Z wykształcenia chemik organiczny, Mantilla postanowiła zająć się winiarstwem w 1990 roku po tym, jak przypadkowo przeczytała artykuł w gazecie na ten temat. Nie mając rodzinnych korzeni w branży winiarskiej, Mantilla uzyskała tytuł magistra winiarstwa i enologii na Politechnice w Madrycie.

Przeznaczyła to na stanowisko winiarza w mało znanej spółdzielni w Rías Baixas, hiszpańskiej kolebce Albariño, a później objęła rolę dyrektora technicznego w Galicyjskie winnice .

W 2003 roku Mantilla założyła własną firmę doradczą w zakresie produkcji wina, Mantivinos , której klientami byli m.in. najlepsi producenci Albariño Winnice Valmiñor , Pazo San Mauro i Pałac Fefiñanes . Ostatnio Mantilla jest w trakcie zdobywania tytułu Mistrza Wina.

Dlaczego chciałeś zostać winiarzem?

Do wina przywiodła mnie fascynacja nauką i procesem winiarskim, który chciałem opanować i zastosować do galicyjskich odmian winorośli.

Nazywam się Gallega i wina z mojej ojczyzny mają trwałą osobowość „atlantycką”. Najbardziej motywuje mnie pokazanie tego stylu.

Jakie jest Twoje największe osiągnięcie?

Zawsze trudno jest wybrać jedno dziecko zamiast drugiego, ale powiedziałbym, że jestem najbardziej dumny z pierwszego Veigadares, który wykonałem w 1995 roku dla Adegas Galegas.

Wino to zrobiliśmy z mieszanki lokalnych białych winogron: Albariño, Treixadura i Loureiro. Sfermentowaliśmy go w małych beczkach z francuskiego dębu i dojrzewaliśmy na osadzie.

To styl wina, który nigdy się nie utrzymał, ale do dziś jest jednym z win, które są mi najbliższe.

Jakie było najbardziej zaskakujące doświadczenie lub spotkanie, jakie miałaś jako winiarz?

Hiszpanki nigdy nie miały łatwego życia zawodowego, takiego jak winiarstwo. Ale przez ostatnie 30 lat przeszliśmy długą drogę.

Wydaje mi się, że najbardziej zaskakuje mnie to, że chociaż obecnie w moim kraju jest o wiele więcej kobiet winiarzy, prawie żadna kobieta nie została wyznaczona do kierowania pojedynczą winiarnią lub grupą winiarską i to musi się zmienić.

Jaka jest Twoja rada dla osoby zainteresowanej wejściem do branży winiarskiej?

Moja rada dla młodszego pokolenia to ciężko trenować i uczyć się… i uczyć się podróżując. Nie ma nic bardziej edukacyjnego i wartościowego niż zwiedzanie innych krajów winiarskich.