9 RZADKICH I INTERESUJĄCYCH ZABURZEŃ PSYCHICZNYCH

Choroba psychiczna dotyka znaczną część populacji i na szczęście wiele z nich można leczyć. Oto lista dziwnych i interesujących zaburzeń psychicznych, o których możesz nie wiedzieć.

1. Urojenie Capgrasa

Capgras Delusion to syndrom, w którym jednostka zaczyna wierzyć, że przyjaciele, rodzina i inni bliscy zostali zastąpieni przez oszustów lub sobowtórów. Choroba nosi imię francuskiego psychiatry Josepha Capgrasa (ur. 23 sierpnia 1873 we Francji), który po raz pierwszy opisał ją w badaniu opublikowanym w 1923 roku. Dotyka kobiet częściej niż mężczyzn w stosunku 3:2 i często występuje u schizofreników paranoidalnych. i cierpiących na urazy mózgu. Jak możesz sobie wyobrazić, to zaburzenie może być druzgocące dla bliskich, którzy w oczach osoby cierpiącej na Capgras są postrzegani jako obcy. Niestety, złudzeniu Capgrasa czasami towarzyszą gwałtowne zachowanie i morderstwo, tak jak w dwóch przypadkach matkobójstwa udokumentowanych w tym czasopismo kliniczne .

2. Zespół Fregoliego

Zespół Fregoliego to kolejne zaburzenie paranoidalne podobne do wspomnianego urojenia Capgrasa. Różnica polega na tym, że tam, gdzie Capgras opisuje przekonanie, że ludzie znani cierpiącemu na Capgras zostali zastąpieni podróbkami i sobowtórami, syndrom Fregoliego opisuje przekonanie, że zmiennokształtny przeciwnik przebiera się za różnych ludzi. Uważają, że wiele osób jest w rzeczywistości alternatywnymi wersjami tej samej osoby. Osoby z zespołem Fregoli zazwyczaj czują się prześladowane i zagrożone przez ich proteańskiego stalkera. Zaburzenie to jest związane z uszkodzeniem prawego przedniego i lewego obszaru skroniowo-ciemieniowego mózgu i jest uważane przez psychiatrów za związane z załamaniem normalnego postrzegania twarzy.

3. Urojenie Cotarda

Zespół Cotarda to rzadkie schorzenie po raz pierwszy opisany przez neurologa, dr Julesa Cotarda w 1882 roku. To złudzenie charakteryzuje się przekonaniem, że jest się martwym, że nie istnieje lub że brakuje jego narządów, krwi i części ciała. Osoby z tym schorzeniem często uważają, że ich ciało gnije i odsuwają się od innych, zaniedbując higienę osobistą i spożywanie pokarmów. Urojeniu Cotarda często towarzyszą zaburzenia nastroju, takie jak depresja, a skuteczne leczenie jej obejmuje stosowanie leków przeciwdepresyjnych, przeciwpsychotycznych i normotymicznych, a także terapię elektrowstrząsową.

Osadź z Getty Images

4. Zespół Diogenesa

Zespół Diogenesa to zaburzenie behawioralne charakteryzujące się nadmiernym gromadzeniem, życiem w niehigienicznych warunkach, izolacją i skrajnym zaniedbaniem w zakresie higieny osobistej. Jest to stan, który często występuje u osób starszych, ale może dotykać ludzi w każdym wieku, niezależnie od płci i o różnym statusie społeczno-ekonomicznym. Najczęściej występuje u osób o ponadprzeciętnej inteligencji, które ukończyły 60 rok życia i mieszkają samotnie. Osoby z tym zespołem często rozwijają stan skóry zwany dermatitis passivata, w którym na skórze rozwija się łuszcząca się skorupa. Wynika to zwykle z braku regularnych kąpieli. Jego nazwa pochodzi od Diogenesa, greckiego filozofa z IV wieku, który żył w beczce i słynnie rozmawiał z Aleksandrem Wielkim z apatyczną lekceważeniem. [4]

