Kiedy Alyson Morgan pojawiła się po raz pierwszy Włochy ponad 20 lat temu produkująca wino, była niezwykłym dodatkiem do krajobrazu pod wieloma względami. Była młoda, była Amerykanką i kształciła się jako naukowiec na Uniwersytecie Kalifornijskim w Davis. A ona była kobietą. Wtedy, jeszcze bardziej niż obecnie, świat wina był znany z tego, że był zdominowany przez mężczyzn i wykluczał innych, ale można było oczekiwać, że świat włoskiego wina – z reputacją półwyspu jako machismo – będzie kultem całkowicie mizoginistycznym. Jednak to, co Morgan napotkał, nie pasowało do tego stereotypu. „Szczerze mówiąc” – mówi – „doświadczyłam więcej nękania Kalifornia ”, gdzie pracowała w winnicach w Mendocino przed podjęciem decyzji o przepłynięciu Atlantyku. Morgan mówi: „Kiedy przyjechałem do Włoch, nie tylko „nie byłem mężczyzną”; Byłem inny pod każdym względem i wydawało się, że im się to podobało, a przynajmniej uważało to za interesujące. Byli całkiem gościnni.” Na potwierdzenie niezaprzeczalnego zaznacza, że ​​w końcu wyszła za mąż, urodziła dzieci i została w domu Toskania przez następne dwie dekady, gdzie nadal mieszka, obecnie produkując wino przy ul Farma Capaccia w Raddzie w Chianti .

Morgan należy w rzeczywistości do solidnej grupy Włoszek nieetnicznego pochodzenia, które przybyły do ​​Włoch od przełomu XIX i XX wieku, aby produkować wino, i z powodzeniem zintegrowały się z włoskim biznesem winiarskim, mimo że nie miały wcześniej żadnych powiązań z miejsce lub jego kulturę. Obecność tej grupy outsiderów w miejscu znanym z przywiązania do historii i tradycji zapewnia swoisty wgląd w to, w jaki sposób zamknięte społeczności powoli otwierają się na nową obecność i nowe perspektywy. „Skrajna” odmienność tych nowych wpisów – tak, kobiet, ale także obcokrajowców wnoszących wyjątkowe doświadczenia i specjalistyczną wiedzę zawodową – być może pozwoliła im postawić stopę w niegdyś zamkniętych drzwiach i zacząć je wyważać.

Może Ci się spodobać: 8 win, które pokazują innowacyjną siłę kobiet winiarzy

Wszystko w rodzinie

Joy Kull, właścicielka i winiarz w nikczemność W Lacjum na zewnątrz Rzym , doświadczyła tarć na płaszczyźnie biznesowej ze względu na płeć. „Ludzie często nie mogą uwierzyć, że to na moim ostatnim etapie podejmowania decyzji” – mówi Kull – „i pytają, czy powinnam najpierw omówić coś z mężem”. Praktyczna strona tego nie przeszkadza jej zbytnio, ponieważ może dość szybko zakończyć zadawanie pytań, ale fakt, że inni właściciele firm i winiarze podają w wątpliwość jej wiarygodność może być trudny, zwłaszcza że może to mieć realne skutki konsekwencje dla inwestycji. Z drugiej strony Kull zauważa, że ​​fakt, że jest cudzoziemką, stanowił mniejszy problem, a raczej ciekawostkę, a nawet apel. Kull śmieje się: „Uważają, że to dziwne, że Nowojorka chciałaby zamieszkać w tej części włoskiej wsi”, ale nieprawdopodobność jej obecności tam i jej uznanie dla tego nieoczekiwanego miejsca wzbudzają dobrą wolę.

Oni często
nie mogę uwierzyć
Jestem finałem
zatrzymaj się, kiedy
dochodzi do
podejmowanie decyzji.

