Nie jestem wielkim fanem sloganów, ale po niedawnej podróży do Conegliano Veneto, domu Prosecco Superiore, muszę przyznać, że motto consorzio, opisujące ich strefę uprawy jako miejsce, „gdzie Prosecco jest lepsze”, jest trafne.

Prosecco, uprzejmy brylant, który podbił świat szturmem, występuje w dwóch grupach rodzinnych: Prosecco DOC - z dziewięciu prowincji obejmujących regiony Veneto i Friuli-Venezia Giulia - oraz Prosecco Conegliano Valdobbiadene Superiore DOCG, które można wyprodukować tylko w Treviso prowincja Veneto na wzgórzach między miastami o tych samych nazwach. Istnieje również bardziej nieznana gałąź rodziny Superiore DOCG, Asolo Prosecco Superiore DOCG, produkowana w pobliżu miasta Asolo. Ale najbardziej znani Prosecco pochodzą z winnic położonych na wzgórzach Conegliano Valdobbiadene, historycznego obszaru produkcji Prosecco.

Biorąc pod uwagę, że wszystkie Prosecco są wytwarzane z co najmniej 85% rodzimych winogron Glera i używają tych samych metod produkcji, główna różnica między dwiema kategoriami Prosecco polega na tym, gdzie są uprawiane. Podczas gdy większość Prosecco DOC (Denominazione di Origine Controllata) jest uprawiana na nisko położonych równinach na rozległym obszarze obejmującym 20000 hektarów, Prosecco Conegliano Valdobbiadene Superiore DOCG (Denominazione di Origine Controllata e Garantita) jest uprawiana wyłącznie na winnicach położonych na zboczach wzgórz w znacznie mniejszych obszar uprawy o łącznej powierzchni 6 586 hektarów. Chociaż zgodnie z włoskim prawem wszystkie wina DOCG podlegają ściślejszej kontroli niż DOC, w przypadku Prosecco to nie G robi różnicę, ale miejsce, w którym powstaje wino. Konkretnie chodzi o dzikie, strome wzgórza tego obszaru i ich przypadkowe położenie.

Położone w połowie drogi między Dolomitami a Morzem Adriatyckim słoneczne zbocza mają wyjątkowy mikroklimat sprzyjający dojrzewaniu winogron, a duże wysokości praktycznie gwarantują świeżość nawet w najgorętszych rocznikach. Stała bryza pomaga utrzymać zdrowe winorośle i może być jednym z powodów, dla których obszar ten szczyci się niezwykłą liczbą starych winorośli. Strome wzgórza oznaczają również, że wszystko - od przycinania po zrywanie - odbywa się głównie ręcznie. Aspekt manualny - szczególnie w przypadku zbiorów - dodatkowo podnosi jakość, ale stwarza również wyzwania.

„Konserwacja w Prosecco DOC zajmuje od 100 do 250 roboczogodzin na hektar, ale w Conegliano potrzeba 300–500 godzin. Liczba ta wzrasta do 600–1 000 godzin konserwacji na każdy hektar w Valdobbiadene, gdzie wzgórza są bardziej strome. A na przyprawiających o zawrót głowy zboczach Cartizze, gdzie trudne warunki utrudniają uprawę winogron, potrzeba 1000 godzin konserwacji na hektar ”- deklaruje Desiderio Bisol, enolog i dyrektor techniczny w Bisol .

Praca w winnicach w strefie uprawy jest nie tylko kosztowna, ale ich zakup byłby praktycznie zaporowy.

„Ceny w nominale należą do najdroższych we Włoszech, wahają się od 1,5 do 2 mln euro za hektar na Cartizze” - deklaruje Giancarlo Vettorello, dyrektor lokalnego consorzio. Dodaje jednak, że skoro nikt nigdy nie sprzedaje, ceny są bardziej teorią niż praktyką.

Cartizze, legendarny cru składający się ze 106 hektarów stromych winnic na zboczach wzgórz w Valdobbiadene, to prawie magiczne słowo w obszarze upraw. Winogrona osiągają tutaj najwyższą dojrzałość, a obszar ten jest uważany za szczyt produkcji Prosecco. Cartizze jest tradycyjnie wytrawne (co w mylącym winie musującym mówi, że jest słodkie), ale kilka winiarni produkuje pyszne wersje Brut, które są bardziej wytrawne z soczystymi owocami, takie jak Terre di San Venanzio i Vigna La Rivetta z Villa Sandi. Bisol również robi oszałamiającą interpretację, Private Cartizze Non Dosato. W butelce (obecnie większość Prosecco jest produkowana przez odsyłanie w stalowych zbiornikach w celu uzyskania bąbelków) i bez dodanej dawki, jest wytrawne, kruche, z dojrzałymi owocami i energetyzującą żyłą mineralną.

Podczas gdy Cartizze wieńczy szczyt piramidy jakości denominacji, Prosecco Superiore niedawno wprowadziło swoje oficjalne podstrefy „Rive”, które zostały nazwane od miasta lub wioski, z której pochodzą winogrona. Podkreślają różne mikroklimaty i odrębne terroiry występujące w strefie uprawy, takie jak tętniąca życiem Rive di Santo Stefano Mionetto.

Oprócz godnych pozazdroszczenia warunków uprawy, Conegliano Valdobbiadene szczyci się ostrą mieszanką wielowiekowego winiarstwa wysokiej jakości (pierwszy włoski instytut enologiczny powstał w Conegliano w 1876 r., A producent Prosecco Carpenè Malvolti był pionierem w produkcji win musujących we Włoszech) z modnym pokoleniem poniżej -30s, które przenoszą wina na zupełnie nowy poziom. Oprócz stosowania bardziej zrównoważonych technik winiarskich, niektórzy młodsi winiarze przywracają do życia zwyczajowe Col Fondo Prosecco, o którym mowa w butelce. Ale zamiast wylewać, wina pozostają na osadzie. Ta drożdżowa pozostałość pozostawia na dnie drobny osad ( tło w języku włoskim), który nadaje im więcej złożoności i smaku. Te fantastyczne wina są obecnie oznaczone jako Conegliano Valdobbiadene DOCG, bez dodanego określenia „Superiore”, które jest zarezerwowane dla win, które mają bardziej żywiołowe bąbelki. Pod względem technicznym Superiore Proseccos musi mieć co najmniej 3,5 bara ciśnienia w nieotwartej butelce, podczas gdy Col Fondo, sklasyfikowany jako gazowana (musujące) mają zazwyczaj 2,5 batona. Według producentów, wkrótce zasady zostaną zmienione, aby tradycyjne butelki mogły się również chlubić Superiore na etykiecie. Poszukaj tych z Cà dei Zago, Perlage i Marchiori.

Nie można mówić o Prosecco Superiore, nie wspominając o Nino Franco - jednym z najlepszych producentów w okolicy. Podczas mojej ostatniej wizyty w winnicy Primo Franco i jego córka Silvia otworzyli 15 fantastycznych Proseccos z 1992 roku, udowadniając cudowną i zaskakującą ewolucję doskonałych Proseccos Conegliano Valdobbiadene.

15 ikon włoskiego wina