Mędrzec z Teksasu (Leucophyllum frutescens) zapewnia powitalny akcent koloru w surowym południowo-zachodnim krajobrazie dzięki wiecznie zielonym srebrnoszarym liściom i obfitości kwiatów w odcieniach fioletu, różu i lawendy. Ten odporny krzew radzi sobie z suszą, kamienistą glebą i intensywnym upałem – nawet preferuje takie warunki i kwitnie w miejscach, gdzie wiele innych roślin uschnęłoby w pył.

Denny’ego Schrocka

Chociaż powszechnie nazywana jest szałwią teksańską, nie jest spokrewniona z rodzajem Salvia (szałwia). Jedną z jego bardziej trafnych nazw jest krzak barometryczny. Krzew ten reaguje na zwiększoną wilgotność przed i po opadach deszczu, kwitnąc pozornie nie wiadomo skąd.

Przegląd mędrca Teksasu

Nazwa rodzaju	Leucophyllum frutescens
Nazwa zwyczajowa	Mędrzec Teksasu
Dodatkowe nazwy zwyczajowe	Popielaty, Srebrnolistny, Dziki Liliowy, Strażnik Teksasu, Krzew Barometru
Typ rośliny	Krzew
Światło	Część niedziela, niedziela
Wysokość	6 do 8 stóp
Szerokość	4 do 6 stóp
Kolor kwiatów	Różowy fiolet
Kolor liści	Szary/Srebrny
Funkcje sezonu	Ponowne kwitnienie
Cechy szczególne	Przyciąga ptaki
Strefy	10, 8, 9
Propagacja	Nasiona, sadzonki łodyg
Rozwiązywacze problemów	Odporny na suszę

Gdzie sadzić szałwię teksańską

Sadź szałwię teksańską na obszarze, który jest w pełni nasłoneczniony i ma dobrze przepuszczalną glebę, która nie jest bogata w składniki odżywcze. Chociaż będzie rosła w zacienionym miejscu, nie będzie się dobrze rozwijać. Pamiętaj, aby umieścić krzewy w miejscu, które nie otrzymuje dodatkowej wilgoci, ponieważ szałwia teksańska nie radzi sobie z długotrwałymi okresami mokrej gleby. Ten trwały krzew może być używany jako formalny żywopłot, duża roślina akcentująca lub jako część naturalizowanych nasadzeń odzwierciedlających krajobraz południowo-zachodniego Teksasu, gdzie rośnie naturalnie.

Szałwia teksańska nie jest wymieniona jako inwazyjna w Stanach Zjednoczonych, ale znana jest z samosiewu i naturalizacji w niektórych częściach Kalifornii, Arizony i Florydy.

Jak i kiedy sadzić szałwię teksańską

Sadź szałwię teksańską wiosną lub jesienią, aby umożliwić rozwój zdrowych korzeni przed upalnym latem lub ryzykiem zamarznięcia w zimie. Wybierając miejsce, należy wziąć pod uwagę wielkość w pełni rozwiniętej rośliny. Bardzo ważne jest zapewnienie mu wystarczającej ilości miejsca, aby mógł wyrosnąć na zdrowy okaz.

Szałwia teksańska nie znosi mokrej gleby. Jeśli Twoja gleba zatrzymuje wodę i nie wysycha, posadź szałwię teksańską w dużej doniczce lub dobrze przepuszczalnej, podwyższonej grządce.

Wykop dołek tak głęboki, jak wierzchołek korzeni i szeroki jak doniczka. Poluzuj otaczającą glebę, ale nie dodawaj żadnego kompostu ani nawozu. Szałwia teksańska najlepiej rośnie bez dodatkowych nawozów i składników odżywczych. Obficie podlewaj nową roślinę i otaczającą ją glebę i pozwól jej odpocząć przez dwa do trzech dni. Codziennie sprawdzaj bryłę korzeniową rośliny i podlewaj ją ponownie, gdy kilka górnych centymetrów wyschnie. Kontynuuj, aż roślina wypuści nowe korzenie i nie będzie już luźno siedzieć w dołku do sadzenia.

Dodaj lekką warstwę ściółki o grubości od 1 do 2 cali do nowego nasadzenia, ale upewnij się, że ściółka nie styka się z podstawą rośliny, co może w przyszłości powodować problemy z owadami i gniciem.

Wskazówki dotyczące pielęgnacji szałwii teksaskiej

Ten łatwy w uprawie, zimozielony krzew prosi tylko o pełne słońce i dobrze przepuszczalna, sucha gleba . Dobrze rośnie na południowym zachodzie Ameryki, ale ma problemy w wilgotniejszych i chłodniejszych obszarach Stanów Zjednoczonych.

Światło

Szałwia teksańska potrzebuje pełnego słońca, aby dobrze się rozwijać i wygląda najlepiej, gdy otrzymuje co najmniej 8 godzin dziennie bezpośredniego światła słonecznego. Chociaż toleruje lekki cień, rośliny mogą stać się cienkie i długonogie oraz wytwarzać mniej kwiatów.

