Materiały odpadowe mogą pomóc mezcaleros w budowaniu ich firm. bagassa , włókniste ciała stałe pozostałe po mezcal produkcji, można mieszać z glebą, wodą i kompostem, aby stworzyć cegły adobe do wykorzystania w budynkach i aby utrzymać odpady z dala od dróg wodnych meksykańskiego stanu Oaxaca.

„Jest to metoda, której nasz Maestro Mezcalero, Oscar Hernández, i jego rodzina nauczyli się od poprzednich pokoleń”, mówi Xaime Niembro, dyrektor Dzięki Bogu . Po wykonaniu cegieł z adobe-bagazo zespół Gracias A Dios lakieruje je również, aby zapobiec przedostawaniu się wody. To czasochłonny, ale wart zachodu proces, mówi Niembro. “ Oaxaca nie jest państwem przemysłowym ani bogatym w kraju Meksyk , więc ludzie są bardzo kreatywni, jeśli chodzi o tego typu projekty.”

Zespół Gracias a Dios skonstruował swoje palenque , czyli destylarnia mezcalu, z tych cegieł. Konstrukcja o powierzchni ponad 9 000 stóp kwadratowych wymagała 13 000 cegieł. Później wykorzystali je do budowy nowego budynku magazynowego i ściany w swojej fermentowni.

Wraz z rozwojem przemysłu mezcalowego rośnie jego wpływ na środowisko, a zużycie resztek bagazo nie jest jedynym problemem do rozwiązania, jeśli chodzi o zapewnienie zrównoważonej przyszłości dla ducha. Na każdą wyprodukowaną butelkę mezcalu wytwarza się 10 razy więcej płynnych odpadów, według Sombry Mezcal . Ten kwaśny odpad, znany jako zapobiegają , czasami trafia do rzek i strumieni, zmniejszając poziom tlenu i zabijając ryby. Przemysł tequili również boryka się z tym problemem.

„Wciąż jest wiele vinazas, które trafiają do Río Santiago, jak każdy mieszkaniec lub częsty gość Tequila może poświadczyć” – mówi Clayton Szczech, założyciel i pilot wycieczek w Doświadcz agawy .

Po prostu nie nazywaj tego Tequila: nadszedł globalny boom na agawę

Według IWSR , prognozuje się, że rynek mezcalu wzrośnie o ponad 85% w latach 2021-2026. Przy tym przewidywanym wzroście ci, którzy pracują w mezcaleriach, muszą zrobić swoją część, aby utrzymać vinazę z dala od wody w Meksyku.

Jacob Lustig, współwłaściciel firmy Destylarnia Królewskich Kopalni, zainwestował w system uzdatniania dla vinaza. „[To] osiąga się, w zasadzie przepuszczając vinazas przez całą serię agregatów” – mówi. Następnie mezcaleria płaci firmie zajmującej się odpadami niebezpiecznymi za odebranie ich do dalszego przetworzenia i przetworzenia.

Mezcaleros w Destilería Real de Minas również wyeliminowało drewno z procesu produkcyjnego jednego ze swoich mezcalów, w nadziei na zmniejszenie stresu, jaki wywiera na ich ziemię. Zamiast tego gotują swoje maguey (agawa) powoli w piecu ceglanym za pomocą pary.

„Właśnie zacząłem robić obliczenia i zdałem sobie sprawę, że zasadniczo używamy jednego około 20-letniego drzewa na partię”, mówi Lustig. Zdecydował, że nie jest to zrównoważone w lokalnym suchym klimacie. Mimo posadzenia wielu drzew jałowe, suche gleby Oaxaca po prostu nie chciały współpracować. „Nasz wskaźnik niepowodzeń był po prostu ogromny”. I tak mezcaleria zaczęła produkować mezcal, który nie używa drewna, oprócz wytwarzania mezcalu przodków przy użyciu tradycyjnych procesów.

Długi czas dojrzewania roślin agawy tworzy kolejne wąskie gardło dla rosnącego przemysłu. Espadín, maguey, który robił większość mezcalów, potrzebuje siedmiu lub więcej lat, aby być gotowym do zbiorów. Inne agawy mogą potrwać znacznie dłużej.

Szczech postrzega uprawę ekologicznej agawy jako ważną część zrównoważonej strategii. „To wymaga prawdziwego planowania i zaangażowania”, mówi. „Większość jednostek certyfikujących wymaga, aby grunty były wolne od chemikaliów przez rok do dwóch lat przed hijuelos [pędy młodej agawy] są nawet sadzone”.

Zrównoważone rolnictwo i produkcja zazwyczaj wymagają cierpliwego, wyważonego podejścia, co może być sprzeczne z tymi, którzy dążą do agresywnego wzrostu.

„Setki ludzi bez żadnego doświadczenia sadziło i będzie nadal sadzić agawę, często na nieodpowiednich działkach” – mówi Szczech. „A wielu z nich szuka szybkich rozwiązań”.

Teraz bardziej niż kiedykolwiek, mówią mezcaleros, kluczowe znaczenie ma praca z ziemią, a nie przeciwko niej.

„Robimy to, co musimy zrobić, korzystając ze środków, jakie mamy w naszym środowisku”, mówi Niembro.