Takiego doświadczenia doświadczyła także Patricia Toth, Węgierka, która po raz pierwszy spędziła czas w północno-wschodnim włoskim regionie winiarskim Friuli w 2003 r. w ramach programu studiów za granicą na studiach rolniczych. Później poszła do Podgórski spróbować swoich sił Nebbiolo zanim ostatecznie zaakceptował stanowisko, które miało być sześciomiesięczne Sycylia do pracy w winnicy Planeta . Ponad 15 lat później jej współpraca z Planetą trwa nadal, a Toth wspomina, że ​​kiedy tu przybyła, nie była zbyt wrażliwa na różnicę płci. Podejrzewa, że ​​było to częściowo spowodowane jej wychowaniem w gospodarstwie domowym charakteryzującym się dużą równością płci, gdzie ona i jej brat byli traktowani przez ojca równo, ale czuje też, że było to również dlatego, że była „taka dziwna” – kobieta, cudzoziemka, skupiona na nowe osiągnięcia w uprawie winorośli – że „ludzie po prostu słuchali, bo tak naprawdę nie wiedzieli, co jeszcze ze mną zrobić”. Wszelkie wątpliwości, jakie mogli mieć, zostały całkowicie rozwiane, gdy byli świadkami oddania Toth rzemiosłu i terytorium, a zwłaszcza gdy pokazała im, jak poważnie podchodzi do bycia w pełni uwłaszczonym członkiem zespołu. Jak to ujął Toth: „Współpracujemy bardzo blisko i bardzo intensywnie. To jest jak bańka. Albo jesteś w środku, albo cię nie ma, więc kiedy tu pracuję, jestem całkowicie pochłonięty”.

Melissa Di Giovanna, Amerykanka, która wraz z mężem i jego rodziną pracuje przy produkcji wina przy ul Joanny winiarnia niedaleko Agrigento potwierdziła tę perspektywę. „Jesteśmy w tym jako rodzina” – zauważa, dodając, że słowo „rodzina” jest tutaj pojemne i obejmuje nie tylko krewnych, ale wszystkich, którzy pracują nad tym, aby ich wino stało się rzeczywistością, „więc istnieje poczucie, że każdy musi wnieś swój wkład, gdy już dołączysz do jednostki”. Dla Melissy oznaczało to przejmowanie ról, do których najlepiej się nadaje – w tym przypadku sprzedaży i marketingu, biorąc pod uwagę jej zdolność płynniejszego komunikowania się z amerykańskim konsumentem – ale także – być może wbrew intuicji – posiadanie jasnych opinii i pomysłów oraz ich wyrażanie. Pochodząc z innego kontekstu kulturowego, widzi rzeczy, których nie widzą jej koledzy i krewni, i wykorzystała tę siłę. Di Giovanna nalegał na utworzenie naturalny połysk , wiedząc z punktu widzenia osoby z zewnątrz, że będzie to zadowolić tłumy i wyjątkową ofertę, która pomoże Di Giovanna wyróżnić się na tle innych. Podobnie jak Toth, Di Giovanna bezgranicznie zaangażowana i pragnąca wnieść konkretny wkład pomimo tego, że nie pochodzi z tego terytorium, jest postrzegana jako oznaka jej zasłużonego tam miejsca.

„Właściwy” rodzaj odmienności

Jeśli niektóre znaczniki różnic można wykorzystać jako mocne strony, inne są bardziej plastyczne i mogą stanowić szansę na przełamanie tego, co w innym przypadku mogłoby wydawać się przepaścią nie do pokonania. Soledad Adriasola Lang dołączył do zespołu o godz Poderi dal Nespoli W Emilia Romagna w 2013 r. i po krótkiej przerwie w Piemoncie, a następnie na Sycylii, wrócił na stałe do Poderi dal Nespoli. Native speaker języka hiszpańskiego z Czerwony pieprz Soledad powiedziała, że ​​ludzie zakładali, że z łatwością opanuje język włoski i od razu poczuje się komfortowo. W rzeczywistości szybko zdała sobie sprawę, że jej nieznajomość dialektu romańskiego, którym mówiono w okolicy, stawia ją w wyraźnie niekorzystnej sytuacji, gdy próbuje zrozumieć innych i sprawić, że zostanie zrozumiana. Aby nawiązać kontakt z silną lokalną tożsamością odzwierciedloną w tym dialekcie, ciężko pracowała, aby nauczyć się słownictwa, którego jej koledzy i sąsiedzi używali w najbardziej naturalny sposób. Odkryła, że ​​byli niezwykle otwarci na jej pomysły, gdy zobaczyli, że poważnie podchodzi do nawiązania relacji z nowym domem, tym bardziej, że Romagna nie ma takiego prestiżu jak inne główne włoskie regiony winiarskie. Dali jej stery w produkcji wino mające kontakt ze skórą które wykorzystało jej wcześniejszą pracę z biodynamiką i zamiłowanie do zabawy w przestrzeni pomiędzy tradycją a innowacją, i tak narodziło się Rubicone IGT Bianco, wino pomarańczowe. W najnowszym wydaniu jej zespół zaskoczył ją nową etykietą z przodu, na której znajduje się przezroczyste kółko pośrodku, przez które prześwituje pomarańczowy kolor wina i wygląda jak słońce – jest to gra jej imienia („Sole”), miał ją reprezentować.

