Wilhelm Haag lub Winnica Fritz Haag nad Mozelą, jednym z najpopularniejszych w Niemczech Riesling producenci i figurant w regionie zmarli 16 grudnia 2020 roku po nawrocie raka. Miał 83 lata.

Oświadczenie wydane przez Verband Deutscher Prädikatsweingüter (VDP), niemieckie stowarzyszenie winiarzy wysokiej jakości, określiło go jako „jedną z największych osobistości winiarskich XX wieku i ojca renesansu niemieckiego wina”.

Wieści o odejściu Haagu powoli płynęły przez międzynarodową społeczność winiarską. Haag zmarł w trakcie drugiego ogólnokrajowego wyłączenia w Niemczech nowa pandemia koronawirusa . Według jego syna, Olivera Haaga, przy ściśle ograniczonych pogrzebach, rodzina zdecydowała się nie ogłaszać śmierci, aby zniechęcić do zgromadzeń.

Haag urodził się w 1937 roku w rodzinie z tradycją winiarską w region Mozeli Pochodząca z 1605 r. Weingut Fritz Haag, położona w samym sercu środkowej Mozeli, jest flagową winiarnią Brauneberg, miejscowości nazwanej na cześć majestatycznego brązowego zbocza bogatego w żelazo łupka wznoszącego się nad Mozelą. Z dwóch Grosses Gewächs, czyli winnic Grand Cru, Juffer i Juffer Sonnenuhr w Braunebergu, w przeszłości pochodziło wiele największych niemieckich rieslingów.

Haag przejął Weinguta Fritza Haaga w 1957 roku w wieku 20 lat, po tym, jak jego ojciec zachorował. Winiarnia była wtedy małą, ale szanowaną posiadłością, oferującą oprócz winogron różnorodne zajęcia rolnicze.

Haag osiągnął pełnoletność w okresie naznaczonym gorączkową industrializacją i przejściem w kierunku masowej, zmechanizowanej produkcji wina w Niemczech. W dziesięcioleciach następujących po drugiej wojnie światowej pracochłonna uprawa winorośli na stromych, pokrytych łupkiem zabytkowych winnicach Mozeli była coraz bardziej zaniechana na rzecz bardziej wydajnych, zmechanizowanych praktyk na nowo powstałych równinach.

Akry historycznych winorośli Riesling zostały wykorzenione na rzecz nowych odmian winorośli wyhodowanych w celu uzyskania wyższych plonów i spójnego dojrzewania.

Dzieło dwóch synów Haaga i ich rodzin również przyniosło uznanie Mozeli. Dzięki uprzejmości Weinguta Fritza Haaga

W obliczu ostrego sprzeciwu Haag „walczył z pasją o tradycję i jakość” - mówi Oliver. Haag poświęcił swoją działalność wyłącznie uprawie winorośli Riesling, jedyne grono, które według niego wyrażało niepowtarzalną „finezję, elegancję i czystość mineralną” Mozeli, wyjaśnia Oliver. „Kawałek po kawałku”, rozbudowywał posiadłości z dawnych pojedynczych winnic i skoncentrował swoją produkcję na „małych ilościach ręcznie uprawianych winogron i ręcznie robionych winach najwyższej jakości” - mówi Oliver.

Według Kirka Wille, prezesa Poluzuj Bros. , Importer Fritza Haaga w USA, charakterystyczny „nacisk Haaga na absolutną i bezkompromisową jakość” był siłą przewodnią, która katapultuje reputację win Mosel podczas dwudziestoletniej kadencji Haaga jako przewodniczącego Pierścienia Grosser, ramienia VDP nad Mozelą, od 1984 r. -2004.

Haag zmusił organizację regionalną do egzekwowania ścisłych wytycznych dotyczących jakości jako warunków członkostwa w VDP. Jego wczesne zaangażowanie w zachowanie pochodzenia dawnych pojedynczych winnic i tradycyjnych odmian winorośli znajduje odzwierciedlenie w strukturze klasyfikacji opartej na pochodzeniu, którą obecnie promuje VDP w całych Niemczech.

To było ogromne wyzwanie, mówi Wille, ale do którego Haag podszedł nie jako „generał, dyktujący swoim ludziom, ale jako współpracownik”.

Sześć regionów wydobywa z niemieckiego wina to, co najlepsze

Głównym elementem spuścizny Haaga jest uznanie winiarstwa, jakie jego dwóch synów i ich rodziny sprowadzili do Mozeli. Od 2005 roku Oliver i jego żona Jessica nadal rozwijają renomę Weingut Fritz Haag, koncentrując się na winach wytrawnych. Starszy syn Wilhelma, Thomas i synowa Ute, są chwaleni za dramatyczną transformację Weingut Schloss Lieser, historycznej winnicy w Lieser, która cierpiała przez dziesięciolecia upadku. W ostatnich latach role przyjęły tam również dzieci Thomasa, Lara i Niklas.

Wilhelm był dobrze znany z wyjątkowo mocnego uścisku dłoni, „hałaśliwego niedźwiedzia uścisku uścisku dłoni, który przenosił jego intensywną miłość do życia bezpośrednio do kości” - opisuje Wille. To był „wyraz przyjaźni, który był bardzo osobisty”, mówi Oliver, tak bardzo, że „zniechęcenie do uścisku dłoni w zeszłym roku z powodu koronawirusa było dla niego niesamowicie trudne”.

Wśród ocalałych z Wilhelma Haaga jest Ilse, jego 55-letnia żona, synowie, synowe i pięcioro wnucząt.