Od szkockich wyżyn po Kraj Wschodzącego Słońca, produkcja whisky jest częścią historii na całym świecie. W niektórych krajach praktyka ta sięga stuleci, związana tradycją i sentymentem.

Szkocka whisky to jedna z najbardziej rygorystycznie regulowanych kategorii trunków na świecie. Jej zasady zachowują autentyczność ducha i wzmacniają poczucie miejsca. Bourbon jest podobny. Musi pochodzić z USA i przestrzegać pewnych procedur, które określają jego pochodzenie i niepowtarzalny profil smakowy. Japońska whisky - która jest świadkiem jednego z największych boomów w historii whisky - cieszy się własnym zestawem smaków, koncepcji i metod produkcji unikalnych dla tego kraju.

Regiony te dominują na światowym rynku whisky. Jednak poza nimi można znaleźć bogactwo nowych smaków, stworzonych w krajach, których możesz się nigdy nie spodziewać.

Destylarnia Kavalan / Zdjęcie dzięki uprzejmości Kavalan Distillery

Tajwan

Destylarnia Kavalan ukształtowała tak zwaną tajwańską whisky. Niewiele destylarni lub krajów osiągnęło taki sukces Kavalan ma w tak krótkim czasie.

Pierwszy trunek spłynął z alembików Kavalan w 2006 r., A w ciągu zaledwie 12 lat destylarnia zgromadziła wiele nagród, w tym wielokrotne zdobycie prestiżowej nagrody „Trophy” na corocznym International Spirits Challenge . Jego młodsze oblicze dorównuje teraz wielu dojrzałym butelkom szkockim i japońskim zarówno pod względem ceny, jak i popularności.

„Na początku nagrody Kavalan miały na celu dać nam pewność kontynuacji, mimo że powiedziano nam, że nasze przedsięwzięcie jest niemożliwe” - mówi Ian Chang, mistrz gorzelnictwa w Kavalanie. „Teraz są celem, aby się rozwijać i doskonalić, a także pokazywać, że na Tajwanie można wyprodukować jedną z najlepszych whisky na świecie”.

Destylarnia Kavalan / Zdjęcie dzięki uprzejmości Kavalan Distillery

Magia tkwi w tajwańskim klimacie i jego wpływie na dojrzewanie whisky. Upał przyspiesza proces starzenia. Jeden rok starzenia na Tajwanie może równać się czterem latom starzenia w chłodniejszym klimacie, takim jak Szkocja.

„Ciepło tylko przyspiesza wydobycie drewna, chłód jest potrzebny do utleniania” - mówi Chang. „Nasza lokalizacja w [północnym] hrabstwie Yilan jest pierwszą na wyspie, która jest narażona na ostry syberyjski wiatr zimą, ale latem doświadczamy również temperatur 95 stopni Fahrenheita, co stwarza jedno z najlepszych miejsc na świecie do produkcji whisky”.

Stale wysokie temperatury zaburzyłyby równowagę smakową, więc produkcja whisky na obszarach o szybko zmieniających się temperaturach wymaga dodatkowego monitorowania i umiejętnego dojrzewania.

Główną wadą szybszego dojrzewania jest znacznie większa ilość whisky, która wyparowuje z beczki, tzw. „Udział anioła”. Jest to jednak cena, którą Kavalan jest skłonny zapłacić za tworzenie złożonych, nagradzanych whisky.

Paul John Distillery, założona w 1996 roku / Zdjęcie dzięki uprzejmości Paul John Distillery

Indie

Produkcja whisky w gorącym, wilgotnym klimacie Indii to kolejny niedawny dodatek do świata alkoholi. Na rynku indyjskim od połowy XIX w. Napoje spirytusowe są oznaczane jako „whisky”, ale na ogół były one wytwarzane z fermentowanej melasy, a nie ze zbóż.

Jednak w ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci Indie stały się jednym z największych krajów pijących whisky na świecie i dały początek produkcji autentycznych butelek wysokiej jakości. Potęgami tego wzrostu są Amrut i Paul John , które obaj eksportują swoje single malt na całym świecie.

Amrut - w sanskrycie nazwa oznacza „eliksir życia” - został założony w 1948 roku w Bangalore, gdzie klimat jest chłodniejszy i bardziej suchy niż Goa, ojczyzna Paula Johna. Amrut wprowadził pierwszą linię whisky single malt w Indiach w 2004 roku w Glasgow w Szkocji, rzucając światło na ten kraj jako producent alkoholi wysokoprocentowych.

Paul John’s Single Malt Whiskey / Zdjęcie dzięki uprzejmości Paul John Distillery

Wraz z destylarnią założoną w 1996 roku Paul John w 2008 roku wkroczył na scenę single malt i wkrótce potem zaczął butelkować single cask.

Podobnie jak na Tajwanie, cieplejszy klimat powoduje szybsze dojrzewanie. Jednak tym, co naprawdę wyróżnia indyjskie whisky, są ich składniki. Większość whisky na świecie wytwarza się z dwurzędowego jęczmienia, ale w Indiach wariant sześciorzędowy jest bardziej powszechny.

