Prawie wszystko się zgadza Merchant’s Saloon , Drugi najstarszy bar w Oakland. Po prostu nie wchodź i nie pytaj o specjalność lokalu, jak to zrobiłem na początku tego miesiąca.

„Zdobędę Twarda Faceta” - powiedziała mi kelnerka w masce rekina. Wróciła do mojego stolika na zewnątrz z czymś słodkim i chorowitym, a Cosmo - rodzaj mikstury w małym plastikowym kieliszku.

To była odpowiednia nagana dla mojego faux pas. W tej burzliwej knajpie, którą właściciel John Jenkins nazywa „punk-rockowym rajem z barami nurkowymi”, nie ma programu koktajlowego łączącego sezonowe składniki z tajemniczymi, rzemieślniczymi likierami. Zostaw to innym miejscom w tym szybko gentryfikującym mieście.

Dzień, w którym odwiedziłem Merchant's był chaotyczny i surrealistyczny, z dymem pobliskie pożary zachmurzenie powietrza w Oakland i najświeższe wiadomości, że prezydent Trump był hospitalizowany z powodu Covid-19. Ale Kupiec to miejsce, w którym możesz wznieść toast za koniec świata.

Przez lata były gubernator Kalifornii i burmistrz Oakland Jerry Brown podniósł tutaj kieliszek, podobnie jak frontman Deep Purple Jon Lord, gracz Oakland Shane Lechler i perkusista Metallica Lars Ulrich („Coors Lite, nie daje napiwków”, właściciel John Jenkins mówi).

Służy twardzielom od 1916 roku. Zanim kobiety mogły legalnie wejść do salonu jego klientela składała się głównie z dokerów i marynarzy, gliniarzy i gangsterów, muzyków i handlarzy narkotyków. Jest to również jeden z niewielu barów w Oakland, w którym bezdomni są często mile widziani.

Kiedy w 2013 r. Podniósł się nowy most łączący część Zatoki San Francisco, wielu jego pracowników przyjęło most handlowy jako własny. Dziś zdjęcie powstającego mostu zajmuje honorowe miejsce naprzeciw długiego baru, przed którym znajduje się ciekawa rynna. Lokalna plotka głosi, że klienci zwykli sobie w tym pomagać, ale Jenkins twierdzi, że pierwotnie został zainstalowany, aby zbierać szlam z żucia tytoniu. Jest dumny, że to jedyna taka taca w kalifornijskim barze.

Przez lata były gubernator Kalifornii i burmistrz Oakland Jerry Brown podniósł tutaj kieliszek, podobnie jak frontman Deep Purple Jon Lord, gracz Oakland Shane Lechler i perkusista Metallica Lars Ulrich („Coors Lite, nie daje napiwków”, mówi Jenkins) .

Zajmując róg magazynu w pobliżu nabrzeża Oakland, Merchant’s był gadżetem w czasach prohibicji i serwował bardzo chwalony lunch inspirowany kuchnią włoską w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych. „To było dla mnie szokujące, nigdy bym tu nie jadł” - mówi Jenkins o kulinarnym dziedzictwie baru w Duch miasta , film dokumentalny Seana Wellsa z 2018 roku o barach nurkowych w Oakland. („Miasto” to lokalny pseudonim Oakland).

Jenkins, ilustrator w firmie zajmującej się grami i były perkusista rockowy, musiał się starać, aby Merchant przetrwało w Covid. Uruchomił GoFundMe, który do tej pory wygenerował ponad 9 000 dolarów i zaczął sprzedawać artykuły do ​​spiżarni, mile widziany dodatek w tej stosunkowo pozbawionej sklepów spożywczych okolicy. „W magazynie jest hurtownik, którego warzywa sprzedajemy” - wyjaśnia.

Wkrótce jednak stało się jasne, że żadne z nich nie wystarczyłoby, aby przeprowadzić Merchant's przez pandemię, więc Jenkins stał się mistrzem w poruszaniu się po biurokracji.

Zdjęcie: Alec Scott

W połowie marca złożył wniosek o pożyczkę na wypadek szkód ekonomicznych w federalnej administracji małych przedsiębiorstw, a następnie pod koniec miesiąca do programu ochrony wypłat. „Stuknęli dość szybko, więc cieszyłem się, że w to wpadliśmy” - mówi.

Późną wiosną kalifornijski Departament Kontroli Alkoholu i Napojów ogłosił, że pozwoli barom, które serwują jedzenie, na ponowne otwarcie patia. Tak więc Jenkins umówił się ze znajomym szefem kuchni w restauracji Italian Colours w Oakland, aby przywieźć trochę klopsy , między innymi. W sierpniu ponownie otworzył swoje usługi na zewnątrz. „Zabawne, jak sprawy się zataczają, a nawet tak się stało, znowu włoskie jedzenie” - mówi Jenkins.

W czasie kryzysu pracował, aby spełnić wymagania inspektorów zdrowia hrabstwa Alameda i współpracował z programem City of Oakland Flex Streets, który między innymi organizuje parking dla food trucków w pobliżu barów serwujących napoje na świeżym powietrzu.

Podniósł również ceny niezmiennie popularnych towarów w barze w roku swój sklep internetowy , która ma bluzy Merchant's, dziecięce body i stringi, większość z czaszką i skrzyżowanymi piszczelami nad mottem baru „Poisoning Oakland since 1916”. Cały dochód trafia do jego personelu.

Dzięki tym różnym środkom udało mu się zatrudnić sześciu z siedmiu pełnoetatowych pracowników, aczkolwiek na niższych zarobkach, bez żadnych napiwków przez trzy miesiące, kiedy bar był zamknięty, a teraz mniej. „Spotkałem się z nimi wszystkimi wcześnie i powiedziałem:„ Daj mi znać, czego potrzebujesz. Przejdziemy przez to. ””

Cały dochód ze sprzedaży sprzętu Sprzedawcy trafia do personelu baru. Zdjęcie: Brian Walls

Wykonawca z Berkeley, Travis Wirt, jest stałym handlowcem i pomógł wyremontować bar wkrótce po przejęciu go przez Jenkinsa w 2006 roku. Podczas Covid wielu innych jego restauracji i klientów wstrzymało projekty budowlane i mówi, że miał z tym ciężki krok . „To wiele znaczyło, gdy Merchant został ponownie otwarty” - mówi.

Zapytany o dobre noce, Wirt wskazuje swojego kumpla od picia, Tima McGinty'ego. „On jest gawędziarzem”.

Irlandczyk z urodzenia, McGinty jest byłym wojskowym, byłym bojownikiem mieszanych sztuk walki i przez pewien czas barmanem kupca. Kilka lat temu, jako żart primaaprilisowy, Jenkins wyjął reklamę wskazującą, że sprzedaje Merchant's McGinty, który planował nadać mu absurdalną nazwę McGinty’s Roadside Roadhouse.

McGinty pamięta starego marynarza, który wszedł do środka i przeklął go. „Piłem tutaj, kiedy byłeś w pieluchach. Należy do Kupca - powiedział mężczyzna. McGinty jest tak częścią kultury tutaj, że ma drinka nazwanego jego imieniem, McGintini, rzekomo okropną miksturę, którą pracownicy czasami podają tym, którzy proszą, tak jak ja, o coś specjalnego.

W Chicago punkt sąsiedzki nadaje priorytet społeczności i personelowi, aby przetrwać pandemię

Przed wybuchem pandemii bar był otwarty codziennie od 6 rano do 2 w nocy, łącznie z Bożym Narodzeniem i Świętem Dziękczynienia. Merchant’s zorganizował wesela i kilka pogrzebów, w tym jeden dla wieloletniego bezdomnego patrona, którego pracownicy znali tylko jako Skip. „Pojawiło się trzydziestu pięciu członków jego rodziny” - mówi Jenkins - „wielu z nich jest szczęśliwych, że w ostatnich latach otaczali go ludzie”.

Co do przyszłości baru? „Robię wszystko, co przychodzi mi do głowy, aby mieć pewność, że nam się uda, ale nadal nie jest to pewne” - mówi Jenkins.

Na stronie zbierania funduszy znajduje się darowizna w wysokości 100 USD przesłana przez McGinty. Zawiera pean na cześć Kupca i do tego, czym może być bar.

„To jeden z ostatnich przyczółków Oakland, który szybko się gubi. Wszystkich serdecznie zapraszamy, wystarczy trochę pieniędzy i trochę manier. Kiedy znów się otworzą, chodź napić się, zakochać się, złamać serce, zapomnieć o tym gównie, upaść, zatańczyć jig, zaśpiewać piosenkę, stracić duszę, postawić farmę, stracić farmę, bez żalu, rock and roll. ”

Wine Enthusiast zwraca uwagę na bary, sklepy z butelkami i osoby dotknięte pandemią koronawirusa oraz na to, co robią, aby przetrwać kryzys. Więcej informacji znajdziesz na Biznes barów .