Mieszkańcy Północnej Kalifornii noszą teraz wszędzie maski z filtrem powietrza. Budząc się, trudno jest oddychać i otwierać oczy.

Początki szlaków są puste. Nikt nie chce chodzić, wędrować ani biegać w tym błocie, chociaż tak bardzo potrzebujemy złagodzenia stresu.

Byłem w samym środku zaledwie rok temu. Zaledwie byłem w trakcie odbudowy i pogodzenia się ze świadomością, że wiele z tego, co zostało utracone, może nigdy nie wrócić.

Ale kiedy dym wsiąka w moje ubrania, włosy i dom, wszystko, czego potrzeba, aby wzbić się w panikę, to dźwięk syreny. Dowolna syrena.

Bez przerwy patrzę na swój telefon i boję się kolejnego ostrzeżenia lub zaktualizowanej liczby ofiar śmiertelnych. Jak piszę, media donoszą o śmierci 88 osób, 85 ofiar śmiertelnych w wyniku pożaru na północy i trzech ofiar śmiertelnych w wyniku pożaru Woolsey Fire w południowej Kalifornii. Wciąż brakuje setek osób.

Jestem około 150 mil na południe od ogniska w Butte County, ale nadal nie mogę oddychać. Czasami powietrze jest gorsze niż to, które można znaleźć w niektórych częściach Indii lub przemysłowych Chin. Urzędnicy szacują, że jest to jak 14 papierosów dziennie.

Byłoby niewyobrażalne, że w październiku zeszłego roku to może się powtórzyć, tak szybko, tak blisko i o wiele bardziej śmiercionośne.

Karzący dym zmusza wszystkich do przebywania w pomieszczeniach i wpływa na wszystko - od zapachu wnętrza samochodu i domu po zapach spożywanych potraw i wszystkiego, co pijesz.

Szkoły zostały odwołane, zmuszając tych z nas, którzy mają dzieci, do ucieczki w ostatniej chwili i / lub rezygnacji z dochodów. Zawody sportowe zostały przerwane lub odbywały się w pomieszczeniach.

Nawet wielki mecz między Stanford a University of California w Berkeley w zeszłą sobotę musiał zostać przełożony z powodu złego powietrza - po raz pierwszy w jego 121-letniej historii.

Dla tych z nas, którzy byli w zeszłym roku w ogniu i dymie te kłęby, szare czy białe, wywołują panikę Pawłowa i głębokie uściski melancholii.

To nie jest tylko dym. To nasze życie.