Kultura

Nieskrępowane tradycją meksykańskie wino znajduje się na rozdrożu

Pod koniec ubiegłego roku w gazecie El País opublikowano list otwarty, który wywołał falę szoku w świecie meksykańskiego wina i turystyki. Pod tytułem, który z grubsza można przetłumaczyć jako „Valle de Guadalupe się skończył”, meksykańscy pionierzy wina Hugo d’Acosta i Natalia Badan potępili niepohamowany – i często nielegalny – rozwój turystyki w największym i prawdopodobnie najlepszym regionie winiarskim Meksyku. Mówili o rolniczym stylu życia, który nie pasuje do dużych kurortów, wieczorów kawalerskich i festiwali muzycznych, ostrzegając, że przy obecnym tempie utraty gruntów i zasobów do 2037 r. nie będzie już wina.

Ci, którzy dopiero zaczynają się interesować meksykańskim winem, mogą być zaskoczeni słysząc o jego rychłym upadku. Wskazuje jednak na ciekawe rozdroże, na którym się znajduje. Odwiedza nas ponad milion osób dolina Guadalupe rocznie (niezależnie od tego, czy są to jednodniowi wycieczkowicze z Ensenady czy Tijuany, czy też osoby związane z tętniącą życiem sceną restauracji i hoteli butikowych w samej Valle de Guadalupe), choć większość winiarni to niezależne podmioty, produkujące mniej niż 5000 skrzynek rocznie, wiele z nich nie posiada personelu ani sal degustacyjnych. Chociaż dystrybucja w USA stale się poprawia, trudno wyobrazić sobie inny kraj winiarski cieszący się tak dużym zainteresowaniem, a jednocześnie tak małą widocznością na półkach sklepów w USA lub listach win w restauracjach.

Na tym tle widać jedną z najbardziej postępowych scen winiarskich w obu Amerykach. Nawet więksi producenci rezygnują ze zwiększania produkcji na rzecz mniejszych winifikacji, zrównoważonego rolnictwa i eksperymentów z odmianami odpornymi na tę chorobę zmiana klimatu i susza. A w międzyczasie inne regiony na kontynencie Meksyk — niektóre z winnic znajdujących się najwyżej na świecie — dokonują skoków jakościowych, odnajdując swoją wyjątkową osobowość, a przy okazji przyciągają uwagę importerów z USA i mediów.

Krótka historia meksykańskiego wina

Winorośl winorośl zasadzono w Meksyku po podboju Hiszpanii w 1521 r., a nasiona i sadzonki winogron Listán Prieto sprowadzono z Hiszpania . Ponieważ meksykańskie wino i brandy zaczęły zagrażać hiszpańskiemu importowi, nałożono ograniczenia na nowe nasadzenia, a w 1699 roku król Karol II całkowicie zakazał produkcji wina z wyjątkiem użytku kościelnego. Niemniej jednak wielu misjonarzy winiarskich zignorowało edykty rządowe i udostępniło wino również do świeckiej konsumpcji.

W 1683 roku w Baja zasadzono pierwsze winogrona, Kalifornia , obecnie dominujący region winiarski w kraju. Misjonarz Junípero Serra, nazywany „ojcem wina kalifornijskiego”, sprowadził pierwsze winorośl na tereny dzisiejszych Stanów Zjednoczonych w 1769 roku.

Losy meksykańskiego przemysłu winiarskiego zmieniały się w ciągu następnych stuleci, głównie ze względu na czynniki ekonomiczne i polityczne. Wielki rozwój nastąpił w latach trzydziestych i czterdziestych XX wieku, kiedy rozwinął się krajowy rynek wina, a wiele winnic założonych w tym czasie jest nadal używanych.

Może Ci się spodobać: Dzięki charakterystycznemu terenowi i różnorodnym mikroklimatom meksykańska Baja California dąży do zachowania swojego charakteru

Lata 80. były kluczową dekadą dla meksykańskiego wina, począwszy od poważnego kryzysu gospodarczego i konkurencji ze strony importu wina, kiedy Meksyk dołączył do porozumienia handlowego GATT w 1986 r. Wiele winiarni upadło, ale inne wyrosły, kładąc większy nacisk na jakość, co przygotowało scenę za dzisiejszą eksplozję badań, inwestycji i innowacji.

