co zrobić bordeaux , Loara , Mozela , Ren, Rodan , Duero , Napa , Rioja , Ribera del Duero , Tokaj i Wachau wszyscy mają coś wspólnego? Jeśli powiedziałeś, że wszystkie są głównymi regionami winiarskimi podzielonymi rzekami lub poprzecinanymi dopływami, nalej sobie kieliszek wina.

Może się to wydawać oczywiste, ale wino nie istniałoby bez wody. A rzeki to dostarczają. Przez wieki oznaczało to glebę, osady, składniki odżywcze, wpływy ocieplenia i ochłodzenia oraz oczywiście wodę, wszystko to przemieszczało się wzdłuż brzegów rzek.

Według Agencja Ochrony Środowiska (EPA), dziś same Stany Zjednoczone mają ponad 3 miliony mil rzek i strumieni – a wiele z tych mil historycznie umożliwiło rolnictwo, w tym uprawę winorośli.

Ale wraz z rozwojem zmiana klimatu , zanieczyszczenie i mnóstwo innych czynników, rzeki te mogą mieć poważne kłopoty.

Rzeka Napy

Uczenie się na błędach z przeszłości

„Rzeka Napa jest siłą napędową Doliny Napa” — mówi Will Drayton, dyrektor ds. technicznej uprawy winorośli, zrównoważonego rozwoju i badań w Treasury Americas, dziale ds. Skarbowe Winnice .

Biegac w kolo 50 mil od Góry Świętej Heleny na północy do zatoki San Pablo, rzeka Napa jest domem dla roślin, zagrożonych stworzeń i jednych z najcenniejszych obszarów winorośli w kraju.

Odkąd pierwsi europejscy koloniści przybyli do Napa w 1823 r., rzeka uległa serii degradacji.

Na przykład bobry, których tamy tworzą tereny podmokłe w pobliżu brzegów rzek, które pomagają regulować powodzie, zostały zdziesiątkowane przez myśliwych w latach czterdziestych XIX wieku. Tamy, takie jak York Dam, zostały zbudowane w XIX wieku i później w celu złagodzenia powodzi. Jednak wersje stworzone przez człowieka nie spisały się tak dobrze: od 1862 roku odnotowano 21 poważnych powodzi.

„To była walka. To walka do dziś ”: Aktywizm środowiskowy w Dolinie Napa

Jeśli chodzi o rzekę Napa, „widziałem w swoim życiu trzy fazy” — mówi Tom Gamble, właściciel Rodzinne winnice Gamble , który dorastał wzdłuż jego brzegów i jest głównym orędownikiem Projekt odbudowy rzeki Napa .

Jako dziecko w latach 60. Gamble widział to, co nazywa „pierwszą fazą”, kiedy rzeka została radykalnie zmieniona „w staromodny sposób” przez Korpus Inżynierów Armii Stanów Zjednoczonych, gdy Napa wkroczyła w erę nieokiełznanego rozwoju.

Drzewa zostały doszczętnie spalone, zasypano odgałęzienia strumieni i dopływów oraz zbudowano duże wały przeciwpowodziowe, które miały „chronić” posiadłości przed powodzią. „Pamiętam czarny dym w ogniu, zapach i hałas tych wszystkich gigantycznych urządzeń. W ten sposób zarządzaliśmy rzeką – mówi.

„Między rzeką Napa a ludźmi mieszkającymi i pracującymi nad nią zawsze istniało napięcie” — mówi Drayton. „Z jednej strony rzeka zapewnia wodę niezbędną do utrzymania rolnictwa i stylu życia, a z drugiej [były] niszczycielskie powodzie i zniszczenia, które zdarzały się regularnie w całej nowożytnej historii”.

Z każdym wysiłkiem, aby opanować rzekę, powodzie się pogorszyły.

„Gospodarstwa wzdłuż rzeki budowałyby wały przeciwpowodziowe, aby zmniejszyć bezpośrednie zagrożenie powodziowe po swojej stronie rzeki, ale to po prostu wypycha wodę na drugi brzeg podczas następnej burzy, zmuszając ich sąsiadów do budowania” – mówi Drayton. „Gdy wały przeciwpowodziowe rosły, ograniczały przepływ rzeki, powodując znaczną erozję i czyniąc przyszłe przerwy jeszcze bardziej niszczycielskimi”.

Według Federalna Agencja Zarządzania Kryzysowego (FEMA), w latach 1961-1997 miało miejsce łącznie 19 powodzi, które doprowadziły do ​​śmierci i ewakuacji oraz wyniosły 542 miliony dolarów szkód.

Z powodu braku rodzimej roślinności brzegi rzek stały się siedliskiem roślin inwazyjnych, takich jak jeżyna himalajska i barwinek, które są siedliskiem szkodników, takich jak choroba Pierce'a, która zabija winorośle. „Choroba Pierce'a zawsze będzie istniała” — mówi Gamble — „ale zamiast być tylko przypadkowym problemem, była to choroba zakaźna”.

w 1962 r. Cicha wiosna autorstwa Rachel Carson została opublikowana i pomogła w zapoczątkowaniu ruchu ekologicznego w Stanach Zjednoczonych. W 1968 roku Napa założył Rezerwat Rolniczy, dalej promując ruch ekologiczny na tym obszarze. Ale gdy ruch ten zapanował pod koniec lat 70., Napa wszedł w to, co Gamble nazywa drugą lub „bezdotykową” fazą rzeki. Ogólny konsensus w tamtym czasie był taki, że jeśli rzeka zostanie ostatecznie pozostawiona w spokoju, przywróci się z powrotem do swojego naturalnego stanu.

