„O alkohol warto walczyć, ale za wodę warto umrzeć”. Takie jest stare powiedzenie Kena Wrighta, właściciela i winiarza Piwnice Kena Wrighta w Carltonie, Oregon , pamięta, kiedy po raz pierwszy przyjechał na Zachodnie Wybrzeże w latach 70. „Woda była już problemem” – mówi. „Kiedy naturalna roczna suma opadów nie może utrzymać populacji danego obszaru, sytuacja bardzo szybko staje się poważna”.

jako klimat wciąż się zmienia , warunki suszy w całym NAS. Zachodnie Wybrzeże nadal się pogarsza, w wyniku czego hodowcy szukają sposobów zmniejszyć zużycie wody — z niektórymi całkowitym wyłączeniem węża irygacyjnego i przejściem na uprawę suchą.

Co to jest uprawa na sucho?

„Uprawa na sucho oznacza, że ​​nie stosujemy nawadniania i polegamy na wilgoci resztkowej w glebie otrzymanej podczas pory deszczowej w celu zaopatrzenia winorośli w wodę” — wyjaśnia Dan Warnshuis, właściciel Winnica Utopia w Newburgu w stanie Oregon. Oznacza to, że żaden rodzaj zmagazynowanej wody — nawet woda ze stawu lub woda przechwycona z konstrukcji dachu — nie może być wykorzystany do podlewania upraw, ani ręcznie, ani za pomocą systemu nawadniającego. „Uprawy suche są szczególnie ważne na obszarach o niedostatku warstw wodonośnych”.

Różnice między rolnictwem na sucho a nawadnianiem

Dla jasności, bardzo rzadko zdarza się, aby jakakolwiek winnica obsadzone młodym winoroślą (trzy lata lub mniej) była uprawiana na sucho. „Gdybyś to zrobił, rośliny by zginęły” — zauważa Wright. „[Ale] w prawie wszystkich przypadkach dwa lata rozwoju korzeni, zarówno pod względem zasięgu, jak i głębokości (średnia to stopa głębokości rocznie) pozwolą hodowcy na uprawę bez „zastosowanej” wody”.

Rola gleby (i serii gleby)

To, czy gleba jest ważnym elementem decydującym o tym, czy winnica nadaje się do uprawy na sucho, jest prawie niemożliwe do oceny „bez znajomości pełnego obrazu”, mówi Wright. „Rzeczywistość jest taka, że ​​gleba jest tylko górnym horyzontem tego, co uprawiamy. Równie – a ostatecznie nawet większe – znaczenie ma materiał macierzysty, czyli „skała macierzysta”, która jest zupełnie inna niż gleba” – podkreśla.

Ten „górny poziom” wierzchniej warstwy gleby to miejsce, w którym tak zwana „zdolność do zatrzymywania wody” jest określana przez specyficzną strukturę tej wierzchniej warstwy gleby. Gleba wielkocząsteczkowa (np piasek ) ma luźną strukturę, przez co ma ograniczoną zdolność zatrzymywania wody; gleba drobnoziarnista (np glina ) jest gęsto upakowany, a zatem między cząsteczkami jest bardzo mało miejsca na przepływ wody - ma dużą zdolność zatrzymywania wody.

Ale kiedy winorośl zapuści korzenie, sięga poza tę górną warstwę. „Winorośl w okresie dojrzałości (w naszym regionie Willamette ) mają głębokość od 25 do 30 stóp, a gleba ma od 10 do zaledwie dwóch stóp”, wyjaśnia Wright.

Dopiero gdy winorośl „zaangażuje się” w materiał macierzysty, zaczyna pobierać pierwiastki śladowe – magnez, fosfor, cynk, żelazo, potas – które są następnie rozkładane i transportowane do rośliny. „Dopiero wtedy, gdy system korzeniowy znajdzie się poza wierzchnią warstwą gleby i angażuje [lub wydobywa] materiał macierzysty, zaczynamy dostrzegać niewiarygodne szczegóły w naszym winie”.

David Lattin, winiarz z Emerytowane Winnice w Sewastopolu, Kalifornia , ilustruje tę koncepcję, opisując unikalną serię gleby w swojej winnicy, która według niego jest idealna do upraw suchych. „ Gleba Goldridge'a w Emeritus ma bardzo przepuszczalną warstwę piasku na wierzchu chłonnej gliny” – opisuje. „Deszcz zimą i wiosną przenika przez górną warstwę i jest uwięziony w gliniastej drugiej warstwie. Gdy glina wysycha w trakcie sezonu, korzenie podążają za wodą w dół”.

Gdy korzenie wnikają coraz głębiej w glebę, są w stanie pobrać więcej tych pierwiastków śladowych. „Minerały śladowe sprawiają, że dane miejsce jest wyjątkowe” — dodaje Lattin. „Te minerały mają bezpośredni i pośredni wpływ na podstawową chemię owoców i zwiększają prawdopodobieństwo wytworzenia bardziej złożonego wina”.

