Pięć lat temu Klaus Peter Keller poprowadził degustację swojego Spatbürgunder, czyli Pinot Noir , od Niemcy . Pokazał, jak chłodny klimat stworzył piękną ekspresję tej odmiany, iw pewnym momencie wygłosił odręczny komentarz, który wyróżniał się długo po fakcie.

„Zasadziłem winnicę w Norwegii”.

Przenieśmy się do dzisiaj, a tamtejsze winorośle Keller przyniosły kilka roczników Riesling . Wina z Norwegii, razem z tymi z Japonia , Boliwia i stale rosnące obszary Brytyjska Kolumbia , Kanada świadczą o przejściu pieszo. Wraz ze zmianami klimatu zmienia się liczba obszarów uprawy winorośli. Te cztery regiony wyznaczają nowe granice uprawy winorośli i na wiele sposobów udowadniają, że przyszłość jest teraz.

Zdjęcie dzięki uprzejmości Norweskiej Federacji Winiarskiej

Norwegia

Na południowym granitowym terenie z widokiem na Morze Północne Keller i jego była norweska uczennica Anne Enggrav posadzili Rieslinga na ziemi swojej rodziny.

' Uniwersytet Geisenheim przewidzieliśmy nasze pierwsze zbiory około 2050 roku ”- mówi Keller.

„Byliśmy więc szczęśliwi i baliśmy się, gdy w 2015 i 2018 roku winogrona osiągnęły pełną dojrzałość”.

Kiedy Keller i Enggrav zasadzili winnicę w 2008 roku, miejscowi już od 20 lat zajmowali się uprawą winorośli, głównie jako hobbystów. Wraz z ociepleniem się klimatu i wzrostem popularności wina w kraju, zakorzeniły się komercyjne aspiracje.

Chociaż żaden region nie zdobył jeszcze oznaczenia Unii Europejskiej, dwa obszary wyłoniły się jako pretendenci. Østlandet, położone w południowo-wschodniej Norwegii, obejmuje Oslo i zamieszkuje około połowy populacji tego kraju. Vestlandet, wzdłuż fiordów zachodniego wybrzeża, szczyci się malowniczym miastem Bergen.

Suma wyjątkowych cech danego miejsca umożliwia uprawę winorośli - mówi Danilo Costamagna. Pochodzi z Podgórski , Włochy , przeniósł się do Norwegii, gdzie założył NorskVin winiarnia, a obecnie kieruje Norske Druedyrkere Foreningen, norweskim stowarzyszeniem producentów.

„Fiordy odbijają światło słoneczne z powrotem na winnice” - mówi. „Góry gromadzą ciepło i zapewniają dobry drenaż, ponieważ w Norwegii jest dużo deszczu”.

Krótki sezon wegetacyjny w Norwegii niesie ze sobą groźby późnych wiosennych przymrozków i ulewnych deszczy. Jednak długie letnie dni ze względu na północną szerokość geograficzną kraju pomagają winogronom osiągnąć dojrzałość.

„W przypadku niektórych winnic mamy problem z nadmiernym wigorem” - mówi Costamagna.

Czy w dobie zmian klimatycznych wino ze Starego i Nowego Świata jest przestarzałe?

Hodowcy odnajdują równowagę, spowalniając dojrzewanie bez pomijania okna zbioru. Nie oznacza to jednak, że winogrona stale osiągają idealny poziom Brixa. Chaptalizacja, czyli dodawanie cukru w ​​celu zwiększenia poziomu alkoholu, było od lat znanym narzędziem.

Chociaż projekt Kellera Riesling wykazuje potencjał, winogronem wykazującym dojrzałość i konsystencję jest teraz Solaris, który zna niewielu Amerykanów.

Zawierające 12,5% objętości alkoholu (obj.) Z naturalnymi cukrami, to wytrawne białe wino o treściwości od lekkiej do średniej. Oferuje kwasowość zbliżoną do Rieslinga i smak cytryny, zielonego jabłka, arbuza i grejpfruta.

Dlaczego Solaris? Dojrzewa wcześnie, jest odporny na choroby grzybowe i mróz - dwie folie sprzyjające mokrym i zimnym warunkom w Norwegii.

W przypadku czerwonych odmian hybrydowe Rondo przemawia do niektórych winiarzy. Wyhodowany w ówczesnej Czechosłowacji, ten rustykalny winogrono o grubej skórce jest skrzyżowaniem Saint-Laurent i Zarya Severa. Rośnie również w Niemczech Rheinhessen region, a także Dania, Anglia , Irlandii i Szwecji.

