Po karierze inżyniera komputerowego, a później aktora telewizyjnego, Jerry Bell Jr. z Beaverton, Oregon , znalazł swoją niszę jako reżyser filmów dokumentalnych, które śledzą rozwój winiarzy kolorowych. Jego film, Czerwone, białe i czarne: historia wina z Oregonu , poświęcony branży winiarskiej w Oregonie, zadebiutował na początku tego roku. Dalej jest Journey Between the Vines: The Black Winemakers ’Story , która ma charakter ogólnokrajowy.

Jak zainteresowałeś się winem jako tematem filmu dokumentalnego?

Nie wiedziałem nic o winie. Dla mnie wino musiało być słodkie. Ale spotkałem znajomego, Bertony'ego Faustina, na festiwalu wina i dowiedziałem się, że robi wino u siebie, Winnica Abbey Creek w North Plains w stanie Oregon. Opowiadał mi o wyzwaniach, przed którymi stanął jako pierwszy zarejestrowany w stanie czarny producent wina i powiedział, że chciałby zrobić film dokumentalny. Namówiłem go, żeby pozwolił mi to zrobić.

Jaki był twój związek z przemysłem filmowym w tamtym czasie?

Opuściłem Intel [Corporation], aby realizować swoją pasję do telewizji i aktorstwa filmowego. Jedna z reklam dla Swiffer, którą zrobiłem z moim młodym synem, Jerrym Bellem III, stała się ogólnokrajowa i była tak popularna, że ​​musiałem zamieścić stronę na Facebooku. Nadal gram, ale lubię dzielić się historiami ludzi. Teraz reżyseruję i produkuję filmy.

Wina Stephena Amella są dla tłumu komiksów

Jak sfinansowałeś film?

Przede wszystkim poprzez sprzedaż wina. Winiarze w filmie zrobili wino tzw Współpraca w kolorze czerwonym, białym i czarnym . Sprzedaliśmy się naprawdę szybko. Na wszystkich naszych pokazach winiarze również rozlewali i sprzedawali swoje wina.

Czego oczekujesz od widzów, oglądając Twój film dokumentalny?

Czuję, że to dobra okazja edukacyjna i inspirująca dla każdej mniejszości, która jest tym zainteresowana. Chciałem podkreślić wyzwania, ale chciałem też uczcić fakt, że robią to w branży, w której brakuje różnorodności. Mniejszości wnoszą do wina różne kultury i różne doświadczenia.

Czy od czasu rozpoczęcia tego projektu nauczyłeś się bardziej doceniać wino?

To była ogromna krzywa uczenia się, po prostu opanowanie żargonu. Ale bycie reżyserem winiarskim ma swoje zalety. Mam nowe uznanie dla wina. A twoje uznanie zmienia się, gdy poznasz winiarzy i dowiesz się trochę o ich historii. To bardzo pomaga.