Wpływ na winorośl i wino

W porównaniu do winorośli uprawianych na sucho, winorośle uzależnione od nawadniania kropelkowego mają dużą koncentrację korzeni w mniej złożonej wierzchniej warstwie gleby.

„Winorośl uprawiana na sucho ma korzenie, które są bardziej rozpowszechnione, co pozwala korzeniom winorośli na poszukiwanie potrzebnych składników odżywczych na całym obszarze winnicy” — wyjaśnia Ames Morrison, założyciel i partner Medlock Ames w Healdsburgu w Kalifornii.

Tworząc system korzeniowy, który jest zmuszony do głębokiego kopania w poszukiwaniu wody, winorośl staje się mniej zależna od zwykłego źródła wody, a tym samym jest mniej narażona na codzienne wahania temperatury i mniej cierpi z powodu ekstremalnych upałów. Ponadto mniejsza ilość wody ogranicza nadmierny wzrost pędów, co oznacza, że ​​winorośl skupia swoją energię na dojrzewaniu, a nie na produkcji zielonego materiału. „Co jest ważne dla jakości wina”, zauważa Morrison, dodając, że mniej wody dla zielonego materiału skutkuje również nieco twardszą tkanką liści, dzięki czemu liście są mniej podatne na uszkodzenia spowodowane przez owady i choroby.

Posiadanie zdrowych winnic, które mogą skoncentrować swoją rosnącą energię na dojrzewaniu owoców, oznacza, że ​​winorośl uprawiana na sucho zwykle dojrzewa wcześniej w sezonie i przy niższych Brix , w wyniku czego powstają wina o naturalnie wysokiej zawartości kwasowość i niższy całkowity alkohol.

Uprawa na sucho nie jest odpowiednia dla wszystkich gleb i miejsc

„Uprawa na sucho, choć powszechna, a nawet obowiązkowa w większości Starego Świata, może być trudna, jeśli nie niemożliwa, do osiągnięcia w klimatach takich jak Kalifornia” — mówi emerytowana prezes Vineyards, Mari Jones. Ponadto podłoże, materiał macierzysty, musi być w stanie utrzymać wystarczającą ilość wilgoci, aby winorośl mogła rosnąć latem, gdy nie ma opadów.

I nawet jeśli konkretna seria gleb może wydawać się idylliczna na papierze, na przydatność winnicy do uprawy na sucho ma wpływ cały szereg innych czynników środowiskowych, które wpływają na nasiąkliwość gleby i szybkość odwadniania — między innymi nachylenie, kształt, temperatura i wiatry.

„Ocena przydatności oparta wyłącznie na składzie profilu [serii glebowej], niech tak będzie wulkaniczny , osadów wapiennych lub morskich jest niemożliwe bez znajomości wszystkich czynników środowiskowych w grze” – mówi Wright. „Każda z tych kompozycji może dać światowej klasy lub ponuro gorsze wino, w zależności od sumy wpływów środowiskowych”.

Niszczycielskie powodzie w Kalifornii mogą faktycznie przynieść korzyści winiarzom - oto dlaczego

Oczywiście tworzenie produktu wysokiej jakości jest zawsze najważniejsze dla winiarzy, a ograniczenie spożycia wody może wzmocnić winorośl i zwiększyć złożoność powstałych win, jak wskazuje Lattin, przypadki odwodnienia podczas sezonu wegetacyjnego mogą w rzeczywistości wyrządzić owocom więcej szkody niż pożytku. „Smaki powstają, a prawdziwy cukier gromadzi się, gdy liście są nawilżone i zdrowe” – mówi. Dlatego tam, gdzie uprawa na sucho nie jest możliwa, nawadnianie jest w rzeczywistości potrzebne do produkcji zdrowych winogron i wysokiej jakości wina.

Kiedy nawadnianie jest stosowane sumiennie, w sposób, który naśladuje normalny rozkład opadów i nie zapewnia stałej, nadmiernej podaży wody, efekty mogą być równie skuteczne, jak rolnictwo na sucho.

„Ludzie często twierdzą, że ich zdaniem nawadnianie sprzyja ukorzenieniu powierzchniowemu, które rozwija się kosztem głębszego systemu korzeniowego. To nie jest moje doświadczenie” – komentuje Wright. „Mieliśmy okazję zobaczyć profile winorośli, które ujawniają głębokość korzeni nawadnianych winnic, które w każdym przypadku okazały się tak głębokie, jak w uprawach suchych”.

Czy ostatecznie winorośle uprawiane na sucho dają lepsze wina? Każdy hodowca i winiarz ma własne zdanie na ten temat. Ale w końcu, jak zwięźle ujął to Wright: „To jest sytuacyjne”.