Przeznaczone dla surowych klimatów, Rondo zmaga się z nagromadzeniem cukru, więc częściej jest wytwarzane z win musujących.

Pomimo klimatu sadzimy tradycyjne odmiany Vitis vinifera bo winnica przyszłości ma sens.

„Vintage 2018 w Norwegii smakuje trochę jak Niemcy lat 60.” - mówi Keller. „Bardzo czysta, bardzo wyraźna kwasowość, mocno zabrudzona, z dużą ilością energii. Radość z picia ”.

Zdjęcie dzięki uprzejmości Vendimii

Boliwia

Boliwijska uprawa winorośli sięga XVI wieku, kiedy hiszpańscy kolonizatorzy posadzili Negra Criolla i Moscatel z Aleksandrii. Wykorzystali bogactwo ze srebra wydobywanego w pobliskim Potosí, aby sfinansować produkcję wina i singani, spirytusu destylowanego z Muskat winogrona.

Jednak najnowsza historia dotyczy niepokojów politycznych, biedy i podziałów klasowych, w wyniku których przemysł walczył o rozwój. To może się zmieniać.

„Wino boliwijskie radzi sobie lepiej niż kiedykolwiek… może wynika to z rozwoju kultury winiarskiej i konsumentów wina” - mówi Bertil Levin Tøttenborg, sommelier w restauracji Gustu w Pokój .

Założona w 2012 roku przez Clausa Meyera, współzałożyciela restauracji Copenhagen Wynajem , Gustu tworzy nowoczesną kuchnię z lokalnych składników. Są one zestawiane z lokalnymi winami, z których Tøttenborg skosztował najbardziej, jeśli nie wszystkich.

„Tysiąc ludzi zostałoby wyrwanych z ubóstwa w Boliwii, gdybyśmy sprzedali mniej niż 3% tego, co Robert Mondavi sprzedaje w ciągu roku” - Ramon Escobar

Zwolennik win z minimalną interwencją wskazuje na mniejsze regiony, takie jak Valle de Cinti, gdzie producenci „robią to, co robią najlepiej: wysokopoziomowe, niefiltrowane, skoncentrowane wina naturalne” - mówi.

On chwali Czerwona ziemia , Vacaflores , Szczep złoty i Casona de Molina do przekraczania granic i Marquez de la Viña dla metody tradycyjnej i musujące naturalne ognie .

Cees van Casteren, MW, nazwał przemysł winiarski Cinti Valley „archeologią winiarską” ze względu na jego rodowe winnice. Niektóre mają winorośle, które są tak duże jak drzewa, podczas gdy inne są hodowane na drzewach metodą znaną jako uprawa winorośli nadrzewnej.

Aby uchwycić wyraźny smak tych kurczących się zabytkowych winorośli, należy najpierw dotrzeć do Doliny Cinti. Choć tylko 50 mil na zachód od miasta Tarija, górskie drogi wymagają trzech godzin ostrożnej jazdy.

Nayan Gowda z Vinosity Consulting mówi, że praktyki rolnictwa ekologicznego są często funkcją kosztów i trudności w pozyskaniu sprzętu.

Gowda przyjechała w 2019 roku, by robić wino dla młodej wytwórni Ukryty ogród . Maria Jose Granier, z prestiżowej rodziny winiarskiej Fields of Solana założył markę. Wśród kilku projektów winifikowali działkę autochtonicznego szczepu winogron Vischoquena rosnącego na drzewach różowego pieprzu.

W sąsiedztwie Cinti znajduje się większy region winiarski Tarija, który szczyci się uznanymi producentami o znacznej dystrybucji.

Campos de Solana i Bodegas Kohlberg wytwarzają ambitne, nowoczesne wina z winnic na wysokości 6200 stóp nad poziomem morza, zwłaszcza z Tannat , Malbec , Little Verdot i Merlot .

Te wysoko położone tereny chronią przed ociepleniem, ale istnieją inne problemy.

Słone gleby, zmienna pogoda i intensywne burze grożą spustoszeniem.

Globalna pandemia również zahamowała wzrost.

Ramon Escobar, założyciel Chufly Imports , obserwowany, jak sprzedaż krajowa spadła o 85% w ciągu pierwszych kilku miesięcy 2020 r., dodatkowo komplikowana przez niestabilność społeczną i polityczną.

