Pod koniec XIX wieku Wina francuskie zostały prawie stracone na zawsze.

Począwszy od około 1860 roku, maleńka żółta wesz zwana filoksera (wym fi-lok-SUH-ruh ) zdziesiątkowały europejskie winnice, przywiezione na kontynent nieświadomie przez botaników epoki wiktoriańskiej z amerykańskich rodzimych winorośli. Szkodniki miały wolną rękę na kontynencie, na którym nigdy nie powinny były wypuszczać skrzydeł. Kiedy zniszczenia zostaną wyrządzone, winnice na całym świecie zostaną zmienione na zawsze.

Phylloxera / Getty

Jak rozprzestrzenia się filoksera

„Wniosek jest taki, że filoksera wcześnie dostała się do szkółkarstwa” - mówi dr M. Andrew Walker, hodowca winogron, genetyk i profesor winiarstwa i enologii na Uniwersytet Kalifornijski w Davis .

Wszy mają dwa cykle życiowe, „nad i pod ziemią, z okazjonalnym pomostem między nimi”. Jaja zimują w glebie lub spoczywają nad nią. Po wykluciu się wszy pod ziemią żywią się korzeniami winorośli. Te nad ziemią ucztują na liściach. „Niektóre spadają na ziemię i czołgają się z powrotem do korzeni” - mówi Walker.

Uszkodzenia wyrządzone przez filokserę podziemną pozwalają grzybom glebowym dostać się do ran i zabić korzenie. Tymczasem wszy na liściach pomagają w rozprzestrzenianiu się epidemii. Mogą zostać przewiezione przez wiatr do innej rośliny: „Bardziej szybują w powietrzu niż trzepoczą skrzydłami” - mówi Walker.

Phylloxera zaczyna rozmnażać się od dwóch do czterech tygodni po pierwszym posiłku. Niektóre gatunki składają jedno jajo, które przezimuje, inne partenogeniczne filoksery składają do 200 jaj, które wyklują się w ciągu miesiąca. Oznacza to, że przez cały sezon wegetacyjny występuje wiele pokoleń.

Dodatkowym problemem było ułożenie winnic. Winnice były bardziej dzikie i gęste, z większą ilością mieszanek polnych niż jedna odmiana. Hodowcy rozmnażali winorośl przez nawarstwianie wierzchołków, gdzie pędy są zaginane z powrotem w ziemi, aby wyhodować nowe korzenie. Zgrabne rzędy winorośli, które dziś widzisz, i zorganizowane bloki powstały w odpowiedzi na epidemię filoksery. Większa przestrzeń między winoroślami oznacza mniejsze szanse na rozprzestrzenianie się szkodników, a hodowcy łatwiej jest szybciej wykrywać problemy.

Do 1878 r. Inwazja zabiła 915 000 akrów, podczas gdy kolejne 620 000 akrów umierało. Stanowiło to ponad 25% powierzchni winnic we Francji. Filoksera przenikała na północ do 1895 roku, a francuska produkcja wina spadła o połowę.

Panika ogarnęła Francję. Tysiące winiarzy uciekło z kraju, przekonanych, że tu winiarstwo jest skazane na zagładę. Rząd zaoferował nagrodę w wysokości 300 000 franków każdemu, kto mógłby rozwiązać epidemię. W regionie Marne mieszkańcy ze strachu dzwonili w dzwony kościelne, gdy szkodniki przybyły na ich winorośl.

Komiks filoksera / Getty z 1890 roku

Lekarstwo na filokserę

Rzeczywiście, byłby to koniec francuskiego wina (niektórzy twierdzą, że tak), gdyby amerykańskie podkładki nie zostały zaszczepione na europejskich Vitis vinifera winorośl. Ponieważ filoksera jest amerykańska, podkładki tamtejsze pokoleń chroniły przed szkodnikami.

W 1870 roku Charles V. (C.V.) Riley, entomolog frankofii z Missouri, zidentyfikował cechy filoksery na podstawie francuskiego raportu i opracował teoretyzację rozwiązania, które obejmowałoby więcej amerykańskich podkładek.

