Za dnia Jeff Lindsay-Thorsen pracuje jako winiarz w Waszyngtonie W.T. Vintners i Raconteur Wine Company. Nocami kieruje programem winiarskim RN74 Seattle . Rozmawia z nami o produkcji win do swoich dwóch projektów, a także o tym, co jest popularne na scenie winiarskiej w Seattle.

W jaki sposób zainteresowałeś się zostaniem sommelierem?

Od dawna interesowałem się winem. Dostałem pracę jako kelnerka i trafiłem do kilku całkiem przeciętnych restauracji, które nie miały programu winiarskiego. Kiedy ludzie pytali mnie, jakie wino polecam, zwykle było to piwo lub martini. Po kilku latach wszedłem do wyśmienitej kuchni i dowiedziałem się o osobie, która była sommelierem, i była to prawdziwa, opłacalna kariera, w której mogłem każdego dnia dzielić się z ludźmi moją rozwijającą się pasją do wina i otrzymywać za to pieniądze. Więc biegłem do tego tak szybko, jak mogłem.

Jaki styl win preferujesz w W.T. Vintners?

Wszystkie wina są winami pochodzącymi z jednej winnicy i nie widać nowego dębu. Mam globalną perspektywę, a moje podniebienie jest bardzo dostrojone do win ze Starego Świata. Dlatego staram się zastosować model bardziej burgundzki lub północnego Rodanu, ponieważ nie martwię się, że suma będzie większa niż jej części. Wolałbym, żeby winnica wyraziła siebie, a głos winnicy był najgłośniejszą nutą w pieśni. Staram się uchwycić istotę miejsc, z którymi pracujemy. Wina, które lubię pić, zdecydowanie bardziej skupiają się na skupieniu. Szukam większej kwasowości i, w zależności od winnicy, większej struktury i mniejszego skupienia się na owocach. Bardziej interesują mnie wszystkie inne smaki, które winnica może wnieść do wina.

Jak bycie sommelierem wpływa na twoją produkcję wina?

Miałem szczęście pracować w niezwykłych restauracjach z niezwykłymi szefami kuchni, więc mogłem wypróbować prawie każdy wspaniały punkt odniesienia dla regionu winiarskiego, zarówno dla młodych, jak i starszych. Te punkty odniesienia pomagają mi w podejmowaniu decyzji jako winiarza… Nie poszedłem do UC Davis ani żadnego innego programu winiarskiego. Właśnie dowiedziałem się od ludzi, którzy są związani z ziemią, z którą pracowali.

George White i Jeff Lindsay-Thorsen z W.T. Vintners

Dopiero zaczynasz Raconteur Wine Company jako drugą wytwórnię na bardziej wartościowym poziomie. Jakie są niektóre z wyzwań i korzyści płynących z produkcji niedrogich win w Waszyngtonie?

Trzeba być naprawdę sprytnym i sprytnym, jeśli chodzi o opakowanie, aby obniżyć część kosztów związanych z umieszczeniem wina w butelce. Marże są tak niskie. Musisz go nieco skalować, aby był opłacalny. Ale możesz zrobić coś, co ma wspaniałe owoce, ale niekoniecznie musi to być najdroższy owoc. Ogólnie rzecz biorąc, Raconteur pozwala mi majstrować przy innych odmianach, które są atrakcyjne i smaczne, tworzyć mieszanki i wypuszczać je w przystępnych cenach.

Niedawno napisałem artykuł o stanie Washington Syrah. Co sądzisz o tej różnorodności?

Myślę, że to winogrono w Waszyngtonie wyraża miejsce uprawy z dużo większą przejrzystością niż cokolwiek innego. Jeśli zestawisz obok siebie cztery Syrahy z jednej winnicy, które robimy w WT Vintners, wszystkie są inne. Zostały wykonane przez tę samą osobę, tyle samo czasu spędzili w winiarni i zabutelkowano tego samego dnia, ale każdy z nich jest tak wyjątkowy. Nie sądzę, aby jakikolwiek inny gatunek [wino] w Waszyngtonie miał obecnie taką klarowność.

Zmieniające się oblicze Washington Syrah

Co jest teraz na topie w RN74?

Czytałem w różnych magazynach o wyzwaniu, jakim jest sprzedaż odmian Rodanu. W RN74 jest to łatwe. Sprzedajemy wiele mieszanek na bazie Grenache. Sprzedajemy sporo Mourvèdre… sprzedajemy ogromne ilości Syrah. Słyszę: „Nie lubię Syrah”, dużo mniej niż kiedyś.

Masz rodzinę, pracę na pełny etat w RN74, drugą pracę w winnicy w Woodinville. Jak znajdujesz czas, aby to wszystko zrobić?

(Śmiech) Nie śpię dużo. Całe szczęście w produkcji wina polega na tym, że beczki nie mogą się doczekać pielęgnacji, ale oni też nie dbają o to, która jest pora dnia, więc mogę pracować o 2 nad ranem lub 6 rano. ranek. Poza tym, będąc w restauracji, nie jest to praca od 9 do 17, więc mam czas, kiedy dzieci zostaną podwiezione do szkoły, aż muszę być w restauracji, aby upewnić się, że wszystko jest załatwione. Po prostu staram się nie przestawać zbyt długo.