Według Michaela D’Souzy, głównego gorzelnika Paula Johna, sześciorzędowy jęczmień zawiera wyższą zawartość białka i enzymów. Skrobie szybciej zamieniają się w ulegające fermentacji cukry, a więcej skrobi towarzyszących jest przetwarzanych, ostatecznie wydobywając lepszy smak i złożoność.

Pod względem smaku sześciorzędowy jęczmień ma ostrzejszy, bardziej figlarny charakter. D’Souza uważa, że ​​dodatkowy „kęs” znajdujący się w butelkach Paula Johna może pochodzić z wyższych tanin występujących w jęczmieniu.

Unikalny system podgrzewanej wody PUNI do produkcji / Zdjęcie dzięki uprzejmości PUNI Distillery

Włochy

W 2010 roku, głęboko w sercu Alp, narodziła się włoska whisky. Zamknięty w nowoczesnym budynku w kształcie sześcianu PEŁNE destylarnie wykorzystuje wodę alpejską wraz z lokalnie uprawianym żytem i pszenicą do produkcji whisky. W szczególności żyto jest uprawiane od wieków w okolicznym regionie Trentino-Alto Adige.

PUNI wyróżnia się dzięki sztuce. To wspaniała butelka z czarnym wieczkiem wymyślona przez Christian Zanzotti został uznany za najlepszy projekt świata w 2016 roku World Whiskeys Awards .

Destylarnia wykorzystuje do produkcji unikalny system podgrzewanej wody - mówi współzałożyciel Jonas Ebensperger. Większość destylarni używa pary lub bezpośredniego płomienia do ogrzewania destylatorów, które mogą być lotne i trudne do zmierzenia.

Budynek w kształcie sześcianu PUNI / Zdjęcie dzięki uprzejmości PUNI Distillery

Jednak system PUNI utrzymuje stałą i stabilną temperaturę, mówi, co pozwala na płynny przebieg destylacji od początku do końca.

Jeśli chodzi o starzenie się, klimat w dolinie zmienia się znacznie od gorącego do zimnego przez cały rok. Te wzloty i upadki pomagają tworzyć bardzo łagodne i łagodne miny, gdy są postarzane w ich magazynie w stylu sztauerskim. Gorzelnia wykorzystuje również odnowiony bunkier z czasów II wojny światowej jako magazyn podziemny. Utrzymywany w wilgoci i chłodzie przez cały rok, pozwala innym beczkom dojrzewać powoli i ostrożnie.

Mackmyra casks / Zdjęcie dzięki uprzejmości Mackmyra

Szwecja

W szwedzkiej whisky Mackmyra prowadzi drogę. Założona w 1999 roku, pozostaje lokalna, pozyskując większość składników w promieniu 70 mil od destylarni.

Z klimat podobny do Szkocji, dojrzewanie jest powolne i stabilne. Aby temu zaradzić, Mackmyra używa specjalnych beczek o pojemności około 26 galonów. Do trzech razy mniejszy niż tradycyjne beczki, pozwala większej ilości whisky na kontakt z powierzchnią drewna, co skutkuje szybszym dojrzewaniem.

Drewno szybko nadaje smak whisky, dlatego należy je sprawdzać co kilka miesięcy. Jeśli nie jest prawidłowo monitorowane, drewno może przytłoczyć ducha, wytrącając całą partię z równowagi.

„Są jak samochody Formuły 1: bardzo szybkie” - mówi Angela D’Orazio, mistrz miksowania i naczelnik Mackmyry. „Jeśli nie będziesz uważać, mogą zjechać w teren i stać się zbyt dębowe. Koszt jest również wyższy, gdy dojrzewa tylko niewielka ilość whisky ”.

Podczas gdy większe destylarnie używają beczek o regularnych rozmiarach, aby obniżyć koszty, ruch whisky rzemieślniczej widział wiele nowych, małych gorzelni zmieniających się w mniejsze beczki w celu stworzenia nowych wyrazów i niezwykłych wykończeń.

Użycie szwedzkiego dębu w klepkach beczkowych nadaje mniej waniliowych nut, a więcej pikantnej przyprawy. Lokalny torf jest również używany w kilku wyrażeniach.

„Torf, którego używamy, pochodzi z torfowiska z białym mchem (Karin-mossen) w regionie Gästrikland” - mówi D’Orazio. „Nie ma agresywnych, słonych tonów znad Atlantyku, ale daje wspaniałe i głębokie torfowanie”.

Japoński Gin to Twój nowy, porywający romans

To nadaje wyjątkowy charakter dymu, bardzo odmienny od tego, który można znaleźć w światowej sławy szkockich whisky Islay. Na stosy torfu dodaje się również szwedzkie gałązki jałowca.

Jałowiec stanowi zaledwie 1 procent materiału do palenia, co dodaje dodatkową, aromatyczną warstwę widoczną w końcowych wyrazach.