„Nasze winnice są bardziej niż kiedykolwiek zależne od rynku amerykańskiego, jeśli chodzi o ich przetrwanie”, mówi. Chufly reprezentuje takie marki, jak wielokrotnie nagradzane Aranjuez , historyczny Bodegas y Viñedos La Concepción i marka butikowa Magnus , wszystko w Tarija Szczep złoty z Cinti i 1750 z Samaipata, doliny o chłodnym klimacie z czterowiekową historią winiarstwa.

„Niewiele osób zdaje sobie sprawę, że picie wina z określonego regionu może przyczynić się do zrównoważonego rozwoju gospodarczego” - mówi Escobar.

„Na przykład 1000 osób wyszłoby z ubóstwa w Boliwii, gdybyśmy sprzedali mniej niż 3% tego, co Robert Mondavi sprzedaje w ciągu roku. A wybór czynienia dobra nie oznacza, że ​​musisz poświęcić jakość ”.

Zdjęcie dzięki uprzejmości Wines of British Columbia

Kanada

Wina kanadyjskie często wymykają się z półek w USA, ale znani ci pakują butelki do walizek przed wyjazdem Ontario lub Okanagan. Poszukiwacze skarbów mogą teraz dodać do listy jeszcze jeden region: Kootenays.

Otoczone oszałamiającą dziką przyrodą, to górzyste oznaczenie geograficzne (GI) w Górach Skalistych w południowo-wschodniej Kolumbii Brytyjskiej bierze swoją nazwę od rzeki Kootenay i ludu Pierwszych Narodów Kutenai.

Położone pomiędzy dwoma nierównymi łańcuchami górskimi, Selkirk na zachodzie i Purcell na wschodzie, winnice znajdują się na szczycie liczącej 10 000 lat granitowej i lodowcowej gliny, od drobnego pyłu po duże głazy.

„Można zobaczyć, jak gleba mieni się w słońcu” - mówi

Bob Johnson, właściciel Baillie-Grohman winiarnia w Creston Valley. Kamienie magazynują ciepło, które niweluje chłód regionu i pomaga w dojrzewaniu.

Chociaż obszar ten otrzymał status GI dopiero w 2017 roku, pierwsza komercyjna winiarnia została otwarta w tej zacisznej dolinie w 2001 roku.

Obecnie jest tu sześć winnic.

„Mieliśmy rodzinę w okolicy i często odwiedzaliśmy” - mówi Johnson.

„Najpierw kupiliśmy sad wiśniowy, ale kiedy w 2006 roku zobaczyliśmy nieruchomość na sprzedaż, która była idealna dla winogron, nie mogliśmy się oprzeć i już następnego dnia mieliśmy ofertę na stole”.

Johnson sprzedał pierwszą działkę pod budowę drugiej, opuszczony sad jabłkowy, na 28 akrach winorośli vinifera.

„Nasz pierwszy rocznik to rok 2009 i nie oglądaliśmy się za siebie” - mówi.

Ciepłe lata z długimi słonecznymi dniami sprzyjają dojrzewaniu winogron.

Niskie opady deszczu zmniejszają presję chorób. Mroźne zimy wprawiają winorośle w spokojny sen, ale temperatury nie są na tyle niskie, aby je zabić. Dodatkowo jego izolacja pomaga ograniczyć zagrożenie filoksera .

Winnice na dużych wysokościach, które zmieniają wino

Johnson uprawia winogrona na własnej podkładce na wina o „czystym i pełnym smaku”, mówi. Intensywność światła słonecznego, wynikająca z uprawy winogron na wysokości 2000 stóp nad poziomem morza, na 49 równoleżniku, „łączy się, tworząc wina o nowych smakach” - mówi.

Udaje się tu wiele odmian, które są zwykle używane w chłodnym klimacie. Pinot Noir jest najczęściej sadzoną odmianą Gewürztraminer , Pinot Gris , Chardonnay i Riesling , wszystko dopasowane do Burgundzki i Alzacja style winiarskie preferowane przez producentów. Wina już zdobywają nagrody w konkursach kanadyjskich.

Obecnie większość upraw winorośli odbywa się na cieplejszym dnie doliny. Chociaż oznaczenie geograficzne obejmuje górzysty pas o powierzchni ponad 4,9 miliona akrów, tylko jego część nadaje się do uprawy winorośli: zaledwie 94 akry są zasiane.