Tak więc siedział - według Gamble'a przez prawie 20 lat, jego brzegi były przepełnione gatunkami inwazyjnymi i brakowało wielu stworzeń - zarówno lądowych, jak i wodnych - które kiedyś wspierał.

„Natura sama się nie leczyła. Spadał jeszcze bardziej” – mówi Gamble. Pod koniec lat 90. Gamble i koalicja winiarzy postanowili podjąć działania. „Potrzeba było wielu cichych rozmów poza blaskiem mediów” – mówi.

Ale zadziałało. W 1998, Środek A w hrabstwie Napa został uchwalony, tworząc plan wydatków na ochronę przeciwpowodziową Napa i poprawę działu wodnego, który obejmuje lokalny podatek od sprzedaży w wysokości pół centa, który jest przeznaczony na przywrócenie rzeki, a także zarządzanie powodziami.

Gatunki inwazyjne były wyrwany i zastąpione rodzimymi roślinami, takimi jak dęby i wierzby. Usunięto wały przeciwpowodziowe, co pozwoliło na łagodniejsze powodzie — zamiast po prostu pozwolić na wzrost ciśnienia wody, które spowodowało tak katastrofalne powodzie.

Wynik? „Powódź jest mniej dotkliwa, a rzeka może robić to, do czego jest przeznaczona: osadzać żwir ze wzgórz, ocieniać rzekę drzewami, sekwestrować węgiel i ponownie stać się węzłem różnorodności biologicznej” – mówi Drayton.

Wraz ze spadkiem powodzi, winiarze zauważyli gwałtowny spadek chorób winnic. „Myślę, że natychmiastowa redukcja choroby Pierce'a jest ogromna, ponieważ ma to bezpośredni wpływ ekonomiczny” – mówi Gamble. Steelhead i inne gatunki, których nie widziano w rzece od dziesięcioleci, również powoli zaczęły się pojawiać.

Jedna niezamierzona konsekwencja wydaje się nie przeszkadzać Gamble'owi tak bardzo: rzeka ponownie stała się domem dla bobrów — które mają dość drogi gust w materiałach budowlanych i zaczęły ozdabiać swoje tamy swoimi winoroślami z Oakville Cabernet.

Rzeka Kolorado

Historia przestarzałego ustawodawstwa

„W tym roku mogę przejść przez rzekę Kolorado w butach do nawadniania. To nie powinno się zdarzyć” — mówi Neil Guard, kierownik winnicy w firmie Przed Winnicami , która mieści się w Kolorado Grand Valley AVA i zależy od rzeki Kolorado w zakresie nawadniania.

Niestety, kurczące się zasoby wody wcale nie dziwią.

„Rzeka Kolorado jest fizycznie o 19% mniejsza niż zaledwie 20 lat temu. A do 2050 roku może być o 30% mniejszy [niż jest teraz]”, mówi Sinjin Eberle, dyrektor ds. komunikacji i producent wykonawczy w Amerykańskie rzeki , powołując się na A badanie naukowe wykonane w 2017 r .

Według organizacji rzeka Kolorado „zaopatruje w wodę pitną 40 milionów ludzi, nawadnia 5 milionów akrów farm i rancz oraz wspiera gospodarkę wartą 1,4 biliona dolarów”. A ta woda płynie nie tylko do stanu Kolorado. Jest transportowany do Nowy Meksyk, Utah, Wyoming, Arizona, Kalifornia, Nevada i Meksyk . „Żadna inna rzeka nie musi wytrzymywać takiej presji ze strony tak dużej populacji” — mówi Eberle.

Winnice Whitewater Hill zależy również od Kolorado w zakresie nawadniania winorośli. „Przestawiliśmy się na nawadnianie mikrozraszaczami” — mówi Melanie Wick, współwłaścicielka Whitewater Hill Vineyards. „To pozwala nam zużywać mniej wody”.

Będąc tak blisko górnego biegu rzeki, plantatorzy winorośli w Grand Valley AVA mogą jeszcze nie odczuć skutków zmniejszonego rozmiaru rzeki Kolorado. Ale jeśli przepisy się nie zmienią, to może być inna historia.

„W dorzeczu Kolorado około 80% zużywanej wody jest wykorzystywane przez rolnictwo” — mówi Eberle. „Często duża część tej wody wraca do rzeki. Rolnik bierze kupę wody, przepuszcza ją przez pola, a na dnie pól spływa z powrotem do rzeki. To się nazywa przepływ zwrotny. Tak to działa w przypadku większości dorzecza. Ale kiedy zaczerpniesz wodę z rzeki i przeniesiesz ją w inne miejsce, np Denver , wtedy ta woda nigdy nie wraca do rzeki”.

Dlaczego woda w Kolorado cieszy się tak dużym zainteresowaniem? Ze względu na przestarzały 1922 Ustawa o alokacji rzeki Kolorado , co zostało zrobione po przyjrzeniu się poziomom rzek w oparciu o niektóre z najbardziej mokrych lat w naszej najnowszej historii.

„Więc przecenili to, co jest w rzece Kolorado” – mówi Guard. „[Ty] tak naprawdę nie możesz rozdać więcej niż masz”.

Było też mniej śniegu, co oznacza mniej pokrywy śnieżnej w górach. „Sposobem na myślenie o naszym zbiorniku na Zachodzie jest to, że ten ogromny śnieg w Górach Skalistych zatrzymuje całą naszą wodę przez zimę i powoli uwalnia ją w trakcie sezonu wegetacyjnego” – mówi dr Deborah Kennard. , profesor nauk o środowisku i technologii na Uniwersytet Colorado Mesa . „To idealny zbiornik słodkiej wody”.

Ogólnie rzecz biorąc, rzeka Kolorado pobiera 85% wody z pokrywy śnieżnej.

„Tak więc w latach niskiej pokrywy śnieżnej w rzece jest mniej wody. Letnie deszcze niewiele wnoszą, ponieważ burze są zlokalizowane” – mówi Kennard.

Niektóre winnice zmagają się również z masowym spływem osadów do rzek z powodu gorętszych i bardziej intensywnych pożarów, których doświadcza Zachód. „Zanieczyszczenia znajdujące się w tej wodzie zalewają twój staw irygacyjny” — mówi Bob Witham, współwłaściciel Winiarnia i zamek Two Rivers .

„Teraz trzeba kogoś wynająć, żeby przyjechał traktorem z lemieszem lub łyżką i wywiózł. Więc to naprawdę kwestia wydatków. A wtedy może to być przytłaczające dla twojego systemu filtracji”.

Rzeka Węża

Prawa wodne i cała kwestia Wielkiej Tamy

„Przemysł winiarski nie istniałby bez rzeki” — mówi James Holesinsky, właściciel Winnica Holesinsky i winiarnia , nad rzeką Snake w Idaho. Rzeka Snake ma swój początek w Wyoming — w pobliżu Yellowstone i Grand Teton parki narodowe — następnie przepływa przez Idaho i ostatecznie przedostaje się przez nie Oregon I Waszyngton do rzeki Kolumbii.

Podobnie jak Kolorado, Wąż stoi w obliczu zwiększonego przydzielonego zapotrzebowania na wodę. Ale jego zasoby wyczerpują się – dosłownie, ponieważ zachodnie Stany Zjednoczone przeżywają przedłużającą się suszę.

„Kiedy występują susze, prawa do wody i sposób jej przydzielania mogą stać się kontrowersyjne” — mówi Josh Johnson, starszy współpracownik ds. Liga Ochrony Idaho .

„Długotrwałe lub dotkliwe susze mogą wpłynąć na naszą zdolność do czerpania wody i nawadniania” – mówi Jake Cragin, rolnik z Winemakers LLC. „Nie spotkałem się z taką sytuacją przez wszystkie lata mojej pracy w rolnictwie; żeby nie powiedzieć, że to się nie może wydarzyć. Idaho, a także, do diabła, cały Zachód był w długotrwałej suszy.

Gdzie łowić ryby w kraju wina według profesjonalistów

System prawa wodne w Idaho jest złożony. Ale dla wielu rolników sprowadza się to do tego, kto pierwszy, ten lepszy dla tych, którzy mają „prawa seniora” i „prawa juniorów”. Osoby z prawami seniora otrzymują wodę w pierwszej kolejności i pełną przydzieloną im kwotę. Ci, którzy mają mniejsze prawa do wody, dostają drugie miejsce, co oznacza, że ​​jeśli kiedykolwiek wystąpi wystarczająco dotkliwa susza, mogą w ogóle nie dostać wody.

Istnieje również szereg zapór wzdłuż rzeki Snake, które są kontrowersyjne. Z jednej strony dostarczają czystą, tanią energię i umożliwiają winnicom pobieranie odpowiedniej ilości wody do nawadniania. Ale zdziesiątkowały także populację łososia i według Johnsona zwiększyły zakwity glonów, które mogą uczynić wodę toksyczną do picia.

Wszystko płynie w dół

Wraz z niektórymi z największych regionów winiarskich na świecie, wiele miast zostało zbudowanych na rzekach, więc problemy wykraczają daleko poza uprawę winogron. „Ponad dwie trzecie mieszkańców Stanów Zjednoczonych czerpie wodę pitną z rzek” — mówi Eberle z American Rivers.

Na nich zbudowany jest cały domek z kart natury. Wspierają niezliczone rośliny, zwierzęta i inne formy dzikiej przyrody.

„Rzeki to coś więcej niż tylko miejsca, w których można czerpać wodę” — mówi Eberle. „Są to sposoby, które łączą nas wszystkich przez cały czas”.