W wieku 41 lat, seryjny przedsiębiorca Jenni McCloud przeżyła osobisty kryzys. Właśnie sprzedała swój najnowszy biznes dużemu kupcowi i została bez projektu w ręku. Wino było przedmiotem osobistego zainteresowania, ale żaden z jej projektów zawodowych nigdy go nie dotyczył. „Moja mama powiedziała: „Może nadszedł czas, abyś zwolnił”. Ale to właśnie robię. Wymyślam koncepcje, wprowadzam pomysły we wszechświat” – wspomina McCloud. „Więc pomyślałem o nowym pomyśle: Uprawiajmy winogrona”.

W 1995 roku McCloud uczestniczyła w swojej pierwszej Sekcji Wschodniej ASEV Spotkanie Amerykańskiego Towarzystwa Enologii i Uprawy Winorośli. To tam skosztowała jednego wina i poznała dwóch mężczyzn, którzy zmienią jej życie – i przyszłość Wirginia przemysł winiarski – na zawsze.

Wino było? Norton , czerwone winogrono opracowane w latach 20. XIX wieku przez dr Daniela Norborne'a Nortona, który powiedział, że jego dzieło było skrzyżowaniem Bland (który jest obecnie wymarły) i Pinot Meunier .

Tymi mężczyznami byli Denis Horton i Alan Kinne. Ten pierwszy, pionier w branży winiarskiej, któremu przypisuje się rewitalizację Norton na glebie Wirginii po tym, jak stał się prawie wyraźny w ciągu roku Zakaz . Ten ostatni, doświadczony konsultant winiarski z Wirginii, w tym dla tytułowej winnicy i winnicy Horton.

„Po tym spotkaniu zaangażowałem Kinne jako konsultanta do pomocy w uprawie winogron. Powiedział, że powinienem wyhodować coś, co lubię pić, i naprawdę polubiłem Nortona” – mówi McCloud. „Ma niesamowitą intensywność i ekstrakcję, która pozwala zachować owoce, gdy dojrzewa do wdzięcznego i pięknego bukietu, na równi z innymi wspaniałymi czerwonymi winami świata”.

Przewodnik dla początkujących po hybrydach winogron

Poza przyjemnym profilem smakowym, historia Nortona w NAS. przemysł winiarski zaintrygował i zakochał się w McCloud. W 1873 r Missouri Wino Norton zostało uznane za „najlepsze czerwone wino wszystkich narodów” podczas Światowej Wystawy Wiedeńskiej. Po tym wzroście do sławy najlepsze hotele i restauracje miały w ofercie Nortona, a nawet prezydent USA Grant podobno trzymał je w piwnicy Białego Domu.

„Mam obsesję na punkcie pomysłu, jak przywrócić tym winogronom dawną renomę i znaczenie” – mówi McCloud.

Założenie McCloud Winnice Poczwarki w 1998 roku, z Kinne'em zajmującym się tworzeniem pierwszych butelek i zarządzaniem winnicami w pierwszym roku. Dziś Chrysalis Vineyard to komercyjna szklarnia dla winogron Norton, obsadzona 24 414 winoroślami — największa tego rodzaju plantacja w USA. McCloud, wraz z obecnym producentem wina Jake Blodinger, produkuje rocznie 6000 skrzynek odmiany Norton i sprzedaje winogrona od ośmiu do dziesięciu innych winnice promujące tę mniej znaną odmianę.

McCloud nazywa Nortona „prawdziwym amerykańskim winogronem!” i faktycznie ma frazę chronioną prawem autorskim. Zapytany, czy Norton jest winogronem, które może zobaczyć przemysł amerykański w niepewnej przyszłości, gdy przechodzi przez zmiany klimatyczne, rozbieżne interesy konsumentów i zwiększa międzynarodową konkurencję, odpowiedź McCloud jest pewna: „Tak”.

To winogrono, jak mówi, przemawia zarówno do tych, którzy dopiero rozpoczynają swoją przygodę z winem, jak i do dobrze wykształconych konsumentów wina. McCloud twierdzi, że to winogrono jest bardziej odporne na choroby niż jakiekolwiek inne wino winne posadzone w naszym kraju. „A jeśli chcesz być zaangażowany w coś „nie wymagającego interwencji”, zasiej coś rodzimego.

Mimo upału, wilgoci i sceptycyzmu wina z amerykańskiego Południa znajdują swoją publiczność

Co chciałbyś wiedzieć, kiedy zacząłeś pracować w branży?

