Nigdy wcześniej tak mało winorośli nie wzbudziło tak wielkiego entuzjazmu, jak teraz Dolina Willamette przez Chardonnay winogrona. Wina wytwarzane z tych winogron zdobywają uznanie, ceny i punkty, które sprawiają, że wszyscy przeczesują region w poszukiwaniu dostępnych owoców. Przy zaledwie 2200 akrach obsadzonych Chardonnay jest to trudne zadanie.

„Wszystkie owoce w dolinie są zamknięte. Jeśli chcesz więcej Chardonnay, musisz je zasadzić” – mówi Josh Bergström, właściciel i winiarz w Wina Bergström W Dundee , Oregon.

Poznaj Traminette, charakterystyczne winogrono z Indiany

I ludzie właśnie to robią, ponieważ całkowity areał Chardonnay w Willamette Valley podwoił się od 2014 roku. Tai-Ran Niew, bankier inwestycyjny, który stał się głośnym adwokatem Willamette Valley Chardonnay, jest częścią tego wzrostu. Zainspirowany potencjałem Chardonnay w Willamette Valley, w 2016 roku Niew zasadził tuzin klony oraz selekcje polowe na wysokości 750–850 stóp w górach Chehalem. Jego pięcioakrowa winnica Willamette Valley może być jedyną poświęconą wyłącznie Chardonnay. Dziesięć lat później Niew pozostaje pod wrażeniem sceny Chardonnay z doliny. „Już teraz tworzymy tak dobre, dopracowane, złożony i ciekawe Chardonnay, jak praktycznie nigdzie indziej na świecie” – mówi Niew.

Nasadzenia Chardonnay w Oregonie rozrosły się z kilku akrów w latach 60. do 1603 akrów w 1998 r., z których prawie wszystkie znajdowały się w dolinie Willamette. Gdy niektórzy ludzie zaczęli wątpić w materiał roślinny, a inni zostali przyciągnięci przez syreni śpiew Pinot Gris , Chardonnay spadło do zaledwie 842 akrów kilka lat temu. Teraz z rykiem wraca do życia.

„Willamette Valley Chardonnay to nowy początek, tchnięcie nowego życia w domowe Chardonnay” — mówi John Miller, dyrektor ds. Portowy Zajazd w jakimkolwiek, Kalifornia , który w ciągu ostatnich kilku lat znacznie rozszerzył ofertę Willamette Valley Chardonnay w tej nagrodzonej dwiema gwiazdkami Michelin restauracji. „Ludzie byli bardzo otwarci i ta część naszej listy nie jest już cmentarzem”.

Zapytany, czy wyczuwa brzęczenie podczas wizyty Londyn Lub Singapur , często podróżuje, Niew natychmiast odpowiada: „O tak – to całkiem oczywiste, że Willamette Valley Chardonnay jest teraz czymś”.

Bergström zwraca uwagę na kaprys w tym, biorąc pod uwagę, że „nasze Chardonnay jest tak małą niszą, ale uważam za tak przekonujące, że toczy się bardzo aktywna dyskusja na temat tego, co stanowi 0,07% amerykańskiej produkcji wina”.

Ta „bardzo aktywna rozmowa” rozpoczęła się zygzakowatą podróżą naznaczoną przypadkowością.

Fantazje burgundzkie

David Adelsheim, założyciel Winnica Adelsheim , przyznaje, że myśląc w latach 80 klony Dijon wzniósłby ich na wyższy poziom. „Wielu z nas wierzyło, że gdy już je zdobędziemy, będziemy robić świetne wino, ponieważ jesteśmy blisko Burgundia , czy jakiekolwiek były nasze fantazje” – mówi Adelsheim, odnosząc się do podobnego położenia obu regionów na 45 równoleżniku.

Gdy Montrachet nie został powtórzony w Newberg, Adelsheim opisuje „historię post-klonu” w trzech częściach: Zaczyna się w 2007 roku, kiedy francuski winiarz Dominique Lafon przybył do Oregon konsultować się dla Winnice Krainy Wieczornej (ZASADA).

Lafon przekonał właścicieli ELV, aby unikali dojrzałych owoców na wcześniejsze terminy zbioru. Te napędzane kwasem Chardonnay ELV zwróciły uwagę sommeliera z Portland Eryka Landon , obecnie dyrektor generalny i partner założyciel Wina Waltera Scotta .

„Kiedy po raz pierwszy spróbowałem Chardonnays ELV, zwalili mnie z nóg. Zyskały ogromne noty i uwagę, a ludzie mówili: „Och, wow” — można było spróbować ich ze wspaniałym burgundem i nikt nie wiedziałby, że to Oregon” — wspomina Landon.

Ale niestety samo znalezienie klonalnego dopasowania nie wystarczy. „Dla dzisiejszych konsumentów klon nie jest największym problemem, ale tym, co producent wina uważa za dojrzałe”, mówi Adelsheim, „i w rezultacie, kiedy zbierają winogrona”.

Wraz z mężem, Kenem Pahlowem, Landon założyła Walter Scott Wines w 2008 roku. Skupili się na Pinot Noir . Landon mówi, że w tamtym czasie nie myśleli, że odniesienie sukcesu komercyjnego przez wytwarzanie głównie Chardonnay w Oregonie jest nawet w przybliżeniu możliwe.

W 2010 roku Pahlow zajął stanowisko w ELV, które otworzyło oczy. „Praca z Dominique Lafon, Isabelle Meunier i ich zespołem pokazała Kenowi, co jest możliwe z Chardonnay w winnicy i piwnicy. Wtedy zaczęliśmy szukać owoców Chardonnay” — mówi Landon.

