Moja fascynacja (czytaj: obsesja) francuskim serem zaczęła się po tym, jak przeprowadziłem się do Paryża i usłyszałem, jak Charles de Gaulle, po mianowaniu go prezydentem, zażartował z grubsza: „Jak można rządzić narodem, który ma 246 odmian sera?”

Byłem ciekawy: czy znajdę wystarczająco dużo serów na mój blog, Rok we Fromage ? Po 365 postach nadal miałem sery do spróbowania, więc kontynuowałem. W wieku 500 lat udzieliłem wywiadu zarówno we francuskim radiu, jak i telewizji, ponieważ nawet dla Francuza jest to niesamowity wyczyn.

Francuzi lubią sugerować lokalne sery, których być może nie znam. Kiedyś spotkałem nieznajomego na stacji kolejowej Montparnasse, żeby przekazała jej Kreuzig, prosto z targu w Bretanii. Gdybyśmy byli w trenczach w mglistą noc, mielibyśmy wszelkie zadatki na tajne szpiegostwo podczas II wojny światowej. Tylko że mijaliśmy pyszny ser, a do tego nie ma oporu.

Każdy ser łączę z opowieścią o życiu we Francji. Poszukiwanie idealnego połączenia doprowadziło mnie do tematów, których inaczej bym nie badał: ewolucji męskich kostiumów kąpielowych. Dlaczego Francuzi nie wykastrują swoich psów. Piersi królowej Margot i dziwactwa seksualne. Francuzi uważają, że jest tylko sześć kontynentów.

Zdjęcie: Penny De Los Santos / Styling: Meg Baggott

Doprowadziło mnie to również do niezwykłych serów - owczych, kozich, krowich, a nawet jednego konia. Zjadłem Banon de Banon po zeskrobaniu robaków, których nie powinno tam być, i Tomme Acajou, wraz z roztoczami zjadającymi skórki. Jeszcze nie skosztowałem niesławnego korsykańskiego sera z żywymi robakami, ale jest wysoko na mojej liście życzeń. Będę zbuntowany, ale pomyśl o prawach do przechwalania się.

Dowiedziałem się, że American Muenster to nie francuski Munster. Tymczasem rozpakowanie śmierdzącego alzackiego Munstera w kinie dla dzieci to totalny debiut. (To był Ser nr 3, więc wybacz mi.) Z drugiej strony moczenie kawałków Maroilles w kawie jest czymś, co zrobiłby tubylec z północy. Chociaż nie kocham Maroilles ani kawy, lepiej się łączą.

Mój projekt dał mi poważny kredyt uliczny we Francji, gdzie ludzie czczą wino, chleb i ser - obejmuję wszystkie trzy. Bleu de Severac rozłożony na bagietce w towarzystwie Sauternesa to mój pomysł na niebo (dodaj dżem gruszkowy i nazwij to śniadaniem). Francuzom schlebia moja uwaga, wiedząc, że tak jak wino to nie tylko sfermentowane winogrona, tak ser to nie tylko zestalone mleko: to terroir, historia, język, tradycje, polityka i ludzie.

Nie przybrałam na wadze, a mój cholesterol jest niezmieniony. Podkreśl to, że nie masz samochodu w Paryżu i zapraszasz znajomych na degustacje. Większość serów nie jest pasteryzowana dobroczynnymi bakteriami - to też pomaga. I nie, nie mam dość sera, chociaż nadstawię nosa na wszystko, co mdłe i banalne. Najlepsze sery, takie jak dobre historie i wino, są bogate i złożone. Również oleisty, kremowy, kwiatowy, kruchy, orzechowy, cierpki lub wręcz śmierdzący.