Waze, najpopularniejsza aplikacja nawigacyjna w Izrael , często instruuje kierowców, aby „unikali obszarów wysokiego ryzyka” – określenie to rozciąga się na obszary palestyńskie na Zachodnim Brzegu. W zeszłym miesiącu wyłączyłem to ustawienie przed udaniem się do małego miasteczka Taybeh, gdzie Firma piwowarska Taybeh jest gospodarzem samotnego terytorium Oktoberfest uroczystość. Coroczny dwudniowy festiwal, który właśnie obchodził swoje 17. urodziny, przyciągnął około 10 000 widzów.

Przybyli na program pełen degustacji, występów muzycznych, tańców i oczywiście dużej ilości zimnego piwa. Pomimo przewagi Piwo w stylu niemieckim kufle (i konkursy trzymania kufli do piwa), była to zdecydowanie sprawa palestyńska. Zamiast kiełbasy była shawarma. Tancerze wykonywali i uczyli dabke, tradycyjnego palestyńskiego tańca ludowego. Wśród wielu oferowanych piw znalazł się napar o smaku za’atar, lokalnego zioła z rodziny tymianków. Canaan Khoury, mistrz piwowarstwa Taybeh, opisuje piwo za’atar jako „Palestynę w filiżance”.

W przeszłości festiwal przyciągał eklektyczną mieszankę gości z Zachodniego Brzegu, Gazy, Izraela i całego świata. Jednak było dla mnie jasne, że większość tegorocznych uczestników stanowili Palestyńczycy z Zachodniego Brzegu i izraelscy Arabowie. Chociaż w tłumie pełno było obcokrajowców mieszkających w Izraelu i Palestynie – dyplomatów, dziennikarzy, aktywistów i wolontariuszy – w moich reportażach nie spotkałem żadnych izraelskich Żydów.

Może Ci się spodobać: Jak Oktoberfest stał się światową sensacją

Mimo to Madees Khoury, dyrektor browaru i córka współzałożyciela Nadima Khoury’ego, podkreśla, że ​​festiwal stawia na inkluzywność. „Nie ma znaczenia, jakim językiem mówisz, gdzie mieszkasz i jakie masz przekonania religijne” – mówi. „Wszyscy się spotykają… i po prostu dobrze się bawią”.

Kontrast między tymi wrażeniami – przesiąkniętą pianą nadzieją na wspólnotę i pozorną nieobecnością izraelskich Żydów – być może trafia w sedno problemów regionu. Osobom po przeciwnych stronach zielonej linii Izrael–Zachodni Brzeg nadal niezwykle trudno jest dzielić się piwem.

Mimo to wśród publiczności panowała duża różnorodność. Podczas zawodów w trzymaniu kufla piwa prowadzący zapytał uczestników, skąd pochodzą. Odpowiedzi sięgały od Hajfy, Ramallah i al-Quds (arabska nazwa Jerozolimy) po Londyn i Nowy Jork, a każde nowe miejsce wywoływało wiwaty tłumu. Najgłośniejszą odpowiedź otrzymał Gazańczyk; mniej niż 20 000 z ponad 2 milionów Palestyńczyków mieszkających w Strefie Gazy otrzymuje pozwolenia na pracę, które pozwalają im opuścić Gazę przez Izrael . (Jedyna inna droga wyjścia z Gazy wiedzie przez Egipt, co stwarza inne trudności.)

Zwycięzca konkursu w kategorii mężczyzn, izraelski Arab, który prosił o identyfikowanie się wyłącznie jako Basam, był szczególnie ucieleśnieniem połączenia kultury niemieckiej i palestyńskiej. Elegancko ubrany w lederhosen, Basam nosił na szyi naszyjnik z wisiorkiem w kształcie Handali, palestyńskiego komiksu politycznego. Choć Basam twierdzi, że jest muzułmaninem i zazwyczaj nie wolno mu spożywać alkoholu, pozwolił sobie na kilka piw. „Jestem liberalnym muzułmaninem” – powiedział Basam w ramach wyjaśnienia.

Może Ci się spodobać: Lokalne składniki są sprawą osobistą dla piwowarów rzemieślniczych w Palestynie

Ogólnie rzecz biorąc, uczestnicy wydawali się wyluzowani i gościnni, pomimo lokalizacji festiwalu na terytorium słynącym z konfliktów. Rzeczywiście, jedynym realnym zagrożeniem, jakie napotkałem, były opony mojego samochodu, które podczas wjazdu uderzały w liczne dziury. sytuację gospodarczą na terytoriach palestyńskich w końcu jest dość bezbronny. Remont dróg to niski priorytet.