Jednak zmieniający się klimat może pomóc perspektywom tego małego regionu.

Alamy

Japonia

Idąc przez winnicę, Ayana Misawa dopasowuje parasole z woskowego papieru, które chronią świecący róż Koshu kiście winogron przed deszczem. Mówi, że taka dbałość o szczegóły to siła japońskiego winiarstwa.

„Winnice są dobrze utrzymane, a piwnice utrzymywane w czystości” - mówi.

Misawa jest głównym producentem wina Winiarnia Grace , majątek jej rodziny położony w górzystej prefekturze Yamanashi, na południowy zachód od Tokio, na wyspie Honsiu.

Japoński przemysł winiarski sięga 150 lat wstecz, a rodzina Misawy założyła firmę Grace w 1923 roku.

Największy region winiarski w kraju, Yamanashi, szczyci się prawie jedną trzecią japońskich winnic.

Większość skupia się na rodzimych odmianach, takich jak Koshu i Muscat Bailey A, ale liczba sadzonek winogron międzynarodowych wzrosła, podobnie jak sprzedaż wina krajowego.

Misawa uważa, że ​​niszczycielskie trzęsienie ziemi we wschodniej Japonii w 2011 roku pomogło zmienić lokalną mentalność.

„Bardziej niż kiedykolwiek japońscy konsumenci chcą wspierać japońskie produkty” - mówi.

Japońska dziennikarka winiarska Yoko Obara nazywa to „Japan Wine Boom”. Rozprzestrzenianie się i nowo zdobyta sława winnic pomogły wyhodować nową grupę klientów „chętnych do śledzenia historii… niektórych winiarzy i kupowania ich win” - mówi.

Misawa opisuje Koshu z sentymentem artysty.

„Jest czysty i bardzo delikatny, zawiera yuzu, białą brzoskwinię, białą gruszkę i jaśmin” - mówi. „Uważam, że Koshu ujawnia japoński przysmak sygnowany przez Japończyków”.

Jednak zmiany klimatyczne mogą zmienić winiarski krajobraz tego wyspiarskiego kraju.

„W czasach mojego dziadka w bardzo niewielu winnicach uprawiano vinifera, ponieważ trudno było uzyskać pełną dojrzałość” - mówi Misawa. „Region Yamanashi rozważa… Syrah i Tempranillo - mówi pomimo lokalnej tradycji produkcji białego wina. Mimo to, stanowiąc 20% całkowitej produkcji w Japonii, Koshu pozostaje najważniejszą odmianą.

Nagano, drugi co do wielkości region, ma również górzysty teren i winnice na dużych wysokościach, które zapobiegają wzrostowi temperatur. Ale częstotliwość tajfunów i ilość opadów wzrosła, mówi Toru Konishi z Winnica Villad’est .

Największy region winiarski w kraju, Yamanashi, szczyci się prawie jedną trzecią japońskich winnic. Większość skupia się na rodzimych odmianach, takich jak Koshu i Muscat Bailey A.

Podobnie jak w Grace, Villad'est instaluje strażników na pęczkach Pinot Noir przed ulewnymi deszczami.

Chociaż niesprzyjający klimat frustruje niektórych, Konishi mówi, że zmusza winiarzy do porzucenia ambicji bogatych, pełnych stylów na rzecz subtelnych, delikatnych wyrazów, które uzupełniają kuchnię japońską.

Inne odmiany występujące w Nagano to Merlot i Ryugan, pochodząca z Azji winorośl vinifera używana do produkcji wytrawnych win wysokiej jakości.

Na zimnej, północnej wyspie Hokkaido, znanej z ośrodków narciarskich i gorących źródeł, nieustraszeni winiarze zasadzili niemieckie i inne odmiany o chłodnym klimacie. Śnieżne, mroźne zimy zmuszają hodowców do zakopywania winorośli dla ochrony.

Najlepsze wędrówki po Patagonii według chilijskich fachowców winiarskich

Pomimo trudnych warunków otworzyło się mnóstwo winnic.

Burgundzki winiarz Etienne de Montille włamał się do południowego Hokkaido, aby eksperymentować z Pinot Noir i Chardonnay.

W dłuższej perspektywie wyspa może okazać się najbardziej odpornym na klimat regionem winiarskim w kraju.

Podczas gdy japońskie wino jest różnorodne i ewoluuje, Obara wierzy, że „szybka poprawa jakości” popycha je na światowy poziom.