energia; każdy z bohaterów dzieła reprezentuje kogoś z kręgu towarzyskiego Renoira. Wino jest tu oczywiście głównym tematem, jak przy każdym wykwintnym posiłku.

Bar w Folies Bergère autorstwa Édouarda Maneta (1881)

Na pierwszy rzut oka jest to prosty, choć nieco kłopotliwy portret ulubionej barmanki. Ale co jest tak naprawdę głównym tematem? Czy to tętniący życiem tłum w oddali? Mężczyzna (w odbiciu po prawej) odpowiedzialny za jej niezwykły wyraz twarzy? A może butelki wina, szampan , piwo i alkohole, które są na pierwszym planie?

Róg winnicy, Langwedocja autorstwa Edouarda Debata-Ponsana (1886)

Zwłaszcza lata osiemdziesiąte XIX wieku w Europie Francja — były desperackimi latami rekonstrukcji po filokserze. W Langwedocji, gdzie to się dzieje, po raz pierwszy zidentyfikowano szkody spowodowane przez filokserę w winnicy. Tę konkretną scenę można postrzegać albo jako rodzinę próbującą utrzymać produkcję, albo jako pełną nadziei wizję odnowienia produktywności. Niezależnie od tego, dlaczego kobiety i dzieci wykonują całą pracę? Kobiety w twórczości Debat-Ponsan to zazwyczaj postacie alegoryczne; może tą królewską kobietą jest Amphictyonis, grecka bogini wina?

Czerwona Winnica autorstwa Vincenta Van Gogha (1888)

Jest to często wymieniane jako jedyny obraz, jaki Van Gogh kiedykolwiek sprzedał za swojego życia, chociaż dokładniej mówiąc, jest to jedyny możliwy do prześledzenia obraz znany z nazwy. Tętniąca życiem winnica to idealne miejsce dla zamiłowania Van Gogha do kolorów, płonących czerwieni i pomarańczy w gorącym żółtym słońcu, niebieskiej odzieży roboczej i zmiażdżonych fioletowych winogron, turkusowych drzew rosnących po jednej stronie i połyskujących odbić rzeki po drugiej. Winnica znajduje się w pobliżu Arles, prawdopodobnie w Coteaux d'Aix-en-Provence , Gdzie Grenache , Mourvèdre I Cinsault bez wątpienia zostały zebrane.

Może Ci się spodobać: W Les Baux-de-Provence sztuka spotyka się z winem

Degustacja Wina autorstwa Eduarda von Grütznera (1891)

Grützner najwyraźniej dostrzegł atrakcyjność degustacji w piwnicy, ponieważ stworzył niezliczoną ilość obrazów przedstawiających mnichów degustujących piwo i wino w piwnicach. (Jeden, zatytułowany Katastrofa , przedstawia kilku pijanych mnichów, którzy upuścili kosz pełen butelek wina.) We wrześniu 2023 r. pracownik Deutsches Museum w Monachium został aresztowany za kradzież ten i dwa inne obrazy i zastąpienie ich fałszerstwami.

Autoportret z butelką wina autorstwa Edvarda Muncha (1906)

Magia tego obrazu polega na tym, że ukazane tu życie wewnętrzne artysty było z pozoru równie burzliwe, jak wyraźne wzburzenie mężczyzny w „Dziewczynie Muncha” Krzyk . Obraz samotnego pijącego, z widmowymi postaciami za nim w jałowej przestrzeni, pasuje do jego często powtarzanego tematu poczucia samotności na świecie. W czasie malowania tego obrazu Munch był poważnym alkoholikiem, a dwa lata później doznał załamania psychicznego i trafił do sanatorium.

Święto Rodzinne autorstwa Niko Pirosmaniego (1907)

Wino było ulubionym tematem gruzińskiego malarza Pirosmaniego, niezależnie od tego, czy jego bohaterami byli ludzie pijący z rogów i dźwigający bukłaki, czy też krajobrazy zaśmiecone glinianymi dzbanami na wino. Kiedy ten obraz został namalowany, podobnie jak dzisiaj, doszło do wielkiego konfliktu między tymi, którzy chcieli zachować uświęconą tradycją przyrodę Gruzińskie tradycje winiarskie i krytycy tych niezwykłych win, którzy wychwalali europejskie metody. Obecnie niektórzy producenci przyjęli nazwę „wino Pirosmani” dla stylu soczystego, czerwonego wina z owocami, produkowanego z Saperavi winogrono.

Butelki i nóż autorstwa Juana Grisa (1911-12)

Ten kubistyczny klasyk jest jednocześnie spokojny w geometrycznej grze cienia i światła, a jednocześnie energiczny w ruchu ukośnym i wielu perspektywach. Jest też subtelna intryga: czy przedmioty z literami są korkami? Dlaczego nóż jest na pierwszym planie, a na talerzu nie ma nic? Wino zawsze było ulubionym dodatkiem w malarstwie martwej natury, a to innowacyjne podejście do tego gatunku pokazuje jego nieustającą atrakcyjność we współczesnym życiu i sztuce.

Pijący (Autoportret) autorstwa Ernsta Ludwiga Kirchnera (1914)

Pomiędzy dzikim strojem fotografowanej osoby, zrezygnowaną miną, ręką sięgającą poza kadr i kielichem, którego zawartość zaraz wyleje się z uchylnego stołu, jest tu wiele do uchwycenia. Napięcie może odzwierciedlać początek I wojny światowej lub narastający alkoholizm Kirchnera. Tak czy inaczej, jest to potężny przykład ekspresjonizmu, w którym emocje rządziły rzeczywistością. W miarę jak ruchy sztuk wizualnych przeniosły się w stronę sztuki abstrakcyjnej, surrealistycznej, popowej i konceptualnej, wino i nietrzeźwość nadal fascynowały artystów przez cały XX wiek – i nadal tak samo fascynują.