Gleba i woda

Krzewy te naturalnie rosną na skalistej, zasadowej glebie o bardzo niskiej zawartości składników odżywczych i małej ilości wody. Podlewanie ukorzenionych roślin latem może pomóc im szybciej rosnąć, ale zbyt duża ilość wody może prowadzić do zgnilizny korzeni, która jest śmiertelna. Zadomowiony okaz może z łatwością przetrwać tygodnie lub miesiące bez wody. Jeśli zdecydujesz się na podlewanie, poczekaj, aż gleba całkowicie wyschnie przed ponownym podlaniem.

Temperatura i wilgotność

Szałwia teksańska uwielbia ekstremalne upały i niską wilgotność. Jest odporna na temperatury do 10°F, chociaż może stracić część liści, jeśli zrobi się tak zimno. Jeśli zrobi się chłodniej, roślina może obumrzeć i opaść na ziemię i będzie musiała odrosnąć z korzeni.

Szałwia teksańska najlepiej radzi sobie przy niskiej wilgotności. Wysokie temperatury w nocy w połączeniu ze stale wysoką wilgotnością powietrza mogą okazać się śmiertelne.

Nawóz

Najlepiej unikać stosowania nawozów wokół tej rośliny. Szałwia teksańska rośnie naturalnie na glebach o bardzo niskiej żyzności i cierpi, gdy stosuje się zbyt dużo nawozów.

Przycinanie

Najlepszy czas na przycinanie krzewów to późna zima lub wczesna wiosna. Nawet zdrowe rośliny szałwii teksańskiej odnoszą korzyści, okazjonalnie przerzedzając stare gałęzie i odchylając (przycinając lub przycinając) końce łodyg, aby pobudzić nowy wzrost wzdłuż całej rośliny. Łagodzi to wszelkie zmęczenie nóg, które pojawia się naturalnie z biegiem czasu.

Aby uzyskać formalny wygląd, przycinaj rośliny nożycami ręcznymi lub elektrycznymi, tworząc indywidualne kształty lub jeden ciągły żywopłot. Jeśli zdecydujesz się na zabezpieczenie roślin, ważne jest, aby wyrwać lub przerzedzić żywopłot, aby umożliwić dostęp światła słonecznego i powietrza do środka rośliny. Zrywanie stymuluje wzrost we wnętrzu rośliny i zmniejsza efekt muszli, który powstaje na regularnie strzyżonych roślinach. Osiąga się to poprzez usuwanie kieszeni gęstego wzrostu wielkości pięści co 12 do 18 cali wokół całej rośliny co najmniej raz w roku.

6 najlepszych bezprzewodowych nożyc do żywopłotu roku 2024 zapewniających porządek w krajobrazie

Sadzenie i przesadzanie szałwii teksańskiej

Małe odmiany mogą rosnąć w dużych doniczkach z doskonałym drenażem i wystarczającą ilością światła słonecznego. Upewnij się, że sadzarka ma otwory drenażowe i że gleba doniczkowa szybko wysycha. Chociaż szałwia teksańska preferuje gleby o niskiej żyzności, rośliny doniczkowe wymagają lekkiego zastosowania zbilansowanego nawozu, takiego jak powolne uwalnianie 10-10-10 lub 14-14-14 na początku sezonu wegetacyjnego (kwiecień-maj). Gdy roślina wyrośnie ze swojego pojemnika, przenieś ją do innego pojemnika o jeden rozmiar większego.

Szkodniki i problemy

Ten łatwy w uprawie krzew ma niewiele szkodników i problemów. Największym zagrożeniem dla szałwii teksańskiej jest zgnilizna korzeni bawełny wywoływana przez grzyby Phymatotrichopsis omnivorum . Ogniska grzybów występują w ciepłej, wilgotnej glebie. Objawy zgnilizny korzeni bawełny obejmują martwe i obumierające liście, które pozostają przyczepione do rośliny.

Unikaj pokusy podlewania tego niezwykle odpornego na suszę krzewu, aby ograniczyć narażenie na grzyb. Jeśli podejrzewasz, że na Twojej roślinie szałwii teksańskiej występuje zgnilizna korzeni bawełny, skontaktuj się z lokalnym biurem doradztwa rolniczego, aby omówić możliwości leczenia dla Twojego regionu. Zgnilizna korzeni bawełny może przetrwać w glebie przez wiele lat, a najlepszą metodą zwalczania jest zapobieganie. Jeśli w Twoim ogrodzie występuje zgnilizna korzeni bawełny, może być konieczne ograniczenie nasadzeń do roślin odpornych lub tolerujących tę chorobę.

Mączniak prawdziwy czasami pojawia się w okresach ciepłej i wilgotnej pogody. Najlepszym sposobem na uniknięcie mączniaka prawdziwego jest dobry przepływ powietrza i dużo światła słonecznego.

