W Marshall Wharf Brewing w Belfaście w stanie Maine właściciel David Carlson marzył o produkcji masowo chmielowych ale, mocnych win jęczmiennych i grubych stoutów, a wszystko to bogate w smak i bogate w alkohol. Jego plan miał jednak jedną przeszkodę - przepisy wymagały więcej ziaren, niż mógł zmieścić się w zbyt małej kadzi zacieru browaru.

Jednak granice mogą mieć sposób na pobudzenie kreatywności. Aby uwarzyć Chaos Chaos, Carlson był zmuszony podzielić ziarna imperialnego stouta na dwie partie. Ale po odsączeniu brzeczki - słodkiego bulionu, na którym ucztują drożdże - ziarno zawierało mnóstwo resztek cukru. Pozostałe ziarna zanurzył po raz drugi w gorącej wodzie i odciągnął brzeczkę o niższej mocy, aby stworzyć siostrzane piwo, Little Mayhem.

Podczas gdy Chaos Chaos zyskał na popularności przy 11,2 procent abv, Little Mayhem zanotował lekkie 5 procent. Proces ten nazywany jest drugim cyklem lub „małym piwem”.

„Jest to słabsze piwo, ale nie ma słabszego smaku” - mówi Carlson. „Potrzeba jest matką wynalazku, a dzięki drugiemu biegowi dostajesz wszystko, co możesz, ze swoich zasobów i składników”.
Flavours Flavours od myślących przyszłościowo browarów
W dzisiejszych czasach podstawowa zasada browaru jest następująca: jeden płatek zbożowy, jedno piwo. Jednak w Wielkiej Brytanii w XVIII i XIX wieku piwowarzy piwowarscy praktykowali warzenie piwa parti-gyle, w którym z jednego ziarna wytwarzano wiele piw.

Z każdego przebiegu wyciągała się stopniowo słabsza brzeczka, aż wszystkie pozostałe cukry zostały usunięte. Była to oszczędna praktyka, podobna do zaparzenia drugiej dzbanka kawy z fusów lub zaparzenia herbaty po raz drugi.

Oryginalny Eugene porter z Revolution / Zdjęcie dzięki uprzejmości Revolution Brewing, Facebook

„To wspaniały sposób na wykorzystanie zboża, ponieważ w przeciwnym razie wyrzucasz wszystkie te dobre cukry do kanalizacji” - mówi Jim Cibak, główny piwowar w Chicago’s Revolution Brewing . „Jesteśmy bardziej odpowiedzialni dzięki naszym surowcom”.

Za każdym razem, gdy Cibak warzy wysokotestowe stouty, tragarze lub wina jęczmienne - mocniejsze piwa sprawdzają się najlepiej - rysuje dodatkowy bieg do eksperymentów.

„Drugi nalewak może stanowić doskonałą bazę dla lżejszego piwa” - mówi Cibak.

W ten sposób cesarski tragarz HuGene (9,1 procent) zrodził Wee Gene (4,7 procent), tragarza w stylu londyńskim. W ten sposób jedwabisty, czekoladowy stout z Alderaan Imperial owsianki (10 procent) doprowadził do powstania Small ’n Oats, czyli nie tak małego 7,3 procent.

„Bardziej lubię nazywać je piwem drugoligowym, ponieważ niekoniecznie są małe” - mówi Cibak.

Lista kranów w sali degustacyjnej w kwaśnym piwie specjalizującym się w browarze Pustelnik Drozd / Zdjęcie dzięki uprzejmości Pustelnik Drozd, Facebook

Ten pomysłowy trend zyskuje na popularności, chociaż techniki piwowarskie często się różnią. Niektórzy trzymają piwa rodzeństwa w tym samym stylistycznym domu, jak na Alasce Warzenie o północnym słońcu Firma Berserker Imperial Stout zrodziła SOB Stout (czyli Syn Berserkera).

W przeciwieństwie do Vermont Browar Pustelnikowy zamienił Jolly Abbot Barley Wine (13 procent) w Party Guy (3 procent), cytrynowe sour ale. Z siedzibą w Minnesocie Surly Brewing przemienił drugie biegi Ciemności, jej imperialnej tęgości, w Damiena, k a, „dziecko ciemności”. Jest chmielony asertywnie jak IPA, żarzący się cytrusami i sosną.

W Pogrzebowe piwo w Asheville w Karolinie Północnej główny piwowar Tim Gormley często zajmuje drugie miejsce w nieoczekiwanych kierunkach. W przypadku ich wydania Love’s Easy Tears podstawę stanowił były imperial stout, później ozdobiony skórkami lawendy i słodkiej pomarańczy.

Bogaty, kolosalny kwadrupel doprowadził do Matchstick Petite Abbey Ale, lekkiego belgijskiego ale doprawionego złotymi rodzynkami.

„Możesz zupełnie inaczej chmielić piwo, użyć innych drożdży i zrobić dwa różne piwa” - mówi Gormley.

Jeśli piwa z drugiego trunku mają wyraźny sens ekonomiczny i środowiskowy, dlaczego nie robi ich więcej piwowarów?

„Aby to zrobić, musisz uwarzyć dwa piwa naraz” - mówi Gormley. „To może być trudne, jeśli nie masz dużego personelu”.

Praca przy zbiornikach w Burial Beer / Zdjęcie dzięki uprzejmości Burial Beer Co., Facebook

Browary również potrzebują do tego dodatkowego sprzętu. Burial parzy w systemie 10-baryłkowym (jedna beczka to 31 galonów), ale jego mniejszy system pilotażowy to tylko jedna beczka.

„To kwestia przygotowania odpowiedniej ilości zbiorników i szczepów drożdży” - mówi Cibak z Revolution, który ma dwie browary i wielu pracowników.

Małe piwo może również wydawać się taktyką szczypania grosza, mającą na celu zmącenie oczu klientów, co jest piętnem do przezwyciężenia.

„Ludzie mogą odnieść wrażenie, że to słabsza wersja tego, co robisz” - mówi Gormley. „To jak„ Dlaczego miałbym to pić? ””

Innym wyzwaniem jest to, że drugie piwo może nie sprzedawać się tak szybko, jak piwo bazowe. Marshall Wharf’s Carlson mógłby sprzedać więcej skrzynek swojego nasyconego wanilią imperialnego stouta Sexy Chaos, ale stara się ograniczyć sprzedaż, aby rynek nie zalał jego małej serii Little Mayhem.

„Nie zarabiam na Mayhem”, mówi o stout, który kosztuje około 40 dolarów za skrzynkę 16-uncjowych puszek (Sexy Chaos kosztuje 96 dolarów za skrzynkę). „Wyceniamy to odpowiednio. Postrzegam Mayhem jako wartość dodaną ”.

W przypadku małych piw browarnicy wyciskają swoje zasoby do sucha i rozwijają swoją kreatywność, a wszystko to po to, aby tworzyć aromatyczne piwa o niższej zawartości alkoholu. Jest to korzystne dla wszystkich, z wyjątkiem jednego smutnego kontyngentu.

„Krowy są prawdopodobnie trochę rozczarowane”, mówi Cibak, który wysyła młóto Revolution do farmerów z Indiany, „ponieważ bardzo chcieliby zdobyć te wszystkie zboża bogate w cukier”.