Koktajl łatwo rozpoznać jako „klasyczny”. Trudniej jest wyjaśnić, co dokładnie zmienia określone napoje w „klasyczny koktajl”.

Słownik zawiera kilka wskazówek. Merriam-Webster definiuje „klasyczny” jako standard doskonałości, historycznie zapadający w pamięć, autorytatywny, typowy lub doskonały przykład lub w pewnym sensie tradycyjny. To nie wyjdzie z mody.

Może to dotyczyć również sztuki czy mody, ale „klasyczny koktajl” ma dodatkowe niuanse. Zwróciliśmy się do barmanów, aby wyjaśnić, dlaczego drink jest klasykiem.

Oni są dobrzy.

Może się to wydawać oczywiste, ale to kluczowe. Kenneth McCoy, dyrektor kreatywny w Nowym Jorku The Rum House , przypomina dawne zamówienie na czerwonego wróbla. Utkwiło mu to w pamięci, ponieważ gość wychwalał go jako „klasyczny koktajl”, ale McCoy był nowy. Zbadał to, a następnie zmieszał. „To nie było dobre” - mówi. „Pomyślałem:„ Po co to wszystko? ”

Zamiast tego wskazuje gości na Manhattan. „To wypróbowane i prawdziwe” - mówi. „Przetrwał, ponieważ jest dobry”. Chociaż określenie „dobre” jest oczywiście subiektywne, ogólnie odnosi się do napoju, który jest zbilansowany - niezbyt mocny, cierpki ani słodki - i jest wystarczająco pyszny, aby przemawiać do szerokiego grona ludzi.

Mają siłę przetrwania.

„Są koktajle, które są po prostu stare i takie, które są klasyczne” - mówi Joaquin Simo, partner w nowojorskiej Wylewanie wstążek . „Musisz rozróżnić między tymi dwoma”. Niektórzy określają „klasykę” jako napój opracowany między 1887 r., Kiedy ukazała się pierwsza książka koktajlowa, a początkiem prohibicji. Jednak niektóre nowsze mikstury, takie jak wczesne lata 2000 Gorączka złota czy z lat 80 Espresso Martini pojawiają się regularnie w menu koktajlowym w całym kraju.

Sekretna formuła barmana do tworzenia niezliczonych koktajli w domu

Są niezapomniane.

Być może historia tego napoju jest legendarna, a może jego wygląd jest ikoniczny, tak jak martini . Szczególnie w przypadku nowszych napojów „nie boli, jeśli napój ma wyróżniającą się nazwę” - mówi Erick Castro z Uprzejme postanowienia w San Diego. Uważa, że ​​wiele napojów uważanych za „nowoczesne klasyki”, jak np Kosmopolityczny i Penicylina zyskały popularność w dużej mierze dzięki swoim „niezapomnianym pseudonimom”.

Są natychmiast rozpoznawalne.

Prawie każdy wie, czym jest daiquiri i co otrzyma po zamówieniu. Dla barmana to część kanonu drinków, które można łatwo dostosować, a jednocześnie zachować swoją tożsamość.

Simo opisuje je jako „sosy-matki” świata koktajli, podobne do pięciu podstawowych sosów, których początkujący szefowie kuchni uczą się jako bramy do bardziej złożonych przepisów. Elementy budulcowe klasycznego daiquiri - rum, cukier i limonka - mogą przekształcić się w kolczaste grejpfruty Hemingway daiquiri , o zabarwieniu absyntu Navy Strength daiquiri lub niższy dowód Sherry daiquiri . Ale nawet po poprawkach i zmianach nie ma wątpliwości, że nadal jest to daiquiri.

Nie są przywiązane do ani jednego paska ani regionu.

Napój wykonany z niejasnych składników, skomplikowanych narzędzi czy wymyślnych technik nigdy nie będzie klasykiem, choć może być popularny, nawet niszowym lub kultowym koktajlem. Simo wskazuje na solidny „jadalny koktajl” podawany w Tailor, od dawna nieczynnym barze w Nowym Jorku znanym z pionierskiej miksologii molekularnej. „Tak pyszny jak pianka Ramos Gin Fizz Marshmallow, dosłownie nie można go odtworzyć w większości miejsc” - mówi.

Dla porównania równe części Negroni być może pochodzi z Włoch, ale można go niezawodnie zamówić prawie wszędzie. Jak mówi Simo, „klasyk wykroczył poza miejsce, w którym powstał”.