Jak rozmnażać szałwię teksańską

Rozmnażaj szałwię teksańską przez nasiona lub sadzonki. Zbierz małe nasiona zanim kapsułka z nasionami całkowicie wyschnie i pęknie, a następnie przechowuj nasiona w chłodnym i suchym miejscu, np. w lodówce. Nasiona można rozpocząć od razu w szklarni lub bezpośrednio w ogrodzie w dowolnym momencie po ostatnich wiosennych przymrozkach w sezonie. Lekko wdrap nasiona do gleby i regularnie podlewaj, aż do pojawienia się kiełków. Następnie ogranicz podlewanie, pozwalając glebie przeschnąć pomiędzy podlewaniami.

Szałwia teksańska też może być rozmnażane przez sadzonki drzew iglastych i półtwardych z bieżącego roku wzrostu. Odetnij od czubka łodygi od 4 do 6 cali. Usuń liście z dolnej połowy łodygi. Zanurz koniec w proszku do ukorzeniania i umieść go w doniczce z dobrze przepuszczalną ziemią doniczkową, w jasnym miejscu z pośrednim światłem. Lekko podlewaj mieszankę doniczkową i regularnie spryskuj rośliny wodą. Nie pozwól, aby gleba całkowicie wyschła, ale unikaj jej całkowitego nasycenia. Przykryj doniczkę przezroczystym plastikiem lub spryskaj rośliny kilka razy w ciągu dnia, aż zaczną rosnąć korzenie. Rootowanie może zająć od kilku tygodni do kilku miesięcy.

14 najlepszych gleb doniczkowych roku 2024 dla roślin domowych i zewnętrznych

Rodzaje szałwii teksaskiej

'Biała chmura'

Leucophyllum frutescens „White Cloud” to subtelna odmiana o szarych liściach i białych kwiatach zamiast tradycyjnych różowych lub fioletowych kwiatów. Rośnie na 6-8 stóp wysokości i szerokości, a wzrost jest często mniej gęsty niż w przypadku innych selekcji.

„Silverado”

Leucophyllum frutescens „Silverado” ma jasne, srebrzyste liście i gęstszy wzrost niż inne odmiany. Kwiaty są fioletowe z czerwonymi odcieniami, przyciągając pszczoły, kolibry i motyle. W okresie dojrzałości osiąga 4-6 stóp wysokości i szerokości.

„Zielona Chmura”

Leucophyllum frutescens „Green Cloud” ma zielone liście zamiast zwykłych srebrnoszarych liści większości krzewów szałwii teksaskiej. Kwitnie bardziej plennie niż większość odmian i jest bardziej tolerancyjna na słabo przepuszczalne gleby. „Green Cloud” dorasta do 6 stóp wysokości i szerokości.

'Kompaktowy'

Leucophyllum frutescens Szałwia teksańska „Compacta” to niewielka odmiana, zwykle osiągająca 3 stopy wysokości i szerokości, gdy jest w pełni dorosła, chociaż donoszono, że czasami osiąga nawet 5 stóp wysokości i szerokości.

Rośliny towarzyszące szałwii teksaskiej

Agawa

Amy Haskell

Agawy to cuda architektury, które rosną na suchej glebie i w pełnym słońcu i występują w różnych kolorach, w tym niebieskim, zielonym, szarym i złotym. Ich rozmiar waha się od 1 stopy wysokości i szerokości do 3 stóp wysokości i 8 stóp szerokości. Podobnie jak szałwia teksańska, agawy nie lubią nadmiaru wilgoci. Ustaw i zapomnij.

Kaktus opuncja

Marty'ego Baldwina

Kaktus opuncja , z dużymi, przytłumionymi zielonymi podkładkami, stanowi wyjątkową folię dla delikatnych liści szałwii teksaskiej. Duże kwiaty i atrakcyjne czerwone owoce zapewniają dodatkowe zainteresowanie przez cały sezon. Rozmiar rośliny jest bardzo zróżnicowany, od 1 do 20 stóp wysokości.

Yucca

Bob Stefko

Chociaż yucca rośliny są zwykle uprawiane ze względu na atrakcyjne, wiecznie zielone, pasiaste liście o kolorze od srebrzystoniebieskiego do złotego i zielonego. Nie zapomnij o imponujących łodygach kwiatowych, które mogą wznosić się na wysokość 3 metrów lub więcej i kończyć się masą dużych białych kwiatów. Umieść jukę wystarczająco daleko od szałwii teksańskiej, aby łodyga kwiatowa świeciła.

Często Zadawane Pytania

• Czy jelenie jedzą szałwię teksańską?

  
  Jelenie zazwyczaj nie żerują na szałwii teksaskiej. Jednak głodne jelenie zjadają prawie wszystko, gdy brakuje im zwykłych źródeł pożywienia.

• Czy szałwia teksańska przyciąga zapylacze?

  Szałwia teksańska przyciąga różnorodne zapylacze, w tym motyla Theona Checkerspot. Te rodzime motyle składają jaja na liściach, które służą jako źródło pożywienia dla młodych gąsienic. Nie defoliują rośliny ani nie powodują poważnych szkód.

Czy ta strona była pomocna?Dziekuję za odpowiedź!Powiedz nam dlaczego! Inne Prześlij