Może Ci się spodobać: 8 win pomarańczowych, które teraz kochamy

Akceptacja zależy również od bycia „właściwym” typem inności. Jak zauważyła również Joy Kull, jej status jest uprzywilejowany, biorąc pod uwagę jej pochodzenie i wygląd: „Tak naprawdę nie obchodzi ich, że jestem imigrantką, prawdopodobnie dlatego, że jestem Amerykanką, a nie pochodzę z kraju rozwijającego się”. W tym komentarzu Kull bardziej zarysowuje kwestię moralnego licencjonowania, która ma tu miejsce. W pewnym sensie pewnym rodzajom inności czasami przyznaje się szacunek, a nie podejrzenia lub wykluczenie, w oparciu o szersze schematy kapitału klasowego, rasowego i społeczno-kulturowego. W innym przypadku góra różnic – jak osoby, które wyróżniają się wiekiem, płcią, narodowością i przygotowaniem zawodowym – może stworzyć nietypowy scenariusz, w którym standardowe bariery nie wytrzymają, po prostu ustępując miejsca ciekawości.

Ludzie po prostu
słuchałem
ponieważ oni
naprawdę nie
wiem co jeszcze
ze mną zrobić.

Podobnie jak w przypadku każdego złożonego zjawiska kulturowego, erozji nierówności płci we włoskim biznesie winiarskim – czy w ogóle w branży winiarskiej – nie można interpretować przez jedną pryzmat, zwłaszcza że proces ten trwa, ale ponieważ nie -Włoskie winiarnie odniosły sukces w produkcji wina we Włoszech, rzuciły także światło na tę przestrzeń i jej uczestników w innym świetle. To prawda, że ​​rosnąca liczba Włoszek nieetnicznego pochodzenia pracujących przy włoskim winie jest zgodna z rosnącą liczbą Włoszek pracujących przy włoskim winie. The Krajowe Stowarzyszenie Kobiet Wina (Krajowe Stowarzyszenie Kobiet w Winie) liczy obecnie ponad tysiąc członków i chociaż zbieg okoliczności nie jest korelacją, z pewnością jest tak, że gdy na scenie pojawiły się kobiety spoza Włoch, kobiety z Włoch zaczęły znajdować większą przyczepność . Uwaga z zewnątrz, poczucie bycia w rozmowie z międzynarodową publicznością i bycia częścią większej rzeczywistości, nie ograniczonej bezpośrednimi lokalnymi tradycjami, mogą wzbudzić chęć bycia bardziej rozmownym i bardziej otwartym. Może także skłonić do przesłuchania samego siebie i kwestionowania praktyk lub sposobów, które pozostają w mocy zarówno w wyniku lenistwa, jak i nalegań.

Jako nowy winiarz i mistrz piwnicy w niezwykle sławnym lokalu Masseto posiadłości 30-letnia Gaia Cinnirella zwraca uwagę, że prawdopodobnie częściej komentowany jest jej wiek niż płeć, chociaż bardzo często nadal jest jedyną kobietą na sali, gdy zbierają się winiarze. „Czuje się na mnie ogromna presja” – przyznaje – „tym bardziej, że widzą, że nie wyglądam jak zwykła osoba na tym stanowisku”. Zostanie uznanym za jednego z Fortune Italia 40 liderów branży winiarskiej poniżej 40 roku życia być może pomogło jej to zyskać pewność siebie, ale podkreśla, że ​​polega na swoich kolegach, którzy sprawią, że wszystko się poskłada w spójną całość. Zgodnie z tym, co mówią inne kobiety z jej branży, Cinnirella podkreśliła, że ​​budowanie silnej społeczności, niezależnie od jej składu, stanowi podstawę do pokonania wszelkich przeszkód: „Pracujemy jako zespół. Bo wiadomo, ostatecznie chodzi o wino. Jeśli wino jest dobre, wszyscy zapominają o reszcie.

Artykuł ten pierwotnie ukazał się w sierpień/wrzesień 2023 problem z Entuzjasta wina czasopismo. Kliknij Tutaj aby zapisać się już dziś!