Niezależnie od tego, czy zajmujesz się winiarstwem, czy tylko piciem wina, nieuniknione jest, że wpadniesz w rutynę. Łatwo jest domyślnie ustawić rozpoznawalność marki, znajomość odmiany winorośli lub znanych miejsc, takich jak bordeaux i Burgundia , Barolo lub Rioja .

Jako ktoś, kto miał zaszczyt dużo podróżować, nigdy nie odrzuciłem szansy odkrywania mało znanych regionów winiarskich. I chociaż te mniej uczęszczane drogi miały swoje wyboje (całkiem dosłownie, jak na polnych „drogach” przez pastwiska dla krów w Rumunii, na których regularnie napotykaliśmy powozy konne, lub pewnego dnia malutki samochód z przyczepioną do niego trumną) dach), miały też atrakcje.

Podczas gdy inny pisarz, który towarzyszył mi w tej bocznej wędrówce, był zbulwersowany potwornym charakterem winnicy, ja byłem oczarowany.

Kilka lat temu odbyłem wycieczkę po małych regionach południowej i południowo-zachodniej Francji. Niektóre wina były świetne: cierpkie, rześkie białka z Gaillac i Côtes de Gascogne, bogate, wyjątkowe Malbecs od Cahors i przydymione, uwodzicielskie czerwienie wykonane z Négrette we Fronton.

Często historie winiarzy były równie fascynujące, niezależnie od tego, czy chodziło o romantyczne odzyskanie zaniedbanej posiadłości i utraconych odmian winorośli, czy praktyczną walkę o zdobycie uznania dla małego regionu, który nie ma, jak powiedział mi jeden z producentów z Malbec, „Argentyński seks i tango”.

Te małe historie istnieją nawet w bardziej znanych regionach. Podczas wizyty w St-Emilion w Bordeaux zrezygnowałem z wizyty w posiadłości Premier Grand Cru Classé, aby spędzić popołudnie w Chateau Coutet , winiarnia, której dziwactwo znajduje odzwierciedlenie w jej długiej historii i obecnym zarządzaniu.

Powiedziano mi, że winnica była „jednym z najbardziej ekscytujących terroirów na świecie”. Chociaż właściciel Xavier David Beaulieu lekceważy takie tytuły, jak i zasady.

Podróżując Margaret River w Bentleyu z 1955 roku

Jego nieprogramowana 32-akrowa działka pośród niektórych z najbardziej prestiżowych posiadłości apelacji - wśród nich Angelus, Beauséjour i Canon - jest domyślnie biodynamiczna. Przyciąga rzadkie ptaki i owady przybywające dla jeszcze rzadszej flory, takie jak dzika mieczyk i rzymskie tulipany, które kwitły tu od wieków.

Podczas gdy inny autor wina, który towarzyszył mi w tej bocznej wędrówce, był zbulwersowany potwornym charakterem winnicy, byłem oczarowany.

W nagrodę za moją nieustraszoność Beaulieu wyciągnął ze swojej jaskini rzadką butelkę, zrobioną przez babcię, jako toast za poszukiwaczy przygód. Nie wiem, gdzie ten inny pisarz skończył tego popołudnia, ale zostałem do zmroku i dopóki dziwne nocne ptaki nie wyszły i nie dziobały winogron, bez żadnego protestu ze strony Beaulieu.

O ile wiem, przyszłe podróże winiarskie będą obejmować wypielęgnowane posiadłości w regionach markizowych, mam również nadzieję, że będą obejmować te małe, dziwne skarby. Następnym razem, gdy wpadniesz w rutynę, spróbuj czegoś podobnego poza utartymi szlakami.