W Valle jest więcej niż jedna dolina

„Odwiedzający są zawsze zaskoczeni różnorodnością winogron sadzonych w okolicy” – mówi Lauren Plascencia, dyrektor ds. wina w zwierzę restauracja i właścicielka niższa boskość sklep z winami, oba w Valle de Guadalupe. „Wydają się szczególnie zaskoczeni wszystkimi włoskimi winogronami, np Aglianico od Paoloniego i Miny Penelope i że mamy tak dużo Sangiovese. Sangiovese w rzeczywistości jest wymieniane przez wielu winiarzy jako idealne winogrona dla regionu, z większą liczbą nasadzeń i większą liczbą win odmianowych każdego roku.

Brak „sygnowanych” winogron, a także brak ograniczeń dotyczących AVA lub nazwy pochodzenia utrudniły przypisanie tożsamości winom Baja, ale doprowadziły do odchodzenia od kopiowania klasycznych regionów (jak to było do niedawna) i w stronę eksperymentów. Jest Pouya wino pomarańczowe od Thompson Seedless, „blanc de noirs” Brumy jest nadal biały Carignan , konserwowe musujące Chena I Sauvignon Blanc od Micha Micha oraz wielu producentów, takich jak Pijoan i Viñas del Tigre, ożywiających kochające suszę winogrona Mission, które były pierwszymi winogronami sprowadzonymi do Nowego Świata w XVI wieku.

Może Ci się spodobać: Co oznaczają „Stary Świat” i „Nowy Świat” w winie?

Częścią tej różnorodności stylistycznej jest to, że to, co powszechnie nazywa się „Valle de Guadalupe”, w rzeczywistości obejmuje kilka dolin w północnej części Baja o różnych glebach i mikroklimat . Większość z nich to klimat śródziemnomorski z dobowymi zmianami o 35 stopni lub więcej z nocy na dzień w okresie wegetacyjnym, ale weźmy pod uwagę wschodnią dolinę Ojos Negros, gdzie panuje klimat kontynentalny, który może osiągnąć najwyższą temperaturę 45°F i minimalną 19°F .

„To uprzedzenie, że istnieje tylko Valle de Guadalupe i że ludzie nie mają pojęcia o wszystkich innych dolinach, w których terroir jest inny, myślę, że leży po naszej stronie” – mówi Plascencia. „Jako kraj winiarski za mało mówimy o różnicach między dolinami i klimatem, więc ostatecznie najpierw musimy się także więcej edukować”.

Zmniejszanie obciążenia

Duoma to mały projekt dwóch winiarzy, którzy robią wszystko z zwierzęta domowe za skomplikowane czerwone mieszanki , wszystko z dzikie drożdże , przejrzyste praktyki produkcyjne i żywiołowy charakter. Dokonują mikrowinifikacji w wielu winnicach w różnych dolinach i reprezentują młodszą falę małych producentów o naturalnych poglądach, którzy unikają domowego stylu i marek na rzecz poszukiwania najlepszych winogron w danym czasie. W rezultacie istnieje silna odmiana vintage i ultralimitowane butelki, które mogą nigdy więcej się nie pojawić. (Wskazówka dla profesjonalistów: jeśli sprzedawca meksykańskiego wina mówi, że powinieneś na coś wskoczyć, skacz).

„[Ten region] nie jest związany z niektórymi winogronami; ludzie wciąż sadzą nowe odmiany, szukając tej, która najlepiej rośnie” – mówi Carla Figueroa Torres z Duomy. „Możemy dalej się bawić, eksperymentować z różnymi odmianami i mieszankami, a wszystko to stanowi część tego, co naszym zdaniem wzbogaca meksykańskie wino”.

To zamiłowanie młodszych winiarzy do świeższych win i minimalna interwencja nie tylko ujednolica je z globalnymi trendy winiarskie ale także obala przestarzałe założenia dotyczące win meksykańskich, takich jak alkoholowe dębowe czerwienie, wiśniowe róże, wiotki białe i półwytrawne musujące. Terminy zbiorów są wcześniejsze i trwają dłużej, a zbiory są częstsze w celu znalezienia wąskiego, najlepszego miejsca w regionie wśród dojrzałości, kwasowość i dojrzałość fenolowa. Pionowe degustacje porównawcze pokazują, że ogólnie rzecz biorąc, masa i kolor z roku na rok stają się coraz jaśniejsze. Wielu producentów produkuje delikatne, ładne wina z potencjalnie krzepkich winogron Petita Verdota , Mourvèdre , Syrah , Zinfandel I Malbec , jakby chcąc rzucić wyzwanie tym, którzy nadal oskarżają wina z regionu o intensywność i nadmierną ekstrakcję.