Nie żałuję. Jako osoba nastawiona na przedsiębiorcę zdaję sobie sprawę, że istnieją wyzwania związane z rozwiązaniami, które nie pojawiają się od razu. Ale czerpię radość z podróży, pokonywania nieznanych barier i pracy nad znanym celem wartości i zainteresowania. To dużo pracy, ale lubię pracować. Dla mnie. To jest fajne.

Cytowano Cię, że mówisz, że Twoją misją jest produkowanie win tak wyróżniających się, aby opierały się wyłącznie na własnych zaletach jako wina światowej klasy, bez żadnych dalszych wyjaśnień ani wymówek. (Wiesz, stare „Cóż, to jest całkiem dobre jak na wino z Wirginii”).

Z twoim doświadczeniem w uprawie winorośli i produkcji wina w Wirginii, jak myślisz, co stan ma do zaoferowania szerszemu amerykańskiemu przemysłowi winiarskiemu, czego nie można znaleźć nigdzie indziej?

Krytyk, Michael Franz, powiedział wiele lat temu coś, co utkwiło mi w pamięci, ponieważ brzmiało to prawdziwie: „W świecie, w którym wiele win cierpi z powodu pewnego rodzaju podobieństwa, wina z Wirginii pokazują „gdzieś”… mówią w imieniu określonego regionu”.

Virginia nigdy nie wyjedzie poza Kalifornię. Ale wina z Wirginii są bardziej eleganckie, mniej oczywiste i lepiej podpowiadają się z jedzeniem. W świecie, w którym wiele win mówi o identyczności, Virginia mówi o regionie.

Terroir to idea regionu, miejsca, w którym produkuje się wina o wystarczająco wyjątkowej tożsamości, które wyróżniają się samotnie. Eksploracja wyjątkowości, tożsamości, jakości – te czynniki muszą zostać połączone i to właśnie mamy do zaoferowania: wysokiej jakości wina z indywidualnością.

Wyraźnie jesteś mistrzem winogron Norton. Jakie inne odmiany można zobaczyć w Wirginii?

Albarin oraz Viognier . Skupiamy energię do punktu, w którym możemy stać się obsesyjni, aby upewnić się, że robimy naprawdę dobre Albariño i naprawdę dobre Viognier. Myślę, że w świecie koneserów wina, konsumentów, dystrybutorów i pisarzy wina staje się całkiem jasne, że najlepszy Viognier wychodzi z Wirginii. Ten klimat jest nieco inny, ponieważ możemy dojrzeć i w pełni rozwinąć te tropikalne smaki i jesteśmy w stanie stworzyć zrównoważone wino.

Albariño jest po prostu fantastycznym winogronem, szczególnie dla Wirginii, ponieważ jest tradycyjnie uprawiany w wilgotnym regionie – podobnie jak w Wirginii – w Galicja . Te winogrona o grubszej skórce i luźnych gronach należą do najczystszych vinifera sprowadzamy rok po roku.

Podróżuj poza ubitą ścieżką w Virginia Wine Country

Kto Twoim zdaniem jest najbardziej niedocenianą osobą w branży napojów?

Nie jest to dla mnie trudne pytanie. Moim zdaniem niedocenianym bohaterem wina nie tylko ze wschodniego wybrzeża czy Wirginii, ale z całych Stanów Zjednoczonych jest Alan Kinne. Alan Kinne nauczył Amerykę, jak zrobić dobrego Viogniera. Ręce na dół. Alan Kinne przedstawił mnie Albariño — nigdy nawet nie słyszałem o tej różnorodności. Alan Kinne zasugerował mi i Dennisowi Hortonowi, abyśmy zasadzili Petit Mensg kiedy inni wyciągali go z ziemi. I dla mnie również Fer Servadou .

Jest osobą powściągliwą, która nie podnosi ręki i bardzo zachwala swoje spostrzeżenia i talenty. I myślę, że kiedy widzę, jak popularny stał się Petit Menseng na wschodzie, ludzie zapominają, że to ludzie tacy jak Alan byli na tyle przewidujący, aby wprowadzić te odmiany i eksperymentować z nimi.

Jesteś w barze nurkowym. Co zamawiasz?

To całkiem proste. Piję też dużo piwa. Ale to musi być pełne, bardziej tradycyjne piwo. Nie przepadam za piwami smakowymi. Nie lubię cytryny i dziwnych rzeczy w moich piwach. I nie chcę mieć jednak wielu „jednostek goryczy”. Chcę równowagi, tak jak w moim winie, chcę czegoś pełnego, w którym mogę znaleźć chmiel, jeśli go szukam.