5. Syndrom obcej ręki

AHS to dziwaczny stan, w którym ręka podlega mimowolnym zachowaniom, które sprawiają, że wydaje się, że ma własne życie. Może również wpływać na inne kończyny, a pacjenci, którzy na nią cierpią, zgłaszali, że zostali spontanicznie zaatakowani przez ich demoniczną rękę, w tym duszenie, poklepywanie i uderzanie pięścią. Skany mózgu pokazują, że AHS może wynikać ze zmian w mózgu, w których regulowana jest kontrola motoryczna, planowanie i przekaźnik sensoryczny. Takie zmiany mogą wystąpić po udarze, poprzez choroby neurodegeneracyjne, takie jak choroba Alzheimera, guzy mózgu i drgawki. Istnieją również doniesienia, że niektóre rodzaje operacji mózgu powodują AHS. [1]

6. Zespół Ekboma

Znany również jako urojeniowa parazytoza, zespół Ekboma to urojeniowe przekonanie, że nasze ciało jest zainfekowane pasożytami, robakami i innymi przerażającymi, pełzającymi rzeczami. Ten rodzaj halucynacji paranoidalnych obserwuje się częściej u kobiet, zwłaszcza tych, które przekroczyły 40 rok życia. Wiadomo, że cierpiący wyrządzają sobie krzywdę, próbując pozbyć się wyimaginowanych pasożytów. Złudzenie może czasami przenieść się na innych w tak zwanym Folie à deux, co jest określeniem wspólnego szaleństwa.

7. Zespół śpiącej królewny

Nazywany również zespołem Kleine-Levina (KLS), zespół śpiącej królewny to schorzenie neurologiczne, które powoduje, że pacjenci śpią przez kilka dni, tygodni i miesięcy, budząc się tylko po to, by zjeść lub skorzystać z łazienki. Może to trwać latami. Pomiędzy epizodami snu osoby cierpiące na KLS mogą wydawać się normalne i zdrowe, z niewielkimi oznakami jakichkolwiek zaburzeń behawioralnych. Gdy nie śpią, mogą wydawać się oszołomione, zdezorientowane, ospałe i nadwrażliwe na niektóre dźwięki i światła. Osoby cierpiące na KLS są często zbyt zmęczeni, aby chodzić do szkoły lub pracy i nie są w stanie odpowiednio zadbać o siebie.

8. Zaburzenie Pica

Pica to przymus jedzenia produktów, które nie zawierają wartości odżywczych lub mogą być nawet niebezpieczne do spożycia. Wiadomo, że osoby z tym zaburzeniem kompulsywnie żują lód, płatki zaschniętej farby, kawałki metalu, mydło itp. Ten stan występuje najczęściej u dzieci i kobiet w ciąży. Chociaż nie ma jednej przyczyny Pica, zwykle jest ona przejściowa i często wynika z niedoboru składników odżywczych, takich jak brak żelaza lub cynku. W takich przypadkach zwykła multiwitamina jest często wystarczająca jako leczenie. [3]

9. Zespół Stendhala

Zespół Stendhala (zwany również zespołem Florence lub hiperkulturemią) to stan psychosomatyczny, w którym osoba hiperwentyluje się i doświadcza przytłaczających wrażeń, takich jak kołatanie serca, zawroty głowy i omdlenia w odpowiedzi na oglądanie sztuki lub wszystko, co jest dla niej głęboko piękne, takie jak majestatyczny zachód słońca. Dziwaczny syndrom został nazwany na cześć Stendhala, pseudonimu XIX-wiecznego francuskiego pisarza Henri-Marie Beyle, który opisał swoje hiper-emocjonalne doświadczenie podczas obserwacji fresków sufitowych Giotta we Florencji we Włoszech. Pisał, że miałem kołatanie serca, co w Berlinie nazywają „nerwami”. Życie zostało ze mnie wyssane. Szedłem ze strachu przed upadkiem. [2]