Gdzieś w zeszłym roku natknąłem się na dwa słowa, które po raz pierwszy sprawiły, że barmanom wydałem się fajny: „ Lambrusco , Proszę.'

Odkryłem to w jednym z wielu bezpretensjonalnie poważnych barów koktajlowych w sąsiedztwie, które pojawiły się w całym moim rodzinnym Chicago. Nie przepadam za koktajlami, nie licząc okazjonalnych Negroni , więc byłem zachwycony, widząc wytrawne Lambrusco z Modeny wśród pół tuzina łatwych do picia win. Sam właściciel usiadł i przelał rubinowy płyn do żwawego, małego szklanki typu highball.

„Uwielbiam Lambrusco”, powiedział z westchnieniem. „Chcę, aby wszyscy pili to tego lata”.

Świadomie skinąłem głową. Wewnętrznie kibicowałem mojemu nowemu statusowi wczesnego użytkownika.

Wraca, jak gustowne dżinsy z efektem sprania kwasem, i też dobrze nosi kwas.

Wytrawne, chrupiące i nieco pikantne, z musem wystarczającym, by wywołać brzęczący aplauz na moich kubkach smakowych, Lambrusco jest rzeczywiście pysznym, łatwym do zamówienia zamówieniem - nie wspominając o przystępnej cenie. W latach osiemdziesiątych zyskał reputację jako produkowany przemysłowo i mdle słodki. Ale teraz wrócił, jak gustowne dżinsy z kwaśnym spraniem, i też dobrze nosi kwas.

Kilka tygodni później spotkaliśmy się z mężem na kolacji, tym razem przy świadomie wychłodzonej wodopoju, gdzie wino jest w szklankach. Zapewniło to, że Lambrusco czai się na liście napojów.

- Lambrusco, proszę - powiedziałem, stłumiłem nagłą chęć mrugnięcia.

'Tak!' - odparł barman. „Ilekroć ktoś to zamawia, nalewam sobie odrobinę wody”. Brzęknęliśmy szklankami, podczas gdy mój mąż patrzył i sączył swój lokalnie warzony lager.

Po tym, jak oczarowałem trzeciego barmana w barze przyjaznym psom, usankcjonowanym przez Lambrusco w mojej okolicy, nawróciłem przyjaciela, który do tej pory popijał wino różowe. Niestety, gdy była gotowa na kieliszek, rozpoczęła się nowa zmiana barmańska. Wydawał się niewzruszony, kiedy z pewnością siebie zawołałem: „Poproszę dwa Lambrusco”.

Przewodnik po włoskim winie dla początkujących

Może nie znał kodu.

Oczywiście nie mogę zamówić Lambrusco wszędzie - gorzkie przypomnienie kruchości mojego chłodu. W modnym, oświetlonym na czerwono salonie, w którym nie było widać Lambrusco, zdecydowałem się na kieliszek Prosecco. Przybył w jaskrawo bulwiastym flecie.

„Kto zamawia szampana w barze koktajlowym?” - zapytał stojący obok mnie patrol w koszuli drwal, popijając Gin Fizz .

Gdyby tylko ten baton serwował pét-nat…