Eksperymenty w winnicach południowej Francji rozpoczęły się w latach siedemdziesiątych XIX wieku z sukcesem potwierdzającym teorię. Producenci w bordeaux zgodził się na szczepienie w 1881 i Burgundia winiarzy w 1887 roku, pomimo tych, którzy uważali, że francuskie winorośle nie powinny być skalane przez amerykańskie podkładki. Różne regiony i rodzaje gleby wymagały różnych podejść, a francuscy naukowcy przetestowali tysiące kombinacji szczepień. Zwycięzca w kategorii najbardziej odpornych winorośli? vitis rupestris i nasypy winorośli .

Potrzeba było Teksańczyka Thomasa Volneya Munsona, aby ocalić region Charente w południowo-zachodniej Francji, w którym znajduje się Cognac. Jego wapienne gleby nie reagowały na import z Ameryki. Delegacja pod przewodnictwem Pierre'a Viala z Montpellier odwiedziła Munsona w jego domu w Denison w Teksasie. Jechali konno w poszukiwaniu bardziej krzepkiego, odpornego na filokserę gatunku.

Munson, hodowca winorośli, zarządzał przeszczepem francusko-amerykańskim przy użyciu podkładek z Teksasu. W 1883 r. Otrzymał wielki odznaczenie Francji, Chevalier du Mérite Agricole. Rząd francuski wręczył także C.V. Riley z odznaczeniem Legii Honorowej w 1889 roku.

Prawda kryjąca się za Twoimi ulubionymi winami

Filoksera poza Europą

Uderzył również owad Australia trudne, począwszy od 1875 roku, po imporcie europejskich odmian. W ostatnich latach wiele stanów Australii zostało ogłoszonych „strefami wykluczenia filoksery”, w których błąd nie został jeszcze wykryty.

W Afryka Południowa filoksera przybyła w 1886 r. Południowoafrykańscy producenci poddali amerykańskie podkładki kwarantannie do szczepienia. Podobnie jak w Australii, niektóre źródła śledzą wybuch epidemii w Południowej Afryce w XIX wieku na podwórku konkretnego winiarza, co jest zbliżone do obwiniania krowy pani O'Leary o Wielki pożar w Chicago.

W 1937 roku utworzono macierzysty blok podkładki, aby przygotować się na kolejną inwazję, ale został on w dużej mierze zignorowany, mówi Anton Nel, wykładowca enologii na Politechnika Cape Peninsula . Podjął się ocalenia bloku macierzystego na wypadek kolejnej epidemii.

„Nie wiemy, dlaczego [owady] nie żerują na piaszczystych stanowiskach” - mówi Walker. W kalifornijskiej dolinie San Joaquin winnica jest przecięta rzeką. Walker mówi, że piaszczysty brzeg jest wolny od filoksery, ale po drugiej stronie plaga zaszkodziła inwazja.

Filoksera nadal wychowuje swoją egzoszkieletową głowę. W 1980, Napa valley przeżyłem strach, dzięki awarii podkładki AXR-1. Powstała infestacja rozprzestrzeniła się na Oregon i Waszyngton .

„Chociaż odnieśliśmy wielki sukces stosując odporne podkładki, takie jak klon św. Jerzego, możliwość poddania naszych nowoczesnych podkładek filokserze jest czymś, o czym pamiętamy, planując przyszłość naszych winnic” - mówi Seth Schwebs, starszy hodowca winorośli w Winnica Robert Mondavi . „Każde nowe sadzenie w Napa wykorzystuje te odporne podkładki, chociaż są obszary w Stanach Zjednoczonych, którym można uciec z użyciem [niezaszczepionych] winorośli, takich jak wschodni Waszyngton, który korzysta z bariery Cascade Mountain”.

Dziś cenne są degustacje wina pochodzącego z nieszczepionych podkładek, bo tylko kilka miejsc może to zrobić. Na przykład kilka działek szampan oparł się owadowi. Bollinger utrzymuje dwie winnice w Pinot Noir , Clos Chaudes Terres i Clos St.-Jacques, przechodząc za mury ochronne i regularnie przesadzane. Dzisiaj jest Stare francuskie winorośle butelkowanie to kultowa ofiara z około jednego akra. Trzecia niezabudowana winnica, Croix Rouges, upadła w 2004 roku.