Elana nigdy w życiu nie wypiła kieliszka wina.

Nigdy też nie piła piwa, drinka mieszanego ani shota. To nie były powody medyczne ani religijne. Po prostu nie urodziła się - jak mówi - z chęci. Zawsze zrezygnowała z tego na przyjęciach, happy hours, weselach i grillach. Była teraz gotowa, aby tego spróbować, a presja była na mnie, aby znaleźć idealne szkło wjazdowe.
Wiedziałem, że nie mogę powtórzyć własnego doświadczenia. Mój pierwszy pełny kieliszek wina przyszedł, gdy skończyłem 21 lat, siedem lat wcześniej. Nie pamiętam nazwy wina, pamiętam tylko, że było zapakowane i okropne. Ale to wystarczyło, by zmusić mnie do dalszej nauki. Próbowałem tradycyjnych metod, takich jak udział w degustacjach. I specyficzne: nie byłam ponad stanie na środku sklepu z winami ze spiczastym palcem, błagając kasjera, aby kręcił mną oszałamiające kręgi. (Tylko jeden się zgodził. W ten sposób odkryłem Shiraz.) Moje ulubione drinki nauczyłem się zarówno metodą, jak i szaleństwem.

Teraz, jako osobisty sommelier Elany, musiałbym zarobić na tych wszystkich badaniach terenowych.

Postanowiłem, że najbardziej praktycznym podejściem jest myślenie o składzie wina element po elemencie. Ponieważ Elana i ja mamy podobne podniebienia - oboje nienawidzimy szpinaku, dziwnie brzmiących produktów mięsnych i wszelkiego rodzaju oliwek - wydawało się, że to wykonalne zadanie.

Niech rozpocznie się wewnętrzna burza mózgów. Na pewno wolałaby słodycze od wytrawnych, ale jak słodko? Wytrawny Riesling słodki, nie słodki mrożony. Poziom kwasowości musiałby być niski. Taniny też: przyczepne, wysychające garbniki by ją wyłączyły, zwłaszcza gdybyśmy dostali nasze
napoje przed przystawkami. Och, i nie lekceważ koloru. Śliwkowo-ciemnoczerwony może wysysać świąteczne powietrze prosto z pokoju, ale czy biały lub różowy zbyt przypominają szprycer? Nie traktujesz jej życzeń poważnie?

Ale czy chcę ją oszukać, czy też uczynić ją wierzącą? A jeśli zdecyduję się uczynić ją wierzącą, czy mogę to zrobić na czas, żeby złapać nasz film?

Zastanawiałem się, czy Zinfandel byłby zbyt masywny i ostry, gdy Elana i ja weszliśmy do restauracji i usiedliśmy w budce. Kelnerka pojawiła się natychmiast. Musiałem dokonać wyboru i musiałem to zrobić teraz. Wsunąłem praktyczność pod serwetkę obiadową i zmusiłem się do zapomnienia o niuansach smaku. Zamiast tego zadałem sobie proste pytanie: jakie wino sprawia, że ​​jesteś najszczęśliwszy? Odpowiedź była równie prosta: różowa sangria. To było trochę country, trochę rock and roll - i pomyślałem, że to świetne wprowadzenie dla początkujących. Zamówiłem nam dzban.

Kiedy przyjechał, kelnerka nalała nam kieliszki. Czekałem na Elanę. Upiła łyk. Jej twarz nie zmieniła się, gdy pozwoliła, by płyn spłynął jej do gardła. A potem, pozornie w zwolnionym tempie, uśmiechnęła się. 'Kocham to!' zawołała, biorąc kolejny łyk. Wypuściłem oddech, którego nie zdawałem sobie sprawy, że wstrzymuję. Wiedziałem, że byłoby dobrze, gdyby uznała to za straszne. Spróbowalibyśmy czegoś innego. Ale znalezienie miejsca, w którym ja, młodsza siostra, mogłabym kształcić Elanę, starszą siostrę, smakowało słodsze niż sama Sangria.

„Za 30 lat!” Ryknąłem, unosząc własną szklankę. I po raz pierwszy w życiu wznieśliśmy toast.