Nastroju na festiwalu nie trzeba było jednak poprawiać. Madees opisuje to jako „nie tylko festiwal piwa, ale dzień otwarty dla wioski Taybeh”. Festiwal „pokazuje ludziom – miejscowym, Izraelczykom i obcokrajowcom – dodatkową stronę Palestyny, ponieważ to, co widzisz w wiadomościach, zupełnie różni się od naszego codziennego życia”.

„Jesteśmy Palestyńczykami” – kontynuuje. „Pijemy piwo. Słuchamy muzyki rap. Nosimy to, w czym czujemy się komfortowo i dobrze się bawimy”.

Taybeh Beer, który został założony w 1994 roku przez braci Nadima i Davida Khoury, jest najstarszym browarem w Palestynie i pierwszym minibrowarem na całym Bliskim Wschodzie. Inspiracją dla pary, która wychowała się w Taybeh, ale uczęszczała do college'u w USA, były Porozumienia z Oslo, porozumienie pokojowe podpisane w 1993 r., które nakreślało rozwiązanie dwupaństwowe dla Izraela i Palestyny. Nadim, miłośnik domowego piwa, postanowił zainwestować w swoim kraju i wrócił do miasta, w którym jego rodzina mieszkała przez ponad 600 lat. Dziś piwo Taybeh jest dostępne na całym świecie.

Nadim zorganizował pierwszy Oktoberfest w Taybeh po drugiej intifadzie, która trwała od września 2000 do lutego 2005. W tym trudnym okresie w Palestynie nie było żadnych festiwali. Nadim postanowił zorganizować Oktoberfest w niemieckim stylu, aby promować lokalne produkty i pobudzić gospodarkę oraz nastroje mieszkańców.

Od pierwszej edycji „festiwal rozrastał się w zależności od sytuacji politycznej” – wyjaśnia Nadim. Oktoberfesty zostały odwołane w czasie wojny i gdy szalała pandemia. Polityka zawsze miała jednak wpływ na sposób prowadzenia działalności browaru.

„Nie mamy własnych granic” – mówi Madees – „więc wszystko, co wjeżdża do kraju i wyjeżdża z niego, jest kontrolowane przez Izraelczyków”. Obcokrajowcowi dojazd samochodem z browaru w Taybeh do portu w Hajfie zajmuje około dwóch godzin – mówi. „Na piwo potrzeba trzech dni”. Zezwolenia, komercyjne punkty kontrolne między Izraelem a Zachodnim Brzegiem oraz liczne kontrole bezpieczeństwa mogą wydłużyć ten proces.

„Wiele razy Izraelczycy podczas kontroli bezpieczeństwa zmieniają procedury i wytyczne, nie informując nas o tym” – mówi Madees, więc zawsze jest czujna.

Może Ci się spodobać: W Kolumbii Brytyjskiej dziedzictwo rolników w Pendżabie wzbogaca wino Okanagan

Oczywiście w przypadku festiwalu przesłanie piwa przez punkty kontrolne nie stanowi problemu – Oktoberfest zawsze odbywa się na dziedzińcu przed browarem, więc piwo nie musi podróżować daleko. Jednak wielu uczestników, gdy po hulance wrócą na izraelską stronę zielonej linii, czeka kontrola bezpieczeństwa.

'Skąd się tu wziąłeś?' – zapytał uzbrojony agent straży granicznej, który wyglądał na nie więcej niż 20 lat, kiedy wróciłem z zeszłomiesięcznego festiwalu. Była zdezorientowana, gdy powiedziałem Taybeh, a nie pobliską izraelską osadę. Przepuściła mnie dopiero, gdy pokazałam jej lokalizację browaru na Google Maps.

Pomimo wyzwań Madees pozytywnie ocenia piwo Taybeh i cały region. „Po prostu piję” – mówi ze śmiechem. „Życie i prowadzenie tutaj interesów często bywa frustrujące, ale uwielbiam ten biznes. Uwielbiam piwo” – kontynuuje. „[Jestem] bardzo szczęśliwy, że mogę otworzyć zimny napar i cieszyć się dniem”.