Doskonale pamiętam swój pierwszy moment „wow” z Sangiovese. Został mi przyznany w 1990 Brunello di Montalcino. Od tego czasu stało się to punktem odniesienia dla złożonej serii wrażeń i emocji, które spotkałem tylko w winach wytwarzanych z Sangiovese uprawianych w niektórych z najbardziej idyllicznych zakątków środkowych Włoch.

Włoscy miłośnicy wina używają terminu, aby określić wyjątkowość bukietu, którego doświadczyłem, i nie dziwi mnie, że nie istnieje bezpośrednie tłumaczenie na angielski. Nazywają te aromaty nutą balsamiche, która nawiązuje do eterycznych, niemal mentolowych doznań coli, imbiru, korzenia lukrecji, eukaliptusa, szałwii, rozmarynu czy nasion anyżu. Przypominają sobie odległe elementy leczniczego wcierania ciepła, ale bez zamarzania nosa.

Niedawno skosztowałem świeżo wydanego 2007 Brunello di Montalcinos i byłem zachwycony, gdy odkryłem, że wina są mocno wypełnione jasną wiśnią, przyprawami i wybitnymi nutami balsamiche, które powstały częściowo dzięki sezonowi wegetacji charakteryzującemu się niższą temperaturą i suchymi warunkami.

Intensywność i czystość tych aromatów sprawia, że ​​rok 2007 to według lokalnego stowarzyszenia winiarzy pięciogwiazdkowy rocznik. Dałem mu znakomite 95 punktów w 100-stopniowej skali Wine Enthusiast.

To szczęśliwy fakt, że Sangiovese z topowego rocznika, takiego jak 2007, i znakomitego terytorium, takiego jak Montalcino, może wyrazić się niemal magicznie. Faktem jest jednak również, że Sangiovese uprawiane w mniej niż idealnych warunkach może smakować wręcz paskudnie.

Z tego powodu jestem coraz bardziej krytyczny wobec rosnących w Toskanii sentymentów głoszących filozofię wyjątkowości Sangiovese. Grupa winiarzy i znawców wina podniosła Sangiovese do świętego statusu, bez zarzutu, i lobbowała regulatorów wina, aby oprzeć się zmianom, które podważyłyby święty status tej rodzimej odmiany.

Członkowie Consorzio del Vino Brunello di Montalcino zaproponowali ostatnio takie zmiany. Rozważali dopuszczenie niewielkiego procentu innych winogron w Rosso di Montalcino, winie wyprodukowanym w 100% z Sangiovese, aby poprawić konkurencyjność tego komercyjnego wina. W głosowaniu tajnym propozycja została odrzucona.

Dla porządku, uważam, że stracono okazję. Brunello di Montalcino, cieszące się wysokimi cenami i prestiżem, powinno być moim zdaniem w 100% Sangiovese, tak jak obiecuje nazwa wina. Jednak zezwolenie Rosso di Montalcino (a może Montalcino Rosso) na włączenie innych odmian dałoby winiarzom kolejne kreatywne narzędzie do wykorzystania w przypadku słabych roczników. Ta zmiana sprowadziłaby narrację z powrotem na terytorium (Montalcino) zamiast źle zdefiniowanych uniwersalnych wyznań, takich jak Sant’Antimo czy IGT Toscana.

Dopuszczenie takiej elastyczności w kategorii Rosso spowodowałoby również usunięcie Rosso di Montalcino z jego obecnego statusu „małego Brunello”. Dlaczego nie tchnąć nowego życia w często pomijaną młodszą siostrę Brunello? Dlaczego nie nadać mu własnej, niepowtarzalnej i charakterystycznej tożsamości?

Czy to sprawia, że ​​jestem sprzedającym Sangiovesistą? Nie sądzę. Jeśli masz obiecać 100% wino gatunkowe, zrób to dobrze. Burgundia - i celebracja Pinot Noir - to miarka, która pokazuje, jak może działać wyjątkowa odmiana.

Trzymanie się wyjątkowości Sangiovese oznacza trzymanie się winogron, nawet jeśli znaczące segmenty rynku preferują miękkie, ekstrahowane wina w stylu międzynarodowym. Oznacza to okazywanie zaufania winogronom zarówno w dobrych, jak i złych rocznikach.

Według własnych kryteriów oceny Montalcino tylko 15 roczników w ciągu 65 lat uzyskało maksymalną liczbę pięciu gwiazdek. Można by oczekiwać, że producenci będą sprzedawać swoje Brunello po obniżonych cenach, gdy zostaną wypuszczone jednogwiazdkowe lub dwugwiazdkowe roczniki, ale szybki rzut oka na bazę danych przewodnika zakupów Wine Enthusiast pokazuje, że zdarza się to rzadko.

Rzeczywiście, wszelkie niedawne spadki cen wydają się być bardziej związane z warunkami rynkowymi (jak początek globalnych problemów finansowych w 2008 r.), A nie z ogólną jakością wina. W tych rzadkich przypadkach, kiedy wszystkie gwiazdy układają się w idealne ustawienie, Sangiovese okazuje się wyjątkowy. Ale czy sprowadza się to tylko do winogron? Nie sądzę.