Nawet większe winiarnie w okolicy aktywnie wpływają na zmianę postrzegania. Santo Tomás i Monte Xanic nie są wielkie jak na standardy niektórych regionów, ale są dwoma największymi w Baja, a ich winiarze (odpowiednio Cristina Pino i Oscar Gaona) należą do najbardziej szanowanych. Gaona pochodzi z Casa Madero w stanie Coahuila i uwzględnia różnorodność terroir i zmienność roczników, które skłoniły starszych winiarzy z Baja do manipulowania swoim winem w celu uzyskania konsystencji.

„W Coahuila grałem głównie z gleba gliniasta oraz ciepłe dni i chłodne noce — bardzo interesujące, ale bez różnic [klimatycznych i glebowych], jakie możemy tu zaobserwować” – mówi Gaona. „Tutaj, w Baja, możemy rozmawiać o tym, co oznacza zły, dobry lub wyjątkowy rok, który jest wymagający, ale bardzo bogaty na poziomie enologicznym, ponieważ możemy mieć roczniki, które na zawsze zapisały się w naszej historii”.

Góra Xanic posiada sześć rancz rozsianych po całym regionie, a ich wina gatunkowe w limitowanych edycjach (niektóre z zaledwie 200 skrzynek) eksplorują regionalne różnice. „Proponowanie trendów w Meksyku, a nie podążanie za nimi, jest częścią naszego DNA” – mówi Gaona. „Mamy szczęście, że mamy tak różnorodne gleby, a gdy lepiej zrozumiemy te cechy, będziemy mogli zaoferować więcej win o bardzo różnych i interesujących cechach”.

X Zaznacza miejsce

Gorączka złota do Valle de Guadalupe zachęciła inne długoletnie regiony winiarskie w Meksyku do ponownego przemyślenia swojego podejścia. Stan Querétaro od dawna posiada „szlak winiarski”, ale od 1979 r. znany jest przede wszystkim z tego, że jest kolebką Freixenet Mexico. Obecnie może się on poszczycić niektórymi z najbardziej uznanych win Meksyku, od nieskazitelnych win musujących w stylu szampana firmy Casa Vegil, po Chenin Blanc firmy Vinaltura i wina musujące Różowy Syrah-Chardonnay oraz energetyczne, wyraziste naturalne Macabeo i Xarel-lo z Vinos Barrigones, które pokazują, co te wino winogrona mogą zrobić poza murami Freixenet. To obiecujący region dla białych i gazowana ale wielu winiarzy wskazuje na potencjał Malbeca i Merlota .

W Coahuila znajduje się najstarsza nieprzerwanie działająca winnica w obu Amerykach, Casa Madero, ale winiarnie takie jak Parvada, RG|MX i Bodega Los Cedros (których winnice znajdują się na wysokości prawie 2000 metrów) kwestionują jej dominację w stanie. W San Luis Potosí Cava Quintanilla wkracza na rynek dzięki nowym rocznikom winiarza Matiasa Utrero, który dołączył pod koniec 2020 r. Stan Guanajuato przyciągnął uwagę producentów takich jak Cava Garambullo i Octágono, którzy wykorzystują ultranaturalną produkcję wina, aby uzyskać autentyczną ekspresję w regionie o mała winna tożsamość. Ponad dwa tuziny odmian sadzi się w pobliżu granicy Zacatecas i Aguascalientes na wysokościach od 6000 do 7200 stóp. Natomiast Chihuahua, duży stan na północy, którego wschodnia część leży na pustyni Chihuahuan, ma kilka regionów winiarskich obejmujących wszystkie pięć mikroklimatów w skali Winklera (metoda klasyfikacji regionów winiarskich od najchłodniejszych do najcieplejszych).

Może Ci się spodobać: W Valle de Guadalupe tandetny modernizm podnosi na duchu wszystko – nawet wino

Ostatecznie turystyka będzie w dalszym ciągu napędzać wzrost popularności meksykańskiego wina, ale podobnie jak mezcal, już dawno minęła kwestia wakacyjnej nowości, gdy wkroczyła do globalnej dyskusji. „Meksyk słynie z wysokiej jakości napojów alkoholowych, a wino nie jest wyjątkiem” – mówi Gaona. „Wszyscy jesteśmy pasjonatami tego, co robimy, więc musimy pojechać i pokazać to reszcie świata. To tylko kwestia zdobycia okularów w ręce.”

Gdzie znaleźć meksykańskie wino

Dystrybucja w USA stale się poprawia, więc sprawdzaj lokalne sklepy, ale jeśli masz problemy ze znalezieniem ich, wina można zamówić za pośrednictwem sprzedawców internetowych, takich jak Patrick Neri Selections, pod adresem mexicanwine.us .

IMPORTERZY Z USA