Jeśli rozróżnienie między szampan , Prosecco a każde inne wino musujące świata wydaje się nieco mętne, potraktuj ten elementarz za punkt wyjścia. Szampan może czasami wydawać się zagmatwany i nie bez powodu. Obejmuje skomplikowany proces winiarski i słownik terminologii francuskiej. Więc podzielmy szampana na części składowe.

Co to jest szampan?

Aby nazywać się „Szampanem”, wino musi pochodzić z regionu Szampan Francja nieco na wschód od Paryża. We Francji taki region określa się jako Oznaczenie kontrolowanego pochodzenia lub AOC.

W Szampanii istnieje kilka głównych obszarów upraw, z których wszystkie znane są z określonych winogron. Główne obszary z północy na południe to Montagne de Reims, Vallée de la Marne, Côte des Blancs oraz Côte de Sézanne i Aube. Aby wino musujące zostało sklasyfikowane jako Szampan, winogrona muszą być uprawiane w regionie, a wino musi być produkowane w określony sposób. Proces, znany jako Metoda Champenoise , nazywana jest również metodą tradycyjną.

Butelki szampana podczas drugiej fermentacji / Getty

Jak to jest zrobione

Méthode Champenoise to skomplikowany proces, dlatego szampan często wymaga wyższej ceny. Wina niemusujące produkowane z różnych winogron i roczników są mieszane razem w procesie zwanym assemblage. Stamtąd winiarz doda cukier likier tirage , co wywoła drugą fermentację. Korona, metalowa nakrętka powszechnie stosowana na butelkach piwa, pomaga powstrzymać powstający dwutlenek węgla. To właśnie tworzy kultowe bąbelki szampana.

Drugi proces fermentacji musi trwać minimum 15 miesięcy w przypadku szampana. W tym czasie butelka jest przesuwana ręcznie lub maszynowo. Maszyna, która wykonuje tę pracę, jest znana jako gyropalette . Ten zagadkowy proces umożliwia gromadzenie się martwych komórek drożdży, zwanych osadem, w szyjce butelki. Po zakończeniu butelka jest szybko zamrażana, a nakrętka jest zdejmowana, co pozwala na wyrzucenie martwych drożdży, tzw wyparcie . Przestrzeń pozostawioną w butelce jest następnie wypełniana dawkowanie , mieszanka wina i cukru, która określi, czy gotowe wino jest wytrawne, lekko wytrawne czy słodkie.

Następnie wkłada się korek w kształcie grzyba, tak dobrze znany miłośnikom szampana. Gotowy szampan spocznie w piwnicy, aż winiarz zdecyduje się go wypuścić.

Winnice w Aube / Getty

Winogrona Szampana

Trzy główne winogrona używane do produkcji szampana to winogrona czerwone Pinot Noir i Pinot Meunier , i Chardonnay , winogrono białego wina. Górzysty region Montagne de Reims słynie z Pinot Noir, podobnie jak Aube, najbardziej wysunięty na południe obszar uprawy. Vallée de la Marne, która zajmuje dno doliny i ma ciepły mikroklimat, znana jest z Pinot Meunier. Wschodnie Côte de Blancs jest obsadzone prawie w całości Chardonnay, podobnie jak Côte de Sézanne. Przeważająca gleba w Szampanii składa się z kredy, wapienia i skamieniałych muszelek, wysoko cenionej mieszanki znanej jako gleba Kimmeridgian.

Poznaj producentów szampana, którzy na nowo definiują francuską markę Bubbly

Co znaczy brut?

Prawdopodobnie widziałeś to tajemnicze słowo na butelce szampana. Brut to tylko jedna z wielu etykiet, które wskazują, ile cukru znajduje się w gotowej butelce szampana. Najbardziej wytrawne wina, które nie zawierają cukru to brut nature, następnie extra brut, brut, extra-dry / extra-sec, dry / sec, demi-sec i doux, który jest najsłodszy. Brutalny Szampan ma prawie niezauważalną ilość cukru, która musi mieścić się w określonym przedziale procentowym. Z powodu bąbelków w winie cukier ten nie jest wyczuwalny na podniebieniu, ale jeśli spróbujesz kieliszka szampana, który stał się płaski, prawdopodobnie będziesz zaskoczony zawartością cukru.

Rue Dom Perignon, we wsi Hautvillers w Montagne de Reims / Getty

Vintage vs. nie-vintage

Szampan „vintage” to wino, w którym wszystkie winogrona zostały zebrane w ciągu tego samego roku. Nie wszyscy producenci szampana produkują butelki vintage, a nawet jeśli to robią, nie robią ich co roku.

Vintage Champagne jest produkowany przez lata, kiedy winogrona osiągają najlepsze wyniki. Non-vintage Champagne, oznaczony „NV”, to szampan zrobiony z mieszanki zbiorów z różnych lat. Zaletą szampanów innych niż zabytkowe jest to, że słabe zbiory są równoważone lepszymi, co pozwala winiarzowi stworzyć spójny styl, który nie jest zależny od pogody w danym roku.

Szampan dopełnia się dawką przed ostatecznym zamknięciem / Getty

Krótka historia

Szampan, jaki znamy, był dziełem przypadku i okoliczności. Wczesne wino z tego regionu było bladoróżowe i nieruchome. Regionalne mroźne zimowe temperatury często powstrzymywały fermentację win niemusujących przechowywanych w piwnicach. Uśpione komórki drożdży pozostawały w zawieszeniu, dopóki cieplejsza pogoda nie wywołała przebudzenia. Wiosną te komórki drożdży zapoczątkowały drugą fermentację w winach, podczas której pozostały cukier został przekształcony w alkohol. Produkt uboczny tej fermentacji, dwutlenek węgla, pozostał uwięziony w butelkach i mógł wypchnąć korki lub spowodować eksplozję butelek.

W połowie XVII wieku benedyktyński mnich Dom Pérignon, sfrustrowany marnotrawstwem wynikającym z takiej niestabilności, podjął wysiłki, aby zatrzymać tę fermentację. Pierwszym wkładem Perignon było wprowadzenie techniki mieszania, w której do wytworzenia jednego wina używano odmian winogron pochodzących z różnych winnic. Opracował także sposób, w jaki winiarze produkują białe wino z czerwonych winogron. Ta metoda, podobnie jak jego technika mieszania, pozostaje integralną częścią produkcji szampana wiele wieków później.

Mniej więcej w tym samym czasie angielski fizyk Christopher Merret odkrył, że wprowadzenie cukru może celowo pobudzić drugą fermentację. Dało to winiarzom kontrolę nad tym nieprzewidywalnym i pozornie przypadkowym zjawiskiem naukowym. Ten niezmierzony wkład oznaczał, że winiarze mogli celowo wytwarzać wino musujące.

W 1805 roku Madame Barbe-Nicole Clicquot, 27-letnia francuska wdowa, przejęła kontrolę nad domem szampana po swoim zmarłym mężu. W tym czasie Madame Clicquot, znana również jako wdowa , Po francusku „wdowa”, opracował proces znany jako zagadka lub remuage . W tym procesie wina są przenoszone w celu przeniesienia martwych komórek drożdży z drugiej fermentacji do szyjki butelki, gdzie można je wyekstrahować. Wcześniej wina musujące były mętne z dużymi bąbelkami. Dzięki tej technice powstały wina z małymi, świeżymi bąbelkami, zwanymi musem, bez osadu.