Nie spiesząc się z pisaniem teorii względności, Albert Einstein wymyślił to nieśmiertelne powiedzenie: „Kiedy przestaniesz się uczyć, zaczniesz umierać”.

Ale czy bon mots Einsteina i inne słynne cytaty dotyczące wagi poszerzania horyzontów można ekstrapolować na wino? Absolutnie mogą. Bez względu na to, ile wina smakuje, bez względu na to, jak wyostrzone może być podniebienie, można wyciągnąć cenną lekcję z próbowania różnych win z różnych regionów lub krajów niż te, które znamy (i lubimy) najlepiej.

Stawiając to na próbę, ostatnio podjąłem ćwiczenie, w którym odkorkowałem lub odkręciłem zakrętki niektórych win polecanych przez moich kolegów Wine Enthusiast, aby: 1) uciec od mojej „codziennej pracy” degustacji prawie wyłącznie hiszpańskiego, argentyńskiego i chilijskich win, którymi zajmuję się w tym magazynie przez ostatnie 15 lat i 2) zebrać trochę wiedzy na temat jakości i właściwości win z krajów, w których nie jestem taki dobry, takich jak Australia, Niemcy, a nawet Stany Zjednoczone Stany.

Weźmy Moss Wood's 2008 Moss Wood Vineyard Cabernet Sauvignon z Margaret River w Zachodniej Australii: Przed wypiciem tego 92-punktowego wina za 101 dolarów, odniosłem wrażenie, że Aussie Cabs było albo duszone, albo niedojrzałe i zielone. Jednak ten dobrze wyważony Cabernet był rewelacyjny, nieco trzcinowy i pikantny w nosie i podniebieniu, ale wcale nie zielony. I była, jak zauważył recenzent z Australii Joe Czerwiński, giętka i dojrzała w dotyku, nie ciężka ani przesadzona. Czy w przyszłości mógłbym pić Moss Wood zamiast Bordeaux lub Napa Cabernet w podobnej cenie? Na pewno!

Uwielbiam Rieslinga, nie na tyle, żeby mieć go wytatuowane na moim przedramieniu lub ogłosić, że jest to najwspanialsze winogrono na świecie, ale bardzo go lubię, szczególnie w stylach wytrawnych. Riesling Bloomer Creek z 2013 roku, nazwany Tanzen Dame Auten Vineyard Clone 10 z regionu Finger Lakes w Nowym Jorku (26 USD, 89 punktów), potwierdził notę ​​degustacyjną mojej współkrytyczki Anny Lee Iijimy. Pełne mineralności i kwasowości wino dostarczyło cytrusowych, zielonych smaków limonki i jabłka Granny Smith. W połączeniu z burratą i dojrzałymi pomidorami, butelka była wyśmienita, dając wyraz potencjałowi nowojorskiego Rieslinga.

Dla kontrastu, chciałem zasmakować jednego z dobrze ocenianych niemieckich rieslingów Anny Lee, najlepiej z Mozeli, ponieważ od dawna kojarzy mi się ten region z najbardziej kompletnymi rieslingami na świecie. Ale żeby wyjść z mojej strefy komfortu, choćby niewielkiej, zdecydowałem się na Erbacher Michelmark Erste Lage z 2011 roku Barona Knyphausena z Rheingau (68 $ 92 punkty). Uwielbiałam połączenie smaków cytrusów i owoców tropikalnych oraz drobnoziarnistej kwasowości. Wypij to, a lepiej zrozumiesz, dlaczego niemieckie i austriackie Rieslingi mają takich wściekłych lojalistów. To prawdziwa perełka napędzana terroir.

Przysięgałem na Pinot Noir z Oregonu i Kalifornii, prawie zawsze uważałem je za przyjemniejsze niż Burgundie w porównywalnej cenie. Ale z biegiem lat kalifornijskie pinoty mnie straciły. Za dużo koloru, za dużo dojrzałości, za dużo kandyzowanej słodyczy, za ciężki w ustach, za drogi. Zapytałem więc Virginie Boone, krytyka WE z Sonoma County i innych części Golden State, czego szukać w Red Car 2012 Sonoma Pinot, mieszance owoców z sześciu winnic (40 $, 88 punktów pełnego ujawnienia: kupiłem go za 32,99 $) ).

„To nie jest ciężki, lepki Pinot” - powiedziała. „To całkiem nieźle, jeśli nie masz naprawdę wielkich nadziei”. Rzeczywiście, było to przeciwieństwo karykatury kalifornijskiej bomby owocowo-dębowej, o soczystej strukturze, z lekką, chrapliwą nutą łodyg i ostrym aromatem czerwonych owoców.

Jaki jest morał tej historii? Chociaż wszyscy mamy swoje ulubione i / lub znane rodzaje winogron, producentów, regiony i style win, świat wina jest zbyt różnorodny i intrygujący, aby pić tylko to, co znasz. Albo, jak powiedziałby Einstein, gdyby kiedykolwiek był pod wpływem zbyt dużego Rieslinga z jego rodzinnych Niemiec: naucz się czegoś, a będziesz żył.