Zaprojektowany, aby regulować, które wina są uprawiane, gdzie i jak we Francji Chroniona nazwa pochodzenia (AOP) wydaje się być przodkiem i od dawna, jak piosenka Duke'a Ellingtona czy Złota Reguła. W rzeczywistości system zadebiutował w 1937 r. W odpowiedzi na pewne problemy XX wieku.

„Zasadniczo Francja stworzyła system kontrolowanych nazw z dwóch powodów: filoksera i oszustwo” - mówi Michele Thomas, zastępca kierownika Wino i alkohole z winogron Greene na Brooklynie w Nowym Jorku.

Dla niewtajemniczonych filoksera to szkodnik winnicy które zniszczyło połowę francuskich winnic do 1895 roku. Produkcja gwałtownie spadła, więc przedsiębiorczy oszuści sprzedawali podrobione francuskie wino spragnionym konsumentów. Nie były to jakościowe podróbki.

„Cienkie wina były mieszane z cukrem, kwasem siarkowym, a nawet gipsem” - mówi Thomas. „Produkty importowane z Algierii były sprzedawane jako burgund, wina wytwarzane z rodzynek i tłoczonych winogron, a importowane jako Chablis. To było pandemonium ”.

W 1889 roku, pragnąc zachować swoją reputację i przywrócić porządek, Francja przyjęła ustawę, która skodyfikowała standardy jej wina. Dodatkowe dekrety doprowadziły do ​​dalszego udoskonalenia produkcji, najsłynniej w południowym Rodanie, gdzie od 1923 r. Adwokat-winiarski baron Le Roy promował najlepsze praktyki wytwarzania Chateauneuf Pope .

W 1937 roku Francja wprowadziła swój system AOP, zwany wówczas Kontrolowane nazwy pochodzenia (AOC) i nigdy nie oglądał się za siebie.

„Francuzi zaczęli tworzyć Appellations d’Origine Contrôlées (AOCs) jak kaczki do wody” - napisali Hugh Johnson i Jancis Robinson w swojej encyklopedii Światowy atlas wina (Mitchell Beazley, 8. edycja, 2019) . Do 2008 r., Kiedy Unia Europejska stworzyła system klasyfikacji obejmujący cały kontynent, chroniona nazwa pochodzenia (ChNP), Francja miała ponad 350 AOP dokładnie regulowanych.

Oczywiście Francja nie była pierwszym ani jedynym krajem, który skodyfikował produkcję i miejsce produkcji niektórych win. Dolina Douro Port i węgierski Tokaji zapoczątkował zabezpieczenia w XVIII wieku.

W Chianti Classico w Toskanii „już w 1444 r. wprowadzono lokalne przepisy, które miały powiedzieć hodowcom, kiedy wolno im rozpocząć zbiory” - napisali Johnson i Robinson.

Mimo to było wiele powodów, dla których francuskie AOP wystartowały w XX wieku. Wraz z rozwojem gospodarki przemysłowej oznaczenie to dawało konsumentom pewność, że kupowane produkty są zarówno oryginalne, jak i wysokiej jakości. To z kolei pozwoliło winiarzom pobierać więcej.

Inne kraje produkujące wino zwróciły uwagę.

„Szczególnie w latach po drugiej wojnie światowej kraje widziały prestiż, jaki system AOC wniósł do francuskiego przemysłu winiarskiego (nie wspominając o zyskach) i mówili:„ To działa. To też powinniśmy zrobić ”” - mówi Thomas.

Jeśli naśladownictwo jest najszczerszą formą pochlebstwa, francuskie wino od dawna jest pięknem balu.