Dorastanie w mieście Lucca w latach 60. i 70. było wspaniałym doświadczeniem. Ponieważ moja rodzina była właścicielem restauracji Il Vipore, która zajmowała parter naszego domu, a moja mama była świetnym kucharzem i kucharką domową, wszystko w naszym domu kręciło się wokół jedzenia. Większość tego, co jedliśmy, pochodziła z okolic domu, jedliśmy świnie z farmy i używaliśmy ziół z naszego ogrodu. Całą młodość spędziłem przy jedzeniu, nawet gdy nie było mnie w kuchni z mamą.

Jestem pewien, że to wszystko brzmi romantycznie, ale moje życie jako dziecka było naprawdę bardzo proste i tradycyjne, i na tym polega toskański styl życia. Teraz, kiedy mieszkam w Stanach Zjednoczonych przez ostatnie 20 lat, nadal uwielbiam mówić o klasycznej toskańskiej kuchni z mojego dzieciństwa, ponieważ pozostaje ona podstawą tego, co robię teraz w moich kuchniach.

W 1992 roku opuściłem Włochy i objąłem stanowisko szefa kuchni w Coco Pazzo, wówczas jednej z najlepszych włoskich restauracji w Nowym Jorku. Niemal od razu zostałem nowojorczykiem - no cóż: w domu gotowałem posiłki tylko w kuchence mikrofalowej i ekspresie do kawy. Ale najgorsze było to, że nauczyłem się robić własne pranie, moja mama była przerażona, że ​​muszę używać pralki, w której inni ludzie również robią pranie.

Po Coco Pazzo otworzyłem restaurację Beppe, co po włosku znaczy „wujek”. Potem uruchomiłem Maremmę, nazwaną na cześć jednej z moich ulubionych części Toskanii. Moje najnowsze przedsięwzięcie opiera się na współpracy z Parmacotto, jednym z czołowych włoskich producentów wędlin. Razem otworzyliśmy Salumeria Rosi Parmacotto w 2008 roku, a w zeszłym roku rozwinęliśmy się w elegancką kuchnię z Il Ristorante na Madison Avenue. Bardzo się cieszę, że mogę dzielić się salumi, a także produktami pochodzącymi z lokalnych źródeł.

Jak już wiele razy mówiłem, lokalna żywność była podstawą mojego dorastania i jest głęboko zakorzeniona we włoskiej kuchni. Jeśli chodzi o nasze salumi, uwielbiam dzielić się nim z ludźmi, ponieważ tradycyjne składniki i procedury używane do jego produkcji są ważne dla mojego dziedzictwa. Ogólnie rzecz biorąc, dzielenie się dobrym jedzeniem z innymi to jedna z największych przyjemności związanych z prowadzeniem restauracji, a widok uśmiechu na czyjejś twarzy po rozkoszowaniu się smakami mojego dzieciństwa w Toskanii jest bardzo satysfakcjonujący.