Kiedy poproszono mnie, abym został redaktorem współpracującym dla Entuzjasta wina ponad sześć lat temu byłam trochę niechętna. Praca ta oznaczała ciągłe przeglądanie setek win z całego świata Kalifornii Central Coast, pisząc opisy dla każdego i przypisując punkty na Skala 100-punktowa .

Nigdy wcześniej nie recenzowałem win w tak rygorystyczny sposób, ani nie ufałem systemowi, który przypisuje numery czemuś tak potencjalnie subiektywną jak opinia jednej osoby o winie.

Prawie 15 000 win później moja perspektywa uległa radykalnej ewolucji. Teraz lepiej rozumiem umiejętności, doświadczenie i metodologię kryjącą się za praktykami ślepego recenzowania, które stosuje magazyn.

Teraz, kiedy niektórzy sommelierzy , winiarze a dziennikarze krytykują praktykę oceniania win jako przestarzałe, bezużyteczne ćwiczenie. Ostatecznie słyszę tylko argumenty za mniejszą ilością informacji. W erze, w której strategiczne dezinformacje i kampanie wyciszania mediów zarażają cały świat, nie rozumiem, jak ktokolwiek ceniący wiedzę może argumentować, że należy powstrzymać wszelkie formy legalnych informacji. Obejmuje to raporty śledcze dotyczące występków rządu, a także przemyślenia jednego z krytyków na temat konkretnej butelki wina i ocenę za nią.

Czy nadszedł czas, aby na nowo zdefiniować „Sommeliera”?

Ostatecznym pytaniem, do jakiego można sprowadzić takie dyskusje, jest to, jak dużą wagę należy przywiązywać do wyniku liczbowego. Dla mnie wynik to tylko jeden wskaźnik, który ludzie mogą wziąć pod uwagę przy wyborze wina.

Czy powinien to być jedyny wskaźnik? Mam nadzieję, że nie. Czy ludzie powinni uczyć się o krytykach, aby wiedzieć, jakie są ich zdanie na temat określonych stylów? Miejmy nadzieję, że tak. Czy krytycy, którzy rok po roku smakują z określonych regionów, regularnie odwiedzając winnice i spotykając się z winiarzami, mają cenny wgląd w dane wino? Oczywiście.

Najistotniejszy argument przeciwko wynikom koncentruje się wokół obwiniania Roberta Parkera za preferowanie dojrzałego stylu wina, który stał się normą w późniejszych latach 90. To była inna era, kiedy głos Parkera był tylko jednym z nielicznych.

Dziś opinie na temat wina są nieskończone i istnieje tak wiele nisz dla różnych stylów, że nie widzę żadnego niebezpieczeństwa powrotu do kłopotów związanych z parkeryzacją. Świadomie lub w inny sposób argument przeciwko punktacji degraduje jedno źródło przydatnych informacji, próbując podnieść na duchu inne, zwykle od osoby narzekającej. Jaka jest szkoda w posiadaniu wielu zaufanych źródeł informacji do naszej dyspozycji, a następnie podejmowaniu własnych decyzji?