Uprawa winogron to przedsięwzięcie obarczone ryzykiem. Dziś jesteśmy uwarunkowani, aby myśleć o winach odmianowych, ale ten pomysł po prostu Merlot lub Chardonnay jest całkiem nowy. Sadzenie roślin monovarietalnych stało się powszechne dopiero wraz z pojawieniem się wyspecjalizowanych szkółek winorośli w XX wieku. Wcześniej normą były polne mieszanki odmian mieszanych, uprawianych w koplastyce.

Od przymusowego sadzenia monovarietal na mocy dekretu arystokratycznego (np Pinot Noir w Burgundia ) było rzadkie, mieszanki polowe były rodzajem naturalnego ubezpieczenia, przenosząc zagrożenia, takie jak pogoda, mróz i choroby, na różne odmiany winorośli. W przeciwieństwie do mieszanek wytwarzanych z gotowych win w winiarni, mieszanki polowe są zbierane i kofermentowane. Każdego roku mieszanki polne mienią się różnymi cechami, czego efektem są wina indywidualistyczne.

Mieszanki pól są „najskuteczniejszym sposobem przywrócenia wszystkich niuansów do każdego terroir i wyrażenia wszystkich jego aspektów”. - Jean-Michel Deiss

Pokolenie winiarzy, którzy ponownie docenili różnorodność biologiczną i pragnęło wyrazić więcej miejsca niż różnorodność, doprowadziło do ożywienia w mieszankach polowych. Andy Robinson, winiarz w Seghesio w dolinie Sonoma, uprawia ponad 100-letnie winnice Zinfandel zmieszane z Petite Sirah , Alicante Bouschet i Carignan .

„Oferują naprawdę wyjątkowy wyraz obszarów, na których są uprawiane”, mówi, „Są częścią historii Kalifornii”.

Jean-Michel Deiss z Domaine Marcel Deiss w Alzacja , który celowo zasadził mieszanki pól, są one „najskuteczniejszym sposobem przywrócenia wszystkich niuansów do każdego terroir i wyrażenia wszystkich jego aspektów”.

W Wiedniu uprawa ta jest chroniona prawem jako Gemischter Satz (dosłownie „mieszane sadzenie”). Co sprawia, że ​​te wina są tak ekscytujące?

„Z jednej strony to mieszanka różnych aromatów odmian, z drugiej symbioza różnych wzorów dojrzewania” - mówi wiedeński winiarz Fritz Wieninger. „Podczas gdy niektóre winogrona są super dojrzałe i dają tropikalne nuty, inne ledwo to robią i niosą ze sobą pikantną, pikantną żywotność”

Domaine Marcel Deiss 2012 Mambourg Grand Cru White (Alzacja) 66 USD, 94 punkty. Tworząc wina winiarskie, a nie wina ze szczepu, Marcel Deiss łączy w sobie różne gatunki z rodziny Pinot. Posiada mocno wytrawny element przyprawowy oraz świeższe owoce i nutę gruszek. Musi się starzeć kilka lat, więc pij od 2017. Le Serbet. Wybór piwnicy. - Roger Voss

Quinta do Vallado 2013 Reserve Field Blend Red (Douro) 65 USD, 94 punkty. Większość starszych winnic Douro produkuje mieszanki polne z przypadkowego sadzenia winorośli. W tym winie niektóre winorośle mają ponad 80 lat, co daje złożone, taniczne wino pełne dojrzałych czerwonych owoców i kwaskowatości. Wciąż się rozwija, nie należy go pić przed 2019 r. Wina kwintesencyjne. Wybór piwnicy. —R.V.

Wieninger 2014 Rosengartl Mixed Set White (Wiedeń) 55 USD, 93 punkty. Zwykle bogaty Rosengartl ma znacznie smuklejszą obudowę na rocznik 2014. Widoczne są przebłyski bogactwa, które przyczyniają się do pięknie zarysowanej tekstury na środkowym podniebieniu. Wykończenie jest czyste jak gwizdek. Brawo. Winebow. —Anne Krebiehl

Seghesio 2013 Old Vine Zinfandel (hrabstwo Sonoma) 40 USD, 92 punkty. Ze swoimi chwytnymi czarnymi owocami i czarnym pieprzem jest to dojrzałe, jasne i delikatnie warstwowe wino, zgodne ze statusem starego winorośli. Cynamon i skórzasty pieprz łączą się na długim finiszu. Pij teraz do 2021 roku. Wybór piwnicy. —Virginia Boone