Niedawno miałem okazję skosztować mającej wkrótce premierę Słodki wino o cenie detalicznej ponad 900 dolarów za butelkę. Zostało nalane z nieoznakowanej butelki w sali degustacyjnej Rada winnica prowadzona przez winiarza Matteo Inamę. On i jego ojciec, Stefano, siedzieli wygodnie — pośród plakatowych map Soave Classico i pokazy jego słynnych gleby wulkaniczne – i czekałem na moją reakcję. Próbowaliśmy już nowego rocznika I Palchi, ich obecnego, najwyższej klasy wina, produkowanego z mikropaczek wybranych z 50-letnich winorośli uprawianych na wulkanicznej glebie Foscarino, wśród najsłynniejszych crusów Soave. I Palchi, kosztujące ponad 60 dolarów, jest już jednym z najdroższych win z regionu. Ale to nowe, „nieoficjalne” wydawnictwo było czymś zupełnie innym. Matteo Inama powiedział mi, że pokazali wino kolekcjonerom, którzy kupują premier cru Burgundia I Duża roślina Niemiecki Riesling , a ci ludzie już zamawiali skrzynki w przedsprzedaży.

Inamas upierają się, że to wino ostatecznie umieści Soave na międzynarodowej mapie doskonałych win. Z pewnością było wyśmienicie. Jednak po chwili zastanowienia zapytałem: „Ale czy smakuje jak Soave?”

„Jaka jest w ogóle tradycja dobrego wina w Soave?” – odpowiedział Matteo ze śmiechem. „Jesteśmy tutaj jak jaskiniowcy”.

Stefano wtrącił się: „Czy Soave może być najwyższej jakości białym, jak Burgund czy niemiecki Riesling? Nie wiedzieliśmy wcześniej. Nie mieliśmy przed sobą nikogo, kto przebiegłby maraton. Nie mieliśmy żadnego odniesienia. Ale teraz już wiemy.

Może Ci się spodobać: Co to jest Cru?

Nawet jako ktoś, kto nie jest na rynku za wino za 900 dolarów, ten ambitny Soave wydał mi się godny uwagi. Od lat wychwalam zalety Soave Classico od garstki czołowych producentów – takich jak Inama, Prà, Pieropan, Suavia i Gini. A większość z nich, nawet najlepsza, ma niesamowitą wartość, zwykle od 25 do 40 dolarów. Ale w świecie wina Soave niesie ze sobą szczególny bagaż, który trudno pokonać.

„Soave wciąż trochę cierpi z powodu swojej przeszłości” – mówi Alessandra Tessari z Suavii. „Ale Soave nie jest tym, co ludzie znali. Wszyscy pracujemy nad nowym wizerunkiem.”

Zmiana kanałów

Złą reputację trudno otrząsnąć. Prawie niezmiennym prawem pisania o winie jest to, że pisząc o nim, musisz opowiedzieć o ciemnej przeszłości Soave. Przez większą część XXI wieku historia wyglądała następująco: Soave było niezwykle popularne w latach 70. i na początku 80. XX wieku jako tanie, niezbyt skomplikowane białe wino produkowane przez spółdzielnie, które przedkładały ilość nad jakość i było mocno reklamowane w telewizji. W pewnym momencie było to jedno z najlepiej sprzedających się włoskich win w USA. Jednak pod koniec XX wieku, gdy boomersi zdobyli większą wiedzę o winach, stronili od swojego starego ulubieńca i przeszli do Pinot Grigio lub inni biali. Soave marniał.

Jednak, jak zawsze sumiennie podkreśla współczesny pisarz winiarski: są jeszcze świetne wina z Soave i warto ich spróbować! W zasadzie tak było w przypadku Soave od około 20, a nawet 30 lat. Ja też jestem winny tej wyświechtanej narracji. Ponad dziesięć lat temu napisałem artykuł dla „Washington Post”. , „Soave: Haunted by It Pitiful Past”, w którym błagałem czytelników, aby „nawiązali nową współpracę z Soave, który w ciągu ostatnich kilku lat stał się jednym z najciekawszych białych Włochów”. W 2024 r. profesjonaliści w dziedzinie wina będą opowiadać tę samą historię.

Może Ci się spodobać: Przewodnik dla początkujących po winach Veneto

Problem z tą narracją polega na tym, że nikt poniżej 50. roku życia nie pamięta szaleństwa Soave z lat 70. A wielu z nas, którzy to robią, było wtedy jedynymi dziećmi. Z pewnością pamiętam reklamy telewizyjne Soave Bolla (podobnie jak pamiętam te „ Riunite na lodzie ”spotyczki ze złotej ery reklam wina w telewizji). Widziałabym je, gdy nasza opiekunka pozwoliła nam spać do późna i oglądać Statek miłości Lub Wyspa Fantazji . To była ta sama epoka, kiedy Orson Welles hejtował Paula Massona („Nie będziemy sprzedawać wina przed czasem”), a Blue Nun sprzedawano jako „wino pasujące do każdego dania”. Oznacza to, że jest to historia starożytna. Równie istotne byłoby odwołanie się do opinii Pliniusza Starszego (zmarłego w 79 r.) na temat win z Soave. Porównywanie dobrego Soave do tego złego Soave ze starego nie ma żadnego znaczenia dla młodszego pokolenia.

Proponuję zatem, abyśmy przestali rozmawiać o przeszłości Soave. Nie ma potrzeby mówić o biednym Soave z przeszłości, ponieważ obecnie jest mnóstwo przeciętnego, masowo produkowanego Soave. Na przykład prawie połowa wina w Soave DOC jest produkowana przez jedną ogromną spółdzielnię zrzeszającą ponad 2000 członków. Musimy przestać mówić ogólnie o Soave w jakimkolwiek sensie makro i zamiast tego skupić się na mikro.

Nowy Crus

Na początek skupmy się na podstrefie Soave Classico, pagórkowatym sercu apelacji, wokół miejscowości Soave i Monteforte d’Alpone. Soave Classico zostało wytyczone po raz pierwszy w 1927 r., a winorośl uprawiano tam od czasów Pliniusza Starszego. Tutaj gleby są w większości wulkaniczne, od lawy bazaltowej przez tufy wulkaniczne po tzw. orizzonti rossi.

„Wszyscy mówimy o glebie wulkanicznej, ale nie mamy tylko jednego rodzaju gleby wulkanicznej” – mówi Claudio Gini, czternaste pokolenie rodziny Gini produkującej wino w Soave Classico. „Jest czarna i szara lawa, bazalt z czerwonawym żelazem, a w La Frosca mamy żółtą lawę z bazaltem zmieszanym z siarką”. Na równinach aluwialnych szerszej apelacji Soave nie znajdziesz tak różnorodnej gleby wulkanicznej.

Ale jedynym sposobem na opowiedzenie takiej historii terroir jest umiejętność wymienienia konkretów na etykiecie. Dlatego tak ważna jest decyzja Consorzio Tutela Vini Soave z 2019 roku o utworzeniu 33 odrębnych stref, czyli Unità Geografica Aggiuntive (UGA). Wreszcie producenci Soave mogą umieszczać na etykiecie znaczące lokalne nazwy miejscowości. Soave wreszcie ma coś w rodzaju systemu cru. Mamy nadzieję, że konsumenci zapoznają się z winnicami, takimi jak Foscarino, Carbonare, La Frosca, Monte Grande i Rugate.

Butelki takich producentów potrafią ewoluować w coś godnego uwagi i niezwykłego. „Ludzie mają wiele uprzedzeń do Soave” – mówi Graziano Prà. „Bardzo trudno jest przekonać ludzi, że Soave może się starzeć. Jednak dobre butelkowanie z jednej winnicy może starzeć się od 10 do 15 lat”.

System UGA sprawia, że ​​oficjalne jest to, co winiarze w Soave identyfikowali od lat. Pieropan (być może najbardziej znany producent Soave w USA) po raz pierwszy oznakował dwa zakłady w latach 70. XX wieku, Calvarino w 1971 r. i La Rocca w 1978 r. „Mój ojciec robił to 40 lat przed UGA” – mówi Andrea Pieropan. W rzeczywistości były to pierwsze w całych Włoszech rejsy po winie białym.

Tylko pierwszy krok

Mimo to system UGA nie jest magicznym lekarstwem na reputację Soave. Pod wpływem dużych spółdzielni ponad jedna trzecia gruntów Soave jest oznaczona jako oficjalne UGA. „Jest ich za dużo” – mówi Prà. „Kiedy jest zbyt wiele crusów, ludziom jest to zbyt trudne do zrozumienia”. W Soave Classico – mówi – najlepsze crusy są powiązane z producentami. „Winiarze rozsławiają słynne crus” – mówi Prà. „Barolo ma 177 crusów, ale większość ludzi zna tylko pięć z nich”.

Choć stanowisko Prà jest zrozumiałe, pozytywnym efektem UGA jest poszerzenie wiedzy o tym, skąd pochodzi dobry Soave. Zachwyciły mnie wina produkowane przez Dal Cero poza strefą Classico w Ronca Monte Calvarina UGA, uprawiane na wysokości 600 metrów (około 300 metrów wyżej niż Soave Classico). Tutaj Garganega osiąga wyraźniejszy poziom kwasowości, którego często nie osiąga nawet Garganega w Classico. „Miało się wrażenie, że jedyne dobre wina Soave są w Classico, ale tak nie jest” – mówi Francesca Dal Cero. „Szukaliśmy Pieropana i Inamy, próbując ich naśladować. Ale po kilku latach zdaliśmy sobie sprawę, że to nie są nasze wina. Chcieliśmy produkować wina, które wyrażałyby nasz własny obszar.”

Nie podoba się to części producentów ze strefy Classico Chardonnay został dopuszczony do mieszanek wraz z tradycyjnymi winogronami Garganega i Trebbiano di Soave. „To nie tak, że mam coś przeciwko Chardonnay” – mówi Pieropan. „Ale jak można porównywać wino z Garganegą i wino z Chardonnay? W jaki sposób Chardonnay jest wyrazem terytorium?” Używanie Chardonnay wynika z kompleksu niższości, który Soave nosi od końca XX wieku. „W latach 80. i 90. pojawił się pomysł, że jeśli chcesz grać w pierwszej lidze, musisz mieć międzynarodowe winogrona” – mówi Pieropan. „Ale teraz jest odwrotnie. Mój ojciec chciał grać w pierwszej lidze z Garganegą.

Może Ci się spodobać: Najlepsze białe wina we Włoszech: 12 niezbędnych winogron, które warto znać

Pojawiły się również narzekania na brak wymagań dotyczących starzenia w nowych UGA. Dla producenta takiego jak Gini, którego butelki mogą starzeć się przez dziesięciolecia, wypuszczenie wina cztery miesiące po zbiorach jest nie do przyjęcia. „Musimy poczekać rok, zanim wypuścimy wina na rynek” – mówi. „Kiedy jest młody, wszystkie Soave są podobne i trudno określić jakość. Pojedyncza winnica nie powinna służyć wyłącznie celom marketingowym. To powinno coś znaczyć.

Matteo Inama i ja spacerowaliśmy po jego winnicy Foscarino w słoneczny wrześniowy dzień, degustując winogrona z winorośli. „Zaczynasz czuć ten pomarańczowy smak” – powiedział. „Winogrona Foscarino zawsze smakują jak krwista pomarańcza, zanim będą gotowe do zbioru”. W nowszej części winnicy smak bardziej przypominał zielone jabłko. Gdy przeprowadziliśmy się do 50-letnich winorośli pergoli, poczułem smak mandarynki i ananasa. „Myślę, że za dwa tygodnie mamy żniwa” – powiedział Matteo. „Już to czujesz, to już jest bardziej złożone”.

Kiedy wrzucaliśmy do ust prawie dojrzałe winogrona, Matteo powiedział mi: „Jeśli chcesz uzyskać wina charakteryzujące się napięciem i złożonością, potrzebujesz winogron, które Cię tam doprowadzą. Jeśli nie przycinasz prawidłowo, jeśli nie uprawiasz prawidłowo uprawy, możesz zrobić Soave Classico, ale tak naprawdę nie uda ci się to.

Okazuje się, że sekret przywrócenia reputacji Soave’a wcale nie jest tajemnicą. Jak wszystko inne w życiu, będzie to kwestia ciężkiej pracy, żniwo po żniwie. „System cru to dopiero pierwszy krok” – powiedział Matteo. „Wszyscy razem będziemy musieli ulepszyć ten obszar”.

Artykuł ten pierwotnie ukazał się w Wydanie zimowe 2024 magazynu Wine Enthusiast. Kliknij Tutaj aby zapisać się już dziś!

Przynieś świat wina do swoich drzwi

Zapisz się teraz do magazynu Wine Enthusiast i zyskaj 1 rok za 29,99 USD.

Subskrybuj