Różowe to wino o zaskakujących niuansach, które nawiązuje do imponujących tradycji niektórych wielkich europejskich apelacji. Jednak nauka podstaw nie jest tak skomplikowana, że ​​może onieśmielać. Rosé to najszybciej rozwijająca się kategoria w Ameryce, ponieważ konsumpcja wzrosła o około 50% w 2017 r. W związku z tym, gdy zbliża się lato, prawdopodobnie zobaczysz więcej produktów na półkach sklepowych.

Oto zestawienie różnic w różu, od wpływu technik zbioru i produkcji na styl, kolor i smak, po przegląd klasycznych regionów. Następnym razem, gdy sięgniesz po butelkę, będziesz wiedział, co jest w środku, jeśli jest napisane Tavel, rosado lub rosato.

Getty

Jak powstaje wino różowe

Wielu uważa, że ​​całe wino różowe to mieszanka białego i czerwonego wina, ale większość butelek jest wynikiem kontaktu ze skórą lub „saignée”. Mieszanie czerwonego wina z białym jest powszechne różowy szampan. Innym błędnym przekonaniem pozostałym po dniach białego Zinfandel w Ameryce jest to, że różowe jest lekko wytrawne lub nawet słodkie. Większość europejskich róż, które kierują się jakością, są wytrawne, podobnie jak oferty coraz większej liczby producentów z Nowego Świata.

Kontakt ze skórą

Czy słyszałeś kiedyś wyrażenie „celowe różowe”? Odnosi się do winogron uprawianych i zbieranych w celu wyraźnego wytwarzania wina różowego. Obejmuje wczesne zbiory, aby zachować intensywną kwaskowatość i jasne owocowe smaki, po których następuje ograniczona maceracja.

Proces maceracji jest taki sam, jak winiarze stosują się do czerwonego wina, gdzie miażdżą winogrona i pozostawiają sok na skórkach. Ale w przypadku różu czas ten jest znacznie krótszy, od kilku godzin do tygodnia. Im krótszy okres, tym jaśniejszy kolor. Po maceracji wino jest odciągane i fermentowane do pełnej suchości.

Direct press to odmiana, która pomaga uzyskać bardzo blade róże z ciemniejszych jagód, chociaż styl bardziej przypomina białe wino niż czerwone. Zamiast pozostawić na okres maceracji, winogrona są wyciskane, a sok jest natychmiast usuwany ze skórki. Jednak gdy skórki pękają podczas wyciskania, sok nabiera koloru i smaku. Dzięki tej metodzie uzyskuje się delikatne różowe, słabo zabarwione i bardziej cytrusowe posmaki niż czerwone owoce.

Rosé butelkuje się w Paso Robles w Kalifornii / Getty

Krwawienie

Po francusku „krwawić”, saignée jest często produktem ubocznym czerwonego wina, a nie celowo robionym winem różowym. Ta technika jest powszechna w regionach, w których winiarze starają się produkować skoncentrowane, odważne czerwone wina o mocnym smaku.

Odpowietrzenie wina na wczesnym etapie maceracji pomaga zagęścić pozostały sok. Jaśniejszy sok, który się wykrwawia, jest poddawany procesowi winifikacji oddzielnie jako róż, co daje głębszy kolor wina. Saignée jest idealne dla tych, którzy wolą bogatszy, bardziej owocowy styl różu.

Czy mieszają razem wina?

Z wyjątkiem być może późnych etapów hucznej imprezy, producenci znakomitych win nie mieszają czerwonego i białego wina w celu uzyskania różowego. Francuskie nazwy na to nie pozwalają, z wyjątkiem szampan . W przypadku szampana różowego producenci mogą dodać jeszcze Pinot Noir lub Pinot Meunier dla odcienia i smaku. Poza Europą kilku producentów z Nowego Świata może mieszać białe i czerwone, ale nie jest to normą dla produkcji wina wysokiej jakości.

Winnica Côte du Rhône w Tavel / Getty

Francuskie róże

Prowansja

Jeśli wypiłeś kieliszek różowego, prawdopodobnie spróbowałeś Prowansja . Mieszkańcy południowej Francji postrzegają różowe wino nie tylko jako napój, ale także jako sposób na życie. Stylistycznie prowansalskie różowe jest dość odmienne.

Zazwyczaj te róże są robione celowo, zbierane ze względu na cytrusowe i cierpkie czerwone owoce z ograniczonym kontaktem ze skórą, co zapewnia jaśniejsze odcienie i delikatność. Nie są to duże, zuchwałe, owocowe wina, ale mają być rześkie i wszechstronne. Można je spożywać z warzywami, owocami morza, a nawet mięsem.

Klasyczne prowansalskie winogrona różowe są Grenache , Cinsault i Mourvèdre . Wina z regionu Bandol w Prowansji są szeroko obecne w Stanach Zjednoczonych, głównie wysokiej jakości, droższe wina różowe, wytwarzane głównie z Mourvèdre. Wina te są wytrawne, mineralne i mają strukturę, a nie proste i owocowe. Bandol to rosé, które może się starzeć.

Przewodnik po winach południowego Rodanu

Tavel, Dolina Rodanu

Chociaż Prowansja jest lepiej znana w USA, Tavel jest jedyną apelacją we Francji, która specjalizuje się w wytrawnym różu. Główne winogrono używane w Tavel jest Grenache. Inne dozwolone winogrona to Cinsault, Bourboulenc, Clairette (Blanche i Rose), Mourvèdre, Picpoul (Biały, czarny i szary) i Syrah . Podczas gdy białego wina nie można mieszać z czerwonymi, białe winogrona i ich sok tłoczony można dodać po wstępnej fermentacji.

Dzięki dłuższemu kontaktowi ze skórą wina Tavel uzyskują większą barwę i głębię smaku czerwonych owoców. To dodaje więcej taniny, struktury i atrakcyjności od najlepszych producentów.

Chinon, Touraine i Anjou, Dolina Loary

Głównie na podstawie Cabernet Franc najlepsze róże różowe splatają delikatne nuty ziołowe z Cab Franc z soczystymi, czerwonymi owocami.

Winnice Txakoli w Hiszpanii / Getty

Hiszpańskie róże

Hiszpanie od wieków lubią rosé, które nazywają rosado, ale dopiero w ostatnich latach butelki te zyskały popularność w Stanach Zjednoczonych. Tradycyjnie producenci robili wina proste, nadające się do picia. Ale wraz ze wzrostem eksportu rośnie jakość. Grenache i Tempranillo są głównymi winogronami używanymi do produkcji różnych stylów, choć często mają głębszy odcień niż ich francuskie odpowiedniki.

Nawarra

Nawarra różowe pomogły rozsławić region. Producenci produkują zarówno popijacze przy basenie, jak i bardziej złożone, odpowiednie do żywności wyrażenia. Używane winogrona to Tempranillo, Cabernet Sauvignon i Merlot , chociaż rosado ze starego winorośli Grenache jest uważane za najwyższy wyraz regionu. Metoda saignée jest typowa, ale w przypadku Navarry wina są dobrej jakości.

Rioja

Niezwykłe w świecie różu są klasyfikacje starzenia. Większość producentów wina różowego zachwala nowe roczniki ze względu na ich młodość i świeżość, wspomagane przez użycie naczyń ze stali nierdzewnej. Ale w przypadku Rioja rosado przestrzega klasycznych zasad leżakowania w dębowych beczkach: młody (nie wymaga starzenia), hodowla (leżakuje przez 12 miesięcy, sześć miesięcy w beczce) i rezerwacja (dwa lata z sześcioma miesiącami w beczce). Grenache i Tempranillo to główne winogrona.

Txakoli

Północny kraj Basków w Hiszpanii jest domem dla niezwykłych, autochtonicznych odmian, z których wytwarza się wytrawne musujące produkty Txakoli . Choć komercyjnie jest to stosunkowo nowy styl, coraz łatwiej go znaleźć w Stanach Zjednoczonych. Różowa wersja jest produkowana w jasnym odcieniu różu, wina są mineralne i cierpkie, w dużej mierze oparte na czerwonych winogronach Hondarrabi Beltza.

Włoskie różowe / Getty

Włoski rosatos

Rosé, znane we Włoszech jako rosato, jest produkowane w całym kraju w stylach i smakach zależnych od lokalnego klimatu i tradycyjnych odmian. Znajdziesz delikatniejsze wersje produkowane w chłodniejszym północno-wschodnim rejonie Veneto , Friuli Venezia Giulia i Trentino Alto Adige . Obejmuje to Chiaretto z Lombardia i Veneto. Jasny oznacza „lekki” lub „blady” i przywołuje wytrawny styl wina na podstawie Corvina winogrono. Ramato z Friuli opiera się na przedłużonej maceracji z różowymi winogronami Pinot Grigio .

Środkowe Włochy produkują jeden bardziej znany rosatos: wiśniowo-różowy Cerasuolo d’Abruzzo wykonany z Montepulciano winogrono.

Na południu rosatos są pełniejsze i bardziej aromatyczne, podobnie jak potrawy regionu i intensywne nasłonecznienie. Apulia , Sycylia i Kalabria Okazuje się wiele przykładów z rodzimymi winogronami, takimi jak Negroamaro (Apulia) i Nero d'Avola (Sycylia).