Po prostu nie przyklejaj etykietki „wczesnych zbieraczy” Walterowi Scottowi.

Najlepsze Chardonnay za 20 USD lub mniej

Landon mówi, że nie chodzi o wczesne zbieranie i podkręcanie – dodawanie cukru podczas fermentacji w celu zwiększenia zawartości alkoholu. Decyzje rolnicze dotyczące przerzedzania pędów i niższych plonów mają kluczowe znaczenie. „Kiedy nie zmuszasz winorośli do dojrzewania owoców, których nie zamierzasz zbierać, otrzymujesz owoce o niskim pH i naprawdę wysokich kwasach naturalnych. Ale poziomy cukru są na poziomie 13% potencjalnego alkoholu, co jest normalne dla białe wino ”.

Przybycie Lafona do Oregonu zostało równie docenione przez Bergströma, który właśnie wypuścił swoje pierwsze Sigrid Chardonnay za 75 dolarów. Kiedy ELV wypuściło Summum Chardonnay z 2007 roku za ponad 100 dolarów za butelkę, Bergström uznał to za zielone światło, aby zrobić to samo z Sigrid. Były to mocne stwierdzenia, że ​​Chardonnay zasługuje na szacunek, jakim obdarzono Pinot Noir.

Wybierz swój wybór

Druga część tej historii dotyczy rocznika z Oregonu z końca 2011 roku, który pozwolił Bergströmowi udać się do Burgundii na zbiory. Ponieważ pozostało wiele słonecznych dni, Bergström usłyszał, jak winiarz Etienne Sauzet, Benoît Riffault, wzywa do wyboru. „Myślałem, że marnuje czas. Byłem przyzwyczajony do zbierania Chardonnay, gdy smakiem owoców były żółte pyszne jabłka, dojrzałe gruszki, miód itp. Smakowały jak cukierki Lemonhead i limonka i sprawiały, że marszczyłem usta.

Po powrocie do domu Bergström poszukiwał naturalnej kwasowości i punktu, w którym fizjologiczna dojrzałość owocu zbiegała się ze smakiem i, jak to opisuje Bergström, „pewnej chemii, która skłaniała się bardziej w kierunku nadania znaczenia kwasom niż cukrom”.

Adelsheim mówi, że ludzie reagują na to pozytywnie świeżość i równowaga między soczystością, naturalna kwasowości I tekstura . Bergström nazywa to warunkiem wstępnym tego „renesansu Chardonnay”, o którym wszyscy mówią. „To się nie zdarza, chyba że pokażemy ludziom, że nie jesteśmy Kalifornią ani Burgundią. Pokazujemy światu, że Willamette Valley Chardonnay jest wyjątkowa i warta uwagi ludzi oraz inwestycji” – mówi Bergström.

Kilku producentów z Willamette Valley doszło do podobnych wniosków na temat dat zbiorów, rolnictwa i chemii dzięki serii degustacji technicznych zorganizowanych przez Adelsheim Vineyard w latach 2015-2019.

W tym czasie Adelsheim Vineyard rezygnuje z Pinot Gris, aby rozszerzyć swój program Chardonnay. Mając własną małą posiadłość Chardonnay, David Adelsheim potrzebowałby wielu wizyt w piwnicy, aby opracować plan działania. Pracownik zasugerował zaproszenie winiarzy do przyniesienia próbek beczek i arkuszy technicznych na jedną wielką degustację, aby zaoszczędzić czas.

Arkusze zawierały szczegółowy opis produkcji win, w tym daty zbioru, bez ujawniania tożsamości winiarza. To, co wyewoluowało z serii degustacji, według Adelsheima, było spontanicznym ruchem w kierunku „rasowego, mineralny win na wysokim drucie przy niższych poziomach Brixa i pH niż robiliśmy to wcześniej”.

Daleko od ABC

Jason Lett z The Eyrie Vineyards mówi, że Willamette Valley zaczyna zajmować niszę ludzi szukających większej zręczności, równowagi i tego, co nazywa „mniej oleistymi przedstawieniami”. Według Letta to jak powrót do czasów ABC, kiedy nalewałeś Chablis dla kogoś, kto powiedział, że nienawidzi Chardonnay i powiedziałby: „Och, to jest pyszne, co to jest?”

To nisza, którą wina rodziny Lett zajmują od dziesięcioleci. Jego ojciec, David Lett, rozpoczął rozmowę na temat Chardonnay w Oregonie, sadząc cztery akry klonów Draper w ziemi prawie 60 lat temu.

Wielka debata na temat Chardonnay: smarować masłem czy nie?

Lett oferuje również następującą obserwację: „Czuję, że dojrzałość regionu z różnorodnością odzwierciedla się raczej w różnorodności ekspresji niż w podobieństwie”.

Lett mówi, że o sukcesie obecnego renesansu decydują również ludzie, których uważa za odstających winiarzy, takich jak Jim Arterberry z Arterberry Maresh i Jana Pawła z Winiarnia Camerona . Albo Seth Morgen Long z Długi poranek , prawdopodobnie jedyny winiarz w Willamette Valley, który produkuje tylko Chardonnay. – Wzdrygam się, kiedy to wszystko wykorzystuje nowy dąb , ale cholera, jego wina są smaczne” – mówi Lett.

Ten artykuł pierwotnie ukazał się w wydaniu z kwietnia 2023 r Entuzjasta wina czasopismo. Kliknij Tutaj zapisać się już dziś!