Imię Tommasi jest synonimem Amarone i Valpolicella. Rodzina produkuje wina we włoskim regionie Veneto od 1902 roku. Teraz, 20 lat po tym, jak czwarte pokolenie „oficjalnie przejęło władzę od naszych ojców… Posiadamy łącznie sześć winnic w sześciu różnych regionach Włoch” - mówi jeden z bardzo dumnych Pierangelo Tommasi .

Swobodnie przyznaje, że to ambicja napędzała jego pokolenie. To i jego rozmiar.

„Jest nas dziewięciu. Sześciu jest zatrudnionych na pełny etat w branży winiarskiej, a trzech pozostałych członków mojego pokolenia prowadzi inną rodzinną działalność, czyli gościnność ”- wyjaśnia Pierangelo.

To jego kuzyn, Giancarlo Tommasi, jest „guru wina. Enolog. Ale jestem tutaj. Więc i tak biorę zasługę ”- uśmiecha się. Pierangelo, samozwańczy dyrektor zarządzający odpowiedzialny za rynek eksportowy oraz komunikację i marketing, jest uśmiechniętą twarzą Tommasiego. Znajdziesz go na filmach na YouTube i możesz śledzić go na Twitterze, w przeciwieństwie do większości europejskich producentów, którzy wciąż stronią od mediów społecznościowych.

Podczas gdy jego ojciec, dziadek i pradziadek koncentrowali się na winach wytwarzanych w Wenecji Euganejskiej, jego pokolenie rozszerzyło się na „Montalcino, gdzie możemy produkować Brunello, In Maremma w południowej Toskanii, w Apulii dla Primitivo oraz w Basilicata, gdzie produkujemy Aglianico”. Mają też posiadłość w Lombardii w pobliżu jeziora Garda, gdzie produkują wina musujące i różowe. Winnice Veneto, gdzie produkowany jest ich słynny Amarone, nadal stanowią większość produkcji.

Rozszerzenia SąWstrzymaj na razie

Sześć winnic łącznie ma prawie 1483 akrów (600 hektarów) winorośli. Produkują około 260 000 9-litrowych skrzynek rocznie. Z tej sumy Estate Amarone obejmuje około 16 700 9-litrowych skrzynek, a Ca’Florian Amarone Riserva 1170 sześciopaków. Każdego roku produkują około 6350 sześciopaków Estate Brunello i 670 sześciopaków Colombaiolo Brunello Riserva.

„Chcieliśmy dać sobie nowe i większe możliwości rozwoju w branży winiarskiej poprzez ekspansję poza Veneto” - mówi.

Pierangelo spogląda na sufit restauracji na dolnym Manhattanie i dodaje: „Dzięki Bogu odnieśliśmy sukces. Firmy, która na koniec roku faktycznie zarabia, a na koniec roku w nią zainwestowała. Tak więc dzisiaj naprawdę mamy wystarczająco dużo, aby prowadzić [naszą działalność]. Przez jakiś czas nie planujemy już żadnych rozszerzeń ”.

Poza tym, zauważa Pierangelo, „produkujemy już dwóch z tak zwanych trzech królów Włoch - Amarone i Brunello. A my nie chcemy niczego w okolicy Barolo ”. I argumentuje, że niektórzy uważają Paternoster Aglianico del Vulture, którego właścicielem jest Tommasi, za „Barolo Południa”.

